- 2 Aralık 2012
- 839
- 1.151
- 333
Merhaba hanimlar,
Telefondan yaziyorum. O yuzden kelimelerimde bir yanlis olursa simdiden affola..
Bu aralar hayatimin zor bi doneminden geciyorum ve fikir almak icin size yazmak istedim.
26 yasindayim. Universiteye gec basladim ve suan 3. Siniftayim. Yani olacaktim. Maalesef bu yil ailevi sebeplerden dolayi okulumu birakmak zorunda kaldim. Butun hayatimi bir egitimci olmak adina cizmisken, hatta hem okuyup hem ogretmenlik dahi yapmisken, cocuklari ve ogrencilerimi kendi canimdan dogmuslar gibi severken, bu yil hepsine veda etmek zorunda kaldim. Bunu tarif etmek gercekten imkansiz fakat geri donme gibi bir sansim maalesef yok. En fazla seneye tekrar sinava girip, aldigim derslerden muaf olabilirim belki ama suan oyle bir psikolojideyim ki bu cok zor geliyor. Kaldi ki zaten lise biteli epey oldu. Sil bastan basarabilecegimi sanmiyorum.
Suan onumde 2 secenek var; sekreterlik, asistanlik tarzinda bir is bulup 1 sene kadar calisip sonra kpss'ye girmek ve lise mezunu duzeyinde bir yere atanmak. Aslinda bunu cok kolay yaparim sanmistim fakat katiyen is bulamiyorum. Ogretmenlik yapip sonra hicbir is bulamamak beni cok yipratti. Suan 1 yil icin her ise raziyim oysa..
Diger secenek ise su;
Son iliskim kotu bitti maalesef. 2 ay olacak neredeye. Unutamadim diyemem aslinda ama hala icimde ona karsi bir sizi var. onu daha onceden taniyor olmamin da etkisi var tabi bunda. 2 kere denedik, olmadi. Suan hayatimda baska biri var. Aslinda var da diyemem cunku kendisine soyledim. Zamana ihtiyacimin oldugunu, bir hissim olmadigini hatta aksine beni ittigini. Fakat kendisi vazgecmiyor. Zamanla herseyin yoluna girecegine inaniyor ve ilgilenmeye devam ediyor. Gercekten cok iyi bir insan. iyi bir hastenede cerrah kendisi. Bunu soyluyorum cunku ben suan lise mezunu olmama ve bu sikintilarin icinde olmama ragmen bir kere bile beni kirici veya kucumseyici bir hareketi olmadi. Aksine ne olursa olsun arkanda olucam, seninle tanistigim icin gurur duyuyorum diyen biri. Ve tum o sozlerine ragmen diyor bunu. Benim de aklimda soyle bir dusunce olustu; acaba bu adamla evlenip, tum bu sorunlardan kurtulsam mi? Evlenip oyle calisirim kpss'ye ve cocuklarimin gelecegi de iyi olur ilerde. Ama bir hissim gercekten yok hamimlar acaba zamanla sevgi olur mu ki?
Öyle yorgunum ki, ne olur bana bir fikir verin.
Kendimce yaptigim bu cikarimlar ne kadar mantikli? Suan saglikli dusunemiyorum
Telefondan yaziyorum. O yuzden kelimelerimde bir yanlis olursa simdiden affola..
Bu aralar hayatimin zor bi doneminden geciyorum ve fikir almak icin size yazmak istedim.
26 yasindayim. Universiteye gec basladim ve suan 3. Siniftayim. Yani olacaktim. Maalesef bu yil ailevi sebeplerden dolayi okulumu birakmak zorunda kaldim. Butun hayatimi bir egitimci olmak adina cizmisken, hatta hem okuyup hem ogretmenlik dahi yapmisken, cocuklari ve ogrencilerimi kendi canimdan dogmuslar gibi severken, bu yil hepsine veda etmek zorunda kaldim. Bunu tarif etmek gercekten imkansiz fakat geri donme gibi bir sansim maalesef yok. En fazla seneye tekrar sinava girip, aldigim derslerden muaf olabilirim belki ama suan oyle bir psikolojideyim ki bu cok zor geliyor. Kaldi ki zaten lise biteli epey oldu. Sil bastan basarabilecegimi sanmiyorum.
Suan onumde 2 secenek var; sekreterlik, asistanlik tarzinda bir is bulup 1 sene kadar calisip sonra kpss'ye girmek ve lise mezunu duzeyinde bir yere atanmak. Aslinda bunu cok kolay yaparim sanmistim fakat katiyen is bulamiyorum. Ogretmenlik yapip sonra hicbir is bulamamak beni cok yipratti. Suan 1 yil icin her ise raziyim oysa..

Diger secenek ise su;
Son iliskim kotu bitti maalesef. 2 ay olacak neredeye. Unutamadim diyemem aslinda ama hala icimde ona karsi bir sizi var. onu daha onceden taniyor olmamin da etkisi var tabi bunda. 2 kere denedik, olmadi. Suan hayatimda baska biri var. Aslinda var da diyemem cunku kendisine soyledim. Zamana ihtiyacimin oldugunu, bir hissim olmadigini hatta aksine beni ittigini. Fakat kendisi vazgecmiyor. Zamanla herseyin yoluna girecegine inaniyor ve ilgilenmeye devam ediyor. Gercekten cok iyi bir insan. iyi bir hastenede cerrah kendisi. Bunu soyluyorum cunku ben suan lise mezunu olmama ve bu sikintilarin icinde olmama ragmen bir kere bile beni kirici veya kucumseyici bir hareketi olmadi. Aksine ne olursa olsun arkanda olucam, seninle tanistigim icin gurur duyuyorum diyen biri. Ve tum o sozlerine ragmen diyor bunu. Benim de aklimda soyle bir dusunce olustu; acaba bu adamla evlenip, tum bu sorunlardan kurtulsam mi? Evlenip oyle calisirim kpss'ye ve cocuklarimin gelecegi de iyi olur ilerde. Ama bir hissim gercekten yok hamimlar acaba zamanla sevgi olur mu ki?

Öyle yorgunum ki, ne olur bana bir fikir verin.
Kendimce yaptigim bu cikarimlar ne kadar mantikli? Suan saglikli dusunemiyorum
