eşimle 6 yıllık evliyiz.çok iyi bir işi,geliri var. inanılmaz iyi bir insan .çok iyi bir baba,evlat,arkadaş..... yani anlayacağınız herşeyiyle insanlar tarafından örnek gösterilecek biri .ama bir tek eşim olmayı başaramıyor. sosyal fobisi var.ileri derecede sorun yaratıyor ilşkimizde. işten geliyor bir köşye oturuyor dalıyor,konuşmuyor,ruh gibi.hiç bir şeyden mutlu olmuyor,daha 29 yaşında ama sanki 70 lik dedeler gibi.4 yıllık kavgalı ,tehditli kabus gibi bir süreçten sora psikiyatra gitmeyi kabul etti ve 1,5 yıldır tedavi görüyor .sosyal ilişkiler bakımından gelişmeler var ama hala evde ben yokmuşum gibi davranıyor,gözlerimin içine bakmayalı o , bana dokunmayalı kadar uzun zaman oldu ki. omu çookk özlüyorum.ama elimden bir şey gelmiyor.doktor bundan somrası için de fazla birşey bekleme dedi bana.çok mutsuzum ne yapıcam ben.ayrılmayı densem tüm ailem, arkadaşlarım düşman olur asla anlamazlar beni.bunun lafını dahi edemem.ama çok mutsuzum ben kendimi hiç evli gibi hissedemedim ki...