canım yaaaa belki saçma olabilir ama çocuk yapsanız acaba düzelirmi açarmı kendini diye düşündüm ama ....yine zor bir karar eğer düzelmezse sana ve çocuğa zarar...bilmiyorumki ona bi meşkale lazım bence ama ne...
kızlar ben kendimce kendimi ve ilişkimizi korumak için bir yöntemgeliştirdim.önümüzdeki dönem kızımı iyi bir kreşe verip kendimde yüksek lisans yapıcam.bu olmazsa çalışıcam mutlaka.veden uzaklaşmak başka şeyler düşünmek sorunlarımdan uzaklaştıracaktır diye düşünüyorum.akşamlarıda zaten yorgun argın tartışmaya dermanımız bile olmaz .işte benim planım.çünkü onu rahat bırakırsam çok mutlu oluyor
[/SIZE][/B][/U]
Cok zor bir durum...Allah yardimcin olsun, esinede sifalar diliyorum arkadasim!!:Saruboceq:
Tabikide yüksek lisans yapman, bir ise girip calisman senin icin cok iyi olacak lakin evliligin icin aynisi söz konusu olmaz kanimca...
Sadece kafani dagitacaksin bir süre, eve geleceksin yine ayni sorunlar ayni dertler....anliyorum seni...kendine bir mesguliyet bulmanin mutlaka bir faydasi olacaktir fakat bu uzun vaadeli bir cözüm degil bence.
Yinede el ele tutusan bir cift gördügün vakit icin ciz edecek, yinede esine yaninda oldugun halde özlem duyacak, yinede sürekli onun mutlulugu icin kendi beklentilerinden hayallerinden vazgececeksin...:çok üzgünüm:
Evet bunlara raziyim diyorsan, ki bu tamamiyle senin verecegin bir karar, ammennah...lakin unutma son pismanlik neye yarar demisler...´
Bir 10 sene sonra dönüp baktiginda keskelerin olmasin insallah....:teselli:
Bu arada cinsellik bana göre hic önemli degil...tabiri caizse bir laf vardir, o isi köpeklerde yapiyor,...lakin gözüne baktigim vakit sevgi gördügüm, kafami omuzuna yasladigimda huzur buldugum, iki sohbet ederek cayimi yudumladigim bir esim olmayacaksa...ben niye evli olayimki?benneyaptımki
Eger kesinlikle düzelmeyecekse, ki umarim allah sifasini verir, belkide ayrilmak en iyi cözüm olur sizin icin...cünkü onu rahat biraktigim zaman cok mutlu diye yazmistin..
gülsüm sultan yazdıkların aynen benim düşüncelerim ama ne yapayım be güzelim.ben hep20 yıl daha böyle mi yaşayacağım,hiç mutlu olamayacak mıyım diye düşündüğümde ayrılmalıyım en iyisi bu diye düşünüyorum.sonra kızım geliyor aklıma öyle mutlu bir çocuk ki,babsını beni bir arada olmamızı çok seviyor.ayrıca böyle birşeyi kimseye anlatamam ne aileme ne de eşimin ailesine.neyi varmış deyiverirler.içkisi yok,kumarı yok.kadın kız ayğı ,dayağı yok.SABRET DEMEZLER mi.ooofffff ooofffff...
Evet...bu sözleri cok SIk kullaniriz toplum olarak...
Kumari yok ickisi yok seni aldatmiyor, ehh daha ne istiyorsun?
Fakat o dört duvar icinde senin yasadiklarini, hüzünlerini, yanlizligni kimse bilmez degilmi?:teselli:
Canim kizini düsünmen kadar dogal birsey olamaz, tabikide ilk önce Annelik sifatini düsünüyorsun...bende bir anneyim.. anliyorum seni...
Lakin Annelik sifatimizin yani sira bir Kadiniz!a.s
Ilgiye sevgiye sohbete bir cift sevgi ile bakan göze ihtiyacimiz var...bunlar oldugu vakit her kadin yuvasinda mutlu ve huzurludur...ne katlar ister ne yatlar...
Lakin senin evliliginde bunlar yok, ve muhtemelende hic olmicak...buna ne kadar dayanabileceksin bilmliyorum...ama inanki birgün mutlaka bir yerde patlak verecek arkadasim...
Belkide kizin biraz büyüdükten sonra ve esinde hala bir gelismenin olmamasini görüp kendine bir yok cizebileceksin....ha toplum ne der ailem ailesi ne der hic takma...nasil olsa bunlari yasayan sensin.
eşimle 6 yıllık evliyiz.çok iyi bir işi,geliri var. inanılmaz iyi bir insan .çok iyi bir baba,evlat,arkadaş..... yani anlayacağınız herşeyiyle insanlar tarafından örnek gösterilecek biri .ama bir tek eşim olmayı başaramıyor. sosyal fobisi var.ileri derecede sorun yaratıyor ilşkimizde. işten geliyor bir köşye oturuyor dalıyor,konuşmuyor,ruh gibi.hiç bir şeyden mutlu olmuyor,daha 29 yaşında ama sanki 70 lik dedeler gibi.4 yıllık kavgalı ,tehditli kabus gibi bir süreçten sora psikiyatra gitmeyi kabul etti ve 1,5 yıldır tedavi görüyor .sosyal ilişkiler bakımından gelişmeler var ama hala evde ben yokmuşum gibi davranıyor,gözlerimin içine bakmayalı o , bana dokunmayalı kadar uzun zaman oldu ki. omu çookk özlüyorum.ama elimden bir şey gelmiyor.doktor bundan somrası için de fazla birşey bekleme dedi bana.çok mutsuzum ne yapıcam ben.ayrılmayı densem tüm ailem, arkadaşlarım düşman olur asla anlamazlar beni.bunun lafını dahi edemem.ama çok mutsuzum ben kendimi hiç evli gibi hissedemedim ki...
bu güzel dilekleriniz bile kendimi daha iyi ve güçlü hissetmemi sağladı ,tekrar teşekkür ederim.hep eşime haksızlık mı ediyorum şüphesi vardı içimde ve bu kendimi kötü , suçlu hissettiriyordu.sizinde yorumlarınızdan sonra rahatladım. aslında eşimin böyle olmasının nedenini doktor ailesi ,özellikle babasının davranışları olarak açıkladı. eşim çocukluğunda çok başarılı olmasına rağmen bir ders sınavında neden 100 değilde 90 aldın diye baskı yapılmış.her yaptığı eleştirilmiş,tüm başarı ve zekasına rağmen hiç onaylanmamış.başkalarıyla karşılaştırılmış hep.anne zaten ezik karakterde babanın yanında.eşim çok zeki, çalışkan iyi meslek sahibi,iyi para kazanıyor,karşılaştırıldıklarının hepsinden daha başarılı aynen babasının istediği gibi! ama en gerekli şeyi yok MUTLULUK.ve beraberinde bende mutsuzum.babasının ''ben zamanında çok sıkıştırdım o yüzden şimdi çok başarılı '' demesi,bir de bununla övünmesi beni çıldırtıyor. artık kısmen de olsa rahatsızlığını biliyor da çok konuşmuyor.ama yine kendinin neden olduğunu bilmiyor
kaç senelik konuyu hortlatmışsın canım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?