• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ne için yaşıyorsunuz?

çocuğum yok. olsaydı onun için yaşardım. ama kendim için yaşıyorum. size tavsiye kimse için yaşamayın. kimse sizin için yaşamıyor çünkü. herkes bi yere kadar sizinle. hayatınızın merkezi yaptığınız kişiler bir gün gidince o kalan boşluğu doldurmak çok daha zor çünkü.
 
Eş icin yasamiyorum o kesin esimle var olmadim esimsiz de bitmem.ama yavrum var onun bana ihtiyaci var biri de yolda ona karsi cok guclu duygularim simdi daha yok zamanla olacaktir insallah.ailem de onemli.
 
Çocuklarım ,annem için, mecburen yaşıyorum, Allah babama şifa versin biran önce sağlıcakla donsun aramıza ve ben babam için de yaşayayım.Rabbim üç ayların hürmetine şifa versin 🙏🙏🙏🙏🙏🙏
 
Beni hayata bağlayan daha doğrusu sağlam ve dik durmam gerektiğini her fırsatta hatırlatan 2 evladım var. Onlar olmasaydı ? Bilemiyorum ne için yaşardım, hayat çok ta yaşanılası bir yer değil.
 
şuan ailem için.
gelecekte eşim ve doğmamış çocuklarım için yaşıyorum. merak ediyorum nasıl olcak evlilik ve çocuklarımız filan. merak için yaşıyorum galiba. o gün geldiğinde inş keşke olmasalarmış demem :KK70:
 
bişey için yaşamıyoruz aslında. mecburen yaşıyoruz ve hayatın getirdikleri ile geçiyor ömür. geçici yapay hedefler buluyoruz. mezun olmak, iş bulmak, evlenmek, çocuk sahibi olmak, dünyayı gezmek vs vs. bu kadar sorgulamayın bence. hayat basit bişey aslında.
 
Kendim için, kendi mutluluğum için yaşıyorum. Bitse de gitsek diyebileceğim bir hayatım yok. Aksine şöyle derim ben hep, lunapark gibi bir hayatım var, çok eğlenceli. :) Amma velakin bazen ben de dibe vuruyorum, mükemmel değil hayatım, eksikler tabii var. Dibe vurduğum anlarda pek yapacak bir şey olmuyor, belki bir kitap, belki bir film, uyku,... Bir şeylerle kandırıyorum kendimi.
İnsan nasıl mutluysa öyle yaşamalı, onun için çabalamalı derim ben hep. Hayat felsefem. Beni ne mutlu eserse onu yaparım. Mutsuzluk, problem gördüğüm işte ve insanlarla yokum. Kaç yıldır bu böyle ve hayatım çok iyileşti bu şekilde.
Ben de bu şekilde düşünüyorum son zamanlarda ama bi konuda kararsızım. Kaç yıldır arkadaş olduğum biri var ve bana artık çoğunlukla rahatsızlık veriyor. Ama aynı sınıftayız ilişkimi kessem bi kaç sene daha hep görcem onu. Sabretmeli miyim okul bitene kadar yoksa çıkarmalı mıyım şimdi sizce?
 
Kendim için yaşamaya çalışıyorum .
Kimseye sırtımı dayamak istemiyorum .
Ama hayatta beni motive eden en büyük destek ailem.

Şimdilerde ise sevgilim.. Moralimiz bozuk olunca hemen araşıp buluşuyoruz..
 
Başlıkta da olduğu gibi ne için yaşıyorsunuz? Niye yaşıyoruz ölelim başlığı değil de bu üzüldüğünüzde tutunmanızı sağlayan şey ne? Keyif aldığınız şeyler ne? Yapmak istediğiniz şeyler ne? Yaşama isteğinizi sağlayan şey ne?
Hayatımın merkezine hep insanları alıyorum sanırım ve sonra böyle boşluğa düşüyorum. Güvenim eninde sonunda boşa çıkıyor. Artık birileri yerine sağlam şeylere tutunayım diyorum. O yüzden sizin tutunduğunuz şeyleri merak ediyorum. Kariyer, para gibi şeyler bana aşk ve arkadaşlık olunca güzelmiş gibi geliyor ancak son zamanlarda aşk ve arkadaşlık konusunda kazık yiye yiye hiçbir şeye hevesim kalmadı. Sanki yaşamak anlamsız geliyor.

Not: sanki ölmek istiyormuşum gibi yazmışım ama sadece bıktım öyle bir isteğim yok ve asla düşünmem.
Düşündüm düşündüm bulamadim.
 
Başlıkta da olduğu gibi ne için yaşıyorsunuz? Niye yaşıyoruz ölelim başlığı değil de bu üzüldüğünüzde tutunmanızı sağlayan şey ne? Keyif aldığınız şeyler ne? Yapmak istediğiniz şeyler ne? Yaşama isteğinizi sağlayan şey ne?
Hayatımın merkezine hep insanları alıyorum sanırım ve sonra böyle boşluğa düşüyorum. Güvenim eninde sonunda boşa çıkıyor. Artık birileri yerine sağlam şeylere tutunayım diyorum. O yüzden sizin tutunduğunuz şeyleri merak ediyorum. Kariyer, para gibi şeyler bana aşk ve arkadaşlık olunca güzelmiş gibi geliyor ancak son zamanlarda aşk ve arkadaşlık konusunda kazık yiye yiye hiçbir şeye hevesim kalmadı. Sanki yaşamak anlamsız geliyor.

Not: sanki ölmek istiyormuşum gibi yazmışım ama sadece bıktım öyle bir isteğim yok ve asla düşünmem.


35 yaşındayım... Bu yaşıma kadar anladığım aşk ve arkadaşlık gibi duyguların geçici olduğu... kalıcı olan AİLE... Seni gerçekten katıksız her durumda sevecek insanlar ailendir. ben çok üzgün olduğumda aileme sarılıyorum uzakta olsalar yaralarımı sarıyorlar. arkadaş en ufak hatanı yüzüne vurur. aşk senden iyisini bulana kadar olan bir duygudur. sevgi kalıcıdır bana göre. evlat... gözünün içinde milyonlarca yıldız olan varlık... o sana umut olur. yaş aldıkça anlayacaksınız bence... bunca şeyi yaşamadan hayatı öğrenemiyoruz.
 
Ayy tam benim konum :)
Canım ben kızım doğmadan önce hamileyken bile hep bi intihar merakım vardı ölem de kurtulam diyodum bıktım diyodm.. Evlenmeden önce de denemişliğim vardı tabii.. Sonra kızım oldu bitazcık büyüdü ve ben önceden Allahım al canımı diye dua eden ben Allahım bqnq ömür ver güç ver derken buldum kendimi.. Sonra farkettim ki benim gibi birine Rabbim ancak bu şekilde yardım edebilirdi ve ben o yardımın meyvelerini çook güzel topluyorum şimdi.. Yani beni yaşamın kıyısında gördü ve sonunda beni kendime getirecek bi evlat verdi çook şükür ;) Ben en kötü zamanımda ona sarıldım ve başardıım şu an çok daha mutlu biriyim ...
 
Tutunmamı sağlayan bişey yok.öyle bunaldığım zamanlarda düşünüyorum gelmişiz dünya ya ve yaşamak zorundayız.sonra olumlu şeyleri düşünüyorum hayatta güzel şeylerde vardır sevmemi sağlayacak diye.eşim,ailem,arkadaşlarım vs.
 
bişey için yaşamıyoruz aslında. mecburen yaşıyoruz ve hayatın getirdikleri ile geçiyor ömür. geçici yapay hedefler buluyoruz. mezun olmak, iş bulmak, evlenmek, çocuk sahibi olmak, dünyayı gezmek vs vs. bu kadar sorgulamayın bence. hayat basit bişey aslında.
İşte aynen böyle çok basit geliyor. O zaman neden koşturuyoruz ki diyorum, bütün büyü bozuluyor, yürüyen ölü gibi, ordan oraya robot gibi hissediyorum kendimi. Zevk aldığın şeyler bile ezbere geliyor artık.
 
Ben de bu şekilde düşünüyorum son zamanlarda ama bi konuda kararsızım. Kaç yıldır arkadaş olduğum biri var ve bana artık çoğunlukla rahatsızlık veriyor. Ama aynı sınıftayız ilişkimi kessem bi kaç sene daha hep görcem onu. Sabretmeli miyim okul bitene kadar yoksa çıkarmalı mıyım şimdi sizce?

"Yüzyüze bakabilelim ama rahatsızlık da yaşamayayım" diyorsanız mesafe koyun, aranızı açın bence.
 
Bir yerde okumuştum güvendiğiniz insanlar sizi bu güveniniz yüzünden pişman ettilerse bu o insanların suçu değil ,sizin güvendiğiniz insan tipi seçimlerinizin hatalı olmasındandır diye..
İnsanlar için yaşamayın bu dünyaya gönderilmenizin bir sebebi var kendiniz için yaşayın..
 
Mecburi yaşıyorum ...
böyle diyen beklediğimden çok çıktı
Yaptıklarımızın,yapamadıklarımızın telafisi için hayata bir kez daha gelebilme ihtimalini düşünüyorum...Aslında buna inanmıyorum pek, ama inanmak istiyor gibi de bir zaafım var:)
ben en baştan yaşamak istemezdim galiba ya başka bi hayat olabilir belki de aynısı değil :KK70: 1 kere yetti
Gerekcisi olmayan kimseden beklenti beklemeyen dusuncelerin hepsi birer aldatmaca oldugu inan ne cocuk nede ask kendim icin yasayan surekli gecmisi oldurup bugunu tekrar dogmak icin caba gosterip herseyin bir suresi oldugu bilerek daha kendi ozune donerek yasamk ve insan oldugunu farkinda oldugumda yasam anlamli olur VE IYILIK YAYMAK
insan ister istemez aldatmaca olduğunu bildiği şeyleri de takıyor çünkü hayatın güzelliği orda
Yaşamaktan ne anladığımıza bağlı yasamak..
Nefes alıp vermek değil,birisi yada birileri için değil,yasamak eğer herşeyden tat alıyorsanız güzeldir.Illa ki çok büyük şeyler olması gerekmiyor benim için.Cocuklarimin mutluluğu ve başarıları,eşimin verdiği huzur,sevdiklerinle birlikte olmak,sıcacık sohbetler,pırıl pırıl bir gökyüzü hatta yağmur,Firtina..bu tamamen hayata bakış açısı ile ilgili.Herkesi mutlu eden şeyler vardır önemli olan görebilmek..
can sıkıcı olan en azından benim için: her şey iyi de olsa bir şey kötü gidince tüm moralim çöküyor. Tabi geçici bişey ama o şey düzelene kadar geçmiyor. Bu hassasiyetimi geçirebilsem keşke. Mesela arkadaşımla kavga ettiğimizden beri karamsarlaşıp bu konuyu açtım. Hala barışmadık barışsak direkt geçecek
esim kizim ve oglum icin.
ne güzel...
Sükrederek anin tadini cikararak herseyi bosvererek izin gunlerimde evde yatarak dinlenerek bu sıralar..
Hele bir de çalışmasam dünyalar benim olacak.Yakinda evlenecem rahatımı bozasım yok.
mutluluklaar :)
Hayat ben icini sacma sapan acilarla doldursam da guzel. Temiz havada nefes almak, cok susayinca su icmek, butun gun yurudukten sonra ayaklarimi dikip televizyon izlemek, cok sevdigim bir yemegi kasik kasik yemek (misal patlican oturtma, pilav, cacik)...
ben de çok acıkıp en sevdiğim şeyleri yemeyi çok seviyorum :KK70:
Allah için yaşıyorum
ne güzel
Eşim, ailem ve kedilerim için yaşıyorum 😄
baya kediniz var sanırım :KK70:
 
Hayata tutunmak için en iyi sebebim oğlum. Üstüne sebep tanımam.

Çocuktan önce sorsaydın ortaya bir şeyler sallardım hayat güzel, kuşlar uçuyor bla bla..
Ama şu anda oğlumdan başka geçerli bir sebep gelmiyor. Her şeyimi onu hesap ederek yapıyorum.

Çünkü insanlar artık gerçekten kötüye gidiyor. Bize verilen rolü oynayıp geçip gideceğiz zaten. Çok da düşünmemek lazım..
 
Keyif aldığım için yaşıyorum yaşamdan..
Gezip görmek, okuyup öğrenmek, bildiklerimi aktarmak, bilmediklerimi keşfetmek için yaşıyorum.
Sonuçta bir hediye verilmiş onu açmamak olmaz :)
Ailem, eşim, sağlığım ve başımı sokacak sıcak huzurlu bir evim olduğu için de hayata minnettarım.
Bir de bebeğim olursa geçtiğim evreleri onda izlemek için seve seve sabırsızlıklar bekliyorum :)
hayat enerjiniz ekrandan hissediliyor :) maşallah
Ailem icin yaşiyorum.
Evli olmadigimda da annem icin yaşiyordum.
Bekarken beni hayata baglayan tek sey annemdi. Kac kere ölsem de bu hayattan kurtulsam diye dusunduyum an annem geliyordu aklima. Annem cocuklarina cok duskun. Bize bir sey olsa delirir.
ben de annem babam kardeşim için sanırım. Çok kötü zamanlarımda sadece onlar var diye ama bu korkutuyor çünkü bir gün olmayabilirler
Benim hayat amacım faydalı olmak üzerine kurulu zamanında en büyük destekçim annem babamdı sonra büyüdüm akrabalar eklendi biraz daha büyüdüm arkadaşlar eklendi biraz daha büyüdüm derken şuan evliyim en büyük destekçim eşim ve hamileyim yaşam amacım alt üst oldu tıpkı bi panter gibi hissediyorum şuan sanırım tek amacım onu korumak ve sağlıkla doğurmak . Gelelim kazık meselesine 29 yaşındayım yediğim kazılarla Türkiye'nin etrafına çit çekilir ama yaşamaya devam ediyorum kazık sayıları yaşadığım sürece artmaya devam edecek ve ben kazık atanları eleyip yoluma devam edicem üstelik panter olarak :) inanın kazık yemeyen insan evladı yok dünyada yok. 14 yaşındaki yeğenim WhatsApp durumuna yediğim kazıklar vs tarzı biseyler yazmıştı güldüm içimden ya sana kim baktı da sırtından bıçakladı diye ve dedim ki hayattasin bu bı başlangıç . Hayat böyle bişey işte birileri hep kazık atar biz onları çıkarırız hayatimizdan yeni insanlarla tanışırız yolumuza devam ederiz
ben küçüklükten beri kazık yesem belki alışırdım da hep iyi geçti tüm arkadaşlıklarım hatta ben kazık atmışımdır. Küçükkenki çocukluk aşkımla bile iyiydi her şey ama son 3 senedir kazık üstüne kazık yiyince bünyem şok geçirdi. Hatta annem kızım sen birinin günahını mı aldın nasıl oldu da bunlar başına geldi moduna geçti :D
Her anne gibi tabii ki çocuklarım için yaşıyorum ancak bir diğer önemli unsur KENDİM için yaşıyorum...

Yaşamayı seviyorum, çünkü ağladığım zamanların kahkahaları daha şen oluyor.
İçtiğim bir bardak kahveden aldığım hazzı, bana hiç birşey veremiyor.
Güneşli bir günde, yüzüme vuran güneşten aldığım enerji pahabiçilemez.
Havalar ısınmaya başlayınca özellikle hissettiğim enerji hissiyatı da ayrı bir güzel.

Diyeceğim o ki, kendiniz için yaşayın önce.
İlk sizde başlıyor herşey.
Yaptığınız şeylerden keyif alarak yaşarsanız, zaten anlamsız gelen bir çok şey anlam kazanmaya başlar.
Kendinizi sevin, kendinizle barışın... Sonrası zaten olur...

Eşim dünyanın en mükemmel adamı (benim için).
Evlatlarım bu dünyada başıma gelmiş en güzel şeyler.
Fedakarlıkta sınır tanımayan bir annem var.
Daha ne isterim ki bu hayatta.
Hamd olsun bu günümüze...
maşallah. Ağlamak bile güzel aslında bakınca yaşadığını hissettiriyor
Bekarken ölümden korkmazdım.ama annemi düşünürdüm ölürsem dayanabilir mi diye.
Şimdi 2 evladım var.ölümden çok korkuyorum.ne yaparlar annesiz?en azından büyüsünler kendi ayakları üstünde dursunlar Allahım diye dua ediyorum.
ben de işte geçen gün fark ettim. Hep ölmekten korkardım o an ölmek hiç korkutucu gelmedi
güzel kızım için tabikii
birde hayat yaşamak güzel , doğan güneş güzel deniz güzel ,

yazdıklarımdan çok mutlu oldugum bir günde değilim 4 gündür kocayla küsüm bu arada ,:KK49:
barışmışsınızdır şimdiye umarım :)
Her şeyden önce beni yaradan Rabbim için yaşıyorum.
ne güzel
Bir sey icin mi yasamamiz gerekiyor evladim esim cok iyi bir ailem var ama onlar icin yasiyorum demek yanlis olur kendim icin yasiyorum hayati seviyorum baharin geldigini gormek kisin kar yagmasini seviyorum denize girmeyi seviyorum. Kisaca en cok kendim icin yasiyorum gorecegim yapacagim cok sey var bu yol tabiki esim ve bebegimle guzel ama ilk motivasyonum kendim
bence öyle olmalı zaten yoksa biri gidince boşluk dolmuyor
Ne için yaşıyorum, şu ya da bu diyemeyecek kadar çok şey için ama kısaca hayatın tadını çıkarmak için yaşıyorum. Zira o kadar büyük acılar yaşadım ki, bu acılar bana küçücük anların tadını çıkarıp, bunlardan keyif almanın paha biçilemez olduğunu, hayatı zenginleştirmenin yolunun o küçük anları çoğaltmak olduğunu öğretti. Sabah çok erken kalkarım, 6 gibi. Bir kahve yaparım kendime, elimde fincanla evi bir dolanırım, iki kızım var, biri 3 yaşında diğeri 3 aylık, onlara bakarım, eşime bakarım. Uyumalarını seyretmek mutlu eder beni. Başucu kitaplarım vardır. Alır, bir iki sayfa karıştırırım. Bir iki satır yazarım. Duvarımda sevdiğim tablolar var. Onlara bakıp, hayallere dalmak bile ruhumu hafifletir. Kızlar uyanmadan bana ait olan zamanın keyfine bakarım. Penceremden gördüğüm ağaçlar, duyduğum kuş sesleri bile mutlu eder beni. Tadını çıkarırım, kaçırmam. Bunun gibi anlık zevklerim var. Uzun vadede, dolu dolu bir hayat için yaşıyorum ama. Şu dünyada görmek, öğrenmek, yaşamak istediğim çok şey var.
bu erken kalkma işini deneyeceğim :)
çocuğum yok. olsaydı onun için yaşardım. ama kendim için yaşıyorum. size tavsiye kimse için yaşamayın. kimse sizin için yaşamıyor çünkü. herkes bi yere kadar sizinle. hayatınızın merkezi yaptığınız kişiler bir gün gidince o kalan boşluğu doldurmak çok daha zor çünkü.
evet çok haklısınız
Eş icin yasamiyorum o kesin esimle var olmadim esimsiz de bitmem.ama yavrum var onun bana ihtiyaci var biri de yolda ona karsi cok guclu duygularim simdi daha yok zamanla olacaktir insallah.ailem de onemli.
sağlıkla kucağınıza alırsınız bebeğinizi umarım
Çocuklarım ,annem için, mecburen yaşıyorum, Allah babama şifa versin biran önce sağlıcakla donsun aramıza ve ben babam için de yaşayayım.Rabbim üç ayların hürmetine şifa versin 🙏🙏🙏🙏🙏🙏
amin. Benim de anneannem hasta ikisi de iyileşir umarım 🙏🏻🙏🏻
Beni hayata bağlayan daha doğrusu sağlam ve dik durmam gerektiğini her fırsatta hatırlatan 2 evladım var. Onlar olmasaydı ? Bilemiyorum ne için yaşardım, hayat çok ta yaşanılası bir yer değil.
bana da öyle geliyor son zamanlarda
şuan ailem için.
gelecekte eşim ve doğmamış çocuklarım için yaşıyorum. merak ediyorum nasıl olcak evlilik ve çocuklarımız filan. merak için yaşıyorum galiba. o gün geldiğinde inş keşke olmasalarmış demem :KK70:
:D inşallah
Ucunda ölüm yok ya diye diye yaşıyorum. Koyvermişim biraz
yalnız ucunda ölüm var 🤔
bişey için yaşamıyoruz aslında. mecburen yaşıyoruz ve hayatın getirdikleri ile geçiyor ömür. geçici yapay hedefler buluyoruz. mezun olmak, iş bulmak, evlenmek, çocuk sahibi olmak, dünyayı gezmek vs vs. bu kadar sorgulamayın bence. hayat basit bişey aslında.
evet sanki her insan aynı şeyi yapıp duruyor anlamsız geliyor artık
Kendim için yaşamaya çalışıyorum .
Kimseye sırtımı dayamak istemiyorum .
Ama hayatta beni motive eden en büyük destek ailem.

Şimdilerde ise sevgilim.. Moralimiz bozuk olunca hemen araşıp buluşuyoruz..
ben sevgili yönünden hep şanssız oldum senin adına sevindim kıymetini bil :)
Düşündüm düşündüm bulamadim.
😢
 
Back
X