- 16 Ocak 2014
- 956
- 894
- 53
- Konu Sahibi Sihirlidegnek
- #1
Bu soruyu cevaplayamiyorum.. Hayatimda hersey alsinda cok iyi gidiyor, veya ben cok iyi gittigini düsünüyorum
yaklasik 2,5 yillik evliyim. Esimi cok seviyorum ondan yana hic sikayetim yok. 5 aydir bebek istiyoruz.
5 senedir iyi bir firmada yönetici asistani olarak calisiyorum. Isimide severek yapiyorum.
Ama yaklasik bir aydir ben ben degilim sanki. Icimde bir sIkIntI var, gitmek bilmeyen.. canim hic birsey yapmak istemiyor. Sürekli aglamakliyim, yorgunum, mutsuzum. Yemek yemek istemiyorum, gezmek istemiyorum,yemek yapmak istemiyorum, hatta kiyafetlerimi dahi degistirmek bile istemiyorum.
Evimi zar zor esimin yardimiyla toparliyorum. Cok Cabuk sinirleniyorum, hatta sinirim hic gecmiyor da diyebilirim. Esimin durmadan yanimda olmasini istiyorum, bensiz biryere gitmesini istemiyorum.
Kimseyle görüsmek ve konusmak istemiyorum. Kendimi beyenmiyorum artik.
Cok severek yaptigim seyleri yapmak istemiyorum. Kitap okumak, spor yapmak, gezmek vs vs artik bana cok zormus gibi geliyor.
Esim durmadan alttan aliyor ama onuda bu tavirlarimla sinirlendirdigimi farkediyorum. Cekilmez biri oldum ciktim, ben böyle biri degildim. Yüzüm hep gülerdi ama simdi sanki gülmemek icin elimden geleni yapiyorum..
bu durumda olan veya böyle bir dönem atlataniniz varmi? neler yapabilirim?
yaklasik 2,5 yillik evliyim. Esimi cok seviyorum ondan yana hic sikayetim yok. 5 aydir bebek istiyoruz.
5 senedir iyi bir firmada yönetici asistani olarak calisiyorum. Isimide severek yapiyorum.
Ama yaklasik bir aydir ben ben degilim sanki. Icimde bir sIkIntI var, gitmek bilmeyen.. canim hic birsey yapmak istemiyor. Sürekli aglamakliyim, yorgunum, mutsuzum. Yemek yemek istemiyorum, gezmek istemiyorum,yemek yapmak istemiyorum, hatta kiyafetlerimi dahi degistirmek bile istemiyorum.
Evimi zar zor esimin yardimiyla toparliyorum. Cok Cabuk sinirleniyorum, hatta sinirim hic gecmiyor da diyebilirim. Esimin durmadan yanimda olmasini istiyorum, bensiz biryere gitmesini istemiyorum.
Kimseyle görüsmek ve konusmak istemiyorum. Kendimi beyenmiyorum artik.
Cok severek yaptigim seyleri yapmak istemiyorum. Kitap okumak, spor yapmak, gezmek vs vs artik bana cok zormus gibi geliyor.
Esim durmadan alttan aliyor ama onuda bu tavirlarimla sinirlendirdigimi farkediyorum. Cekilmez biri oldum ciktim, ben böyle biri degildim. Yüzüm hep gülerdi ama simdi sanki gülmemek icin elimden geleni yapiyorum..
bu durumda olan veya böyle bir dönem atlataniniz varmi? neler yapabilirim?