Ne oluyor bana?

Zeynep28 maras

Guru
Kayıtlı Üye
18 Ocak 2009
2.507
19
358
mrb kızlar..benim kaynanam ile sorunum olduğunu bi çoğunuz biliyosunuz zaten sürekli bi gizli çatışma halindeyiz... en büyük sorun ise haftaya 4 aylık olacak olan kızım!
binbir zorlukla dünyaya getirdiğim meleğimi sürekli hırpalıyo ağlatıyo bahanesi ise ben böyle çocuk severim oluyo...
ama şu sıralar bende öyle bi huy başladıki eşimin ailesinden hiçkimseyi görmek istemiyorum geçen görümcem geldi kızımı sevdi o gittikten sonra oturdum ağladım kızımı benden ayıracaklar gibi geliyo kızımı onlar kucağına aldığında kızım onlara alışıcak beni istemicek gibi geliyo ama sadece onlara karşı kendi ailem ark eşimin ark bunlarda sorun yok..
napıcam bilmiyorum sürekli kızımı görmek istiyolar keşke kaçıp gitsem buralardan :çok üzgünüm:
 
ahh canım benim yaa..annelik içgüdüsü galiba bunlar..ama tavrını koy canım sende.en azından o bahaneyle yaklaşamazlar...benim bi arkadaşım oğlunu kimseye öptürtmezdi hastalık bulaşır falan die..sende o ayaga götür iştee
 
canım sen bunları lohusalık psikolojisyle düşünüyorsun... bence zamanla geçecektir... çok fazla kafana takma...
 
sana olan hıncını kızından çıkarıyor bence,sonrada ben böyle bebek severim...
ilginçmiş kayınvaliden..
ne derdi varsa seninle konuşsaya,o masuma yazık değilmi...
lmaz:
 
Bir kere o düşünceleri atın kafanızdan,
kimse sizi evladınızdan ayıramaz...
daha 4 aylık yavruyu hırpalayarak sevmeleri de çok yanlış,
bir yerine birşey olsa,kim verecek hesabını.
eşiniz ne diyor bu duruma??
tamam,torunlarıdır,görecekler de,sevecekler de,
ama hep ağlatıyorlarsa,sizde sakince ikaz edin,
ya da eşinize söyletin mutlaka,siz muhatap olmayın...
sevgiler...
 

Canım yaa sevecekler tabii halası ve babaannesi ama kayınvalidenin sevme
tarzına hasttaaa oldum resmen...
Ağlatmanın neresi sevgi anlayamıyorum..
Benim çevremde de var böyle zihniyetler..
Ağlaması canının acıması çokmu hoşuna gidiyor..
Bendeki de soru şimdii..Gitmese neden yapsıın..
bu durumu pek anlamam ama yerimseniben
diğer arkadaşlarında dediği gibi lohusalık psikolojisidir herhalde
yoksa senden neden ayırmak istesinler yavrunu...:1hug:
 
Kesinlikle logusalık depresyonu bu bende oğlumun bebekliğinde çok öpüp sıkıştırıyolardı sinir oluyodum hatta gittiklerinde hemen çocugu falan yıkıyodum yanii
bir gün aylık rütün kontrolüne götürdüm gelirken aklıma bi cinlik geldi doktor öpmeyin fazla kuca almayın dedi geçmiş zaman bi kaç bi şey daha salladım ballandıra ballandıra anlattım bi müddet uzak durmuşlardı :roflol: şimdi gülüyorum o zamanki yaptıklarıma :roflol:
 
annelik böyle bi şey işte kimseyle paylaşmak istemiyorsun bebeğini. benimde öğleydi halada öğle. ama ilk doğduğu zamanlarda daha çok kıskanıyordum oğlumu . şimdiyse o kadar takmıyorum. seninde zamanla geçecek.
 

Canım benim önceki konunu biliyorum yorumda yapmıştım.Kayınvaliden çocuğunu böyle deli gibi severek senin iyice psikolojini bozmuş anlaşılan.Merak etme kimse senden çocuğunu ayıramaz.
Bak aklıma bi cinlik geldi zemuszemus Çocuğunu kontrole götürmeden önce gidip doktoruyla konuşsan.Böyle böyle diye.Kontrolede kayınvalidenle eşinle gitsen doktor deseki bu çocuk çok hırpalanmış resmen travma geçirmiş gibi falan filan uydursun desin ki uzun bir süre kucakta fazla dolaşmasın dikkat edin falan dese CADIARZU onlar böylelikle biraz uzak durur seninde psikolojin rahatlar.Bilmiyorum olurmu böyle birşey ama insana başka çare bırakmıyorlar kii :lepi:
 

kesinlikle katılıyorum.çok güsel bir fikir. sonuçta o senin canın ve onlar onu her kucakladığında kndni üzeceğine böle bişi yapablirsin.ben olsam yapardım mutlaka. annemde 5 yıl çocuk baktı knd evimizde.2 aylıkken geldi bize. ve hiç kimseye öle öpüp koklatmadık.Şeniz gelene annesi kızıyo dedik,onlar ciciannesi kızıyo dedi:CüvCüv: gelen sadece kucağına aldı,sarsmadan sevdi konuştu bıraktı en fazla. ve içimiz rahat bi şekilde büyüttük.sizde tavrınızı koyun bence.
 
Anlaşılan kayınvalidenizle olan sorunlarınız sizin sinirlerinizi iyice bozmuş, halası ve babaannesi olarak tabiki torunlarını yeğenlerini sevecekler, buna mani olamazsınız. Ama bence biraz daha sakin olun. Neden sizi evladınızdan ayırsınlar ki.
Kendi kafanızda kurduğunuz kuruntuları gerçek olarak görüyorsunuz anlaşılan. Böyle giderse kendi kendinizi yıpratırsınız ve bebeğinize de zararınız dokunur. Ayrıca bu düşüncelerinizi eşinize açıp boşuna problemde yaşamayın. Biraz rahat olmak herşeyi çözer.
 
ben daha yeni yeni atlatıyorum biliyormusun.üstelik oğlum 1,5 yaşında.seni çok iyi anlıyorum psikolojik olarak baskı altında hissediyor insan.önce problemin ne olduğunu çözüp ona göre davranmak gerekli.
istersen şu yazıyı bir oku işine yarar zannediyorum.anne olmak hem çok güzel hem de .çok zor..


Doğum Sonrası Depresyona DıKKAT!
Doğumdan sonra, her ne kadar rahat ve normal bir doğum olsa da annenin kendini depresif hissetmesi tümüyle fizyolojik bir olaydır. Her anne doğumdan önce çocuğunu ve onunla yapacaklarını hayal eder. Ancak doğumla birlikte pek çok olay hayalinkinden farklı gerçekleşir.

"Acaba iyi anne olabilecek miyim?"

Bebeğiyle hastaneden eve dönen anneyi bekleyen korkulardan biri, kendine bile itiraf edemediği "Acaba iyi anne olabilecek miyim" endişesidir. Bu dönemde anneler bebeğe karşı aşırı bağlılık, başkalarından kıskanma, çaresizlik, kaybetme korkusu gibi duyguları birarada yaşarlar. Anne bu dönemi başarıyla atlatamazsa "postnatal depresyon"a girer.

Ortada bir neden yokken sürekli yaşanan bir üzüntü, sıkıntı ve karamsarlık hali, çevresiyle ilişkinin kesilmesi, ağlama isteği ya da ağlama, kendini değersiz hissetme, intihar fikirleri gibi belirtiler postnatal depresyonun varlığını ortaya koyuyor. Bu dönemde annenin bebeğine karşı sıcak ve sevecen olmadığı da gözlenebiliyor.

Eşin desteği önemli
Bu depresyon tipi yüzde yüz tedavi edilebilen bir hastalık. Hasta olan genç annelere ilaç tedavisinin yanı sıra psikoterapi de uygulanır. Tedavi süresi hastalığın ağırlığına göre birkaç hafta ya da ay sürer. Bu arada en büyük görev eşlere düşüyor.

Erkek, eşinin doğumdan sonra ruh halinin değiştiğini gördüğünde ve bu durum 2 haftadan fazla sürdüğünde mutlaka profesyonel yardım alması gerektiğini bilmelidir. Çünkü eşinin ilgisi sayesinde kadın zor günlerini daha kolay atlatabilecektir.

Nitekim bir bebeğin sorumluluğunu kendi başına üstlenmek genç anneler için oldukça zordur. Erkek, bebeğin sorumluluğunu paylaştığını mutlaka göstermeli, eşini her zaman desteklemelidir.

Doğum sonrası depresyon yaşayan bir kadın anlatıyor: "Bebeğimiz dünyaya geldikten sonra gecem gündüzüme karıştı. Bebeğimiz ağladığı anda yataktan fırlıyor, ona meme veriyordum. Uyuyana kadar başında bekliyordum. Bu arada eşim bana hiç yardımcı olmuyordu. Eşimin işe gitmeye hazırlandığı vakitlerde bebeğim uyuduğundan ben de birkaç saat uyuma fırsatı buluyordum. Bu uykusuzluk beni o kadar çok etkiledi ki, sinirlerim altüst olmuştu. Bunun sorumlusu olarak da eşimi görüyordum ve onunla sürekli kavga ediyordum."

Depresyon nasıl ortaya çıkıyor?
Postnatal depresyon geçiren kadınlarda uyku sorunu ön planda olur.
Uyku sorunu ile birlikte kabus görme ve genel olarak korku ve endişe hali belirgindir.
Anne, karamsar bir ruh hali içine girer.
Kadın kendini beğenmez, değersiz hisseder ve sürekli günah işlediğini düşünür.
Günlük işlerine karşı bir ilgisizlik, bebeğine ve ailesine karşı olan sorumluluklarını yerine getirmekten kaçınma da postnatal depresyonun belirtilerindendir.
Anne bu gibi durumlarda sık sık hiçbir neden yokken ağlar. Zaman zaman fazla ilgiden ya da tam tersi ilgisizlikten yakınır.

Neyse ki kısa sürüyor!
Aslında bebeğin dünyaya, sizin de ona alışma yolunda yaşadığınız kaos o denli uzun sürmüyor. Sabredip bu dönemi atlattığınzda pek çok sorunun üstesinden gelebilirsiniz. Unutmayın,

ılk üç ay en tahlikeli dönem. Çünkü bir alışma dönemi. 3-4 saatten fazla kesintisiz uyku uyumanız neredeyse imkansız. Bu dönemde insanı en çok yıpratan şey uykusuzluk.

ılk 3-4 aydan sonra bebek sizin ritminize alışmaya başlar. Gece ile gündüz arasındaki farkı algılar. Günlük yemek yeme ihtiyacı 4-5 öğüne düşer.

ılk mamaların hazırlanmasıyla birlikte bebeğin uykusu normale döner. Siz de rahat bir soluk alırsınız. Kaynak:showtv.net
 

kızını kaybetme düşüncelerin tamamen psikolojik yeni anne olmanın verdiği bir kaygı ama kayınvalidenin yaptığı tek kelimeyle ayıp. ne demek ağlatarak sevmek ya bide bi damlacık bebeği hırpalamanın açıklaması sinirlerimi zıplattı. ben böyle seviyorum oldu şekerim eşinle biran evvel uygun bi dille konuş o bulsun çözümünü sen bişey dersen haklı olduğun halde kötü gelin olursun bırak eşin halletsin onun annesi ne diyeceğini nasıl vazgeçireceğini biliyodur sen bebeğinin bu şekilde zarar verilerek sevilmesini istemediğini söylersen inadına yaparmış gibime geldi
canım allah yardımcın olsun
 
canım o senin parçan kimse seni ondan ayıramaz.
ama kızının canını acıtarak sevmelerine de izin verme.
tavrını koy.çoğu kişi bebeğini öptürtmüyor bile sende bunu istemediğini
uygun bir dille anlat. gerekirse eşine anlat.eğer o söylerse kırılmazlar
daha anlayışlı karşılarlar belki
 
kaynanam sırf bana inat olsun diye çocuk doğuracakmış tabi şaka yapıyo ama herkese ona inat olsun diye doğurucam çocuğu istediğim gibi sevemiyorum bile hemen müdahele ediyo diyo..
doğduğundan beri neler yaptı bi bilseniz cinnet geçirirsiniz bide ben yaşıyorum yani..
doğumdan sonra kızımı yanıma ilk getirdiklerinde emdi biraz sonra nefesi kesilmeye başladı kaynanam ise gazı var dedi sırtına vurmaya başladı o an kızımın nefesi kesildi dr geldi hemen yoğun bakıma aldılar....
1 hafta kaldı onun ise umuru olmadı gitti hast cafesinde çay sigara içti tamam onun yüzünden olmadı belki acil sezeryana alındım bu yüzden ama oda tetiklledi bu olayı...
 
canım Allah sabır versin ne diyeyim ama bazı insanlar farklı seviyorlar bir akrabamız vardı orta okula gitmeme rağmen neredeyse o beni sevdiğinde yinede ağlardım çünkü insanları ısırarak ve sıkıştırarak severdi.sanırım yeni anne olduğun için kıyamıyosun bebişine
 

tamamen katılıyorum
 
Canım yapman gereken tek şey kocanı ikna etmek. Benim kaynanamda benzer şeyler yaptı ama her seferinde kocam müdahale etti sen müdahale edersen hem hoş karşılanmaz hemde senin sinirlerin yıpranır bırak kocan halletsin, bu kaynanalardan çektiğimiz ne bizim yahu evlenirsin sürekli bu adam benim oğlum bana ait mesajı vermeye çalışırlar kıskançlıklarından ne yapacaklarını şaşırırlar, çocuğun olur iyi bakamadığımızı ima ederler sürekli offf offffffffff Boşver canım sen çocuğunla ve kocanla mutlu olmaya bak bu günler geri gelmiyor , gerekirse tersle at bırak o üzülsün yerimseniben
 
eşim bu konuda beni işin içine katmayın ne yaparsanız yapın diyor..
ben otıurup konuştum kaynanamla ama nafile takmıyo beni 3 yaşında çocuca verilen cevapları veriyo dalga geçiyo resmen...
bende heran müdahale etmek zorunda kalıyorum ama artık çok sıkıldım onlar gelecek diye ödüm patlıyo evden çıkıp parklarda dolaşıyorum ama inat yapar gibi ben eve geldiğimde damlıyo hemen kaynanam sanki beni gözlüyo belkide tesadüf oluyo...
her haftasonu kabusum oluyo...
arkamdan söylenen laflarda cabası sadece kaynanam benim arkamdan konuşuyo zannediyodum ama eşimin yengesi ananesi ablasıda arkamdan konuşuyomuş çok üzüldüm duyduğumda hepsinden nefret ediyorum şeytan görsün yüzlerini...
keşke bana uzak olsalar..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…