- 24 Ocak 2015
- 135
- 65
- 98
- Konu Sahibi kareli defter
- #1
Merhabalar.26 yaşındayım lisede sevgili diyebileceğim biri oldu sadece o da çocukça bir şeydi.Üniversite bitti böyle. Göreve başladığım zaman masallardaki insanlar karşıma çıkacak sandım açıkçası(şu an anlıyorum bu çok büyük yanılgı) ama bunu çevre de yapıyor “ayy sen bi başla göreve o zaman göör” ben de buna inanmak istedim galiba en son. Göreve başladığımda biri çıktı karşıma yüz yüze geldim ilk defa biriyle bir de o kadar çok şey söyledi ki resmen umut bağlamışım ona. Ama olmadı. Bende resmen yıkım oldu çok çok üzüldüm. Bir şekilde geçti zaman. Şubat ayında arkadaşımın kuzeni arkadaşımı soktu araya vs. Arkadaşım diyor ki bana çocuğun niyeti çok ciddi babanı falan araştırmış, beni beğenmez istemez diyor ama bir görüşün dedi. Ben de mesajına cevap verdim konuşmaya başladık çok uzatmayayım arada çok şey oldu uzun ilişkisi biteli daha 2 ay olmuş gelmiş bana yazmış sonra emin olamadı resmen kendinden ben de hissettim bunu. Söyledim açıkça ama inkar, arkadaşımı tekrar devreye sokma derken tekrar konuştuk.Bu arada kendisi asker aynı ilin farklı ilçelerinde görev yapıyoruz. O eski görev yerine gitti sonra döndü 1 hafta oldu ben okul tatil olunca memlekete geldim.İlk gün gideyim diye bilet baktı resmen. Ben buraya gelince arkadaşıma mesaj atmış virüs olayı kötü oldu yanına gidecektim ama kaldı virüs bitene kadar yavaş yavaş ilerlemeyi seçtim sence nasıl falan demiş. Arkadaşım bile dedi ki bu bahane arıyor, bunları da sana söyleyeyim diye söyledi kesin insan bi telefonla sesini de mi duymaz dedi. Ben de dedim ki sürecin uzayacağı belliydi 1 gün kal görüşelim dese kalırdım ama bence çocuk resmen kendine zaman kazanmak istiyo. Galiba diyo ki bu sırada eski sevgilimi unuturum odaklanırım diye düşündü herhalde. Arkadaşım o senin verdiğin değeri sana vermiyo görüşmeyi kes üzülmeni istemiyorum dedi. Doğum günümü bile kutlamayınca bende tamam dedim. (Kutlamadan kastım hediye vs değil yanlış anlaşılmasın sevgilim değil sonuçta bunu beklemedim, normal bir doğum günü mesajı gelmedi)(Bu arada şubatta mesaj attığında ilk günler 6- 7 saatte mesaj atıyordu resmen ve arkadaşıma o günlerde demiş ki ben yanlış yaptım kafamı toplayamıyorum erken davrandım mesaj atmakta. Bunu duyunca çok bozuldum.)Çocuğa değer vermeyip, önemsemediğin baştan beri çok belli. Sana hayatında mutluluklar diliyorum dedim. Cevap bile gelmedi 2 gün bekledim sildim sonra her yerden. İnsan cevap bile vermez mi bu kadar mı önemsemez.Olayın üzerinden 2 hafta geçti ben hala üzülüyorum kendime çok kızıyorum ama bunu nasıl yeneceğim bilmiyorum. Eğer birini hayatıma alıp konuşmaya başlarsam resmen ona ümit bağlıyorum hemen bi de o da gelecek planları, gelecek günlerden bahsedince inanıyorum düşünmese söylemez sanıyorum her seferinde. Ve değersiz hissettiriliyorum bana gelince mi böyle oluyorlar başkasına değiller düşüncesi oluyo. Hayatımda bir sonraki evreye bile geçemedim resmen hep böyle bitiyo. Nasip olmuyor bir türlü.Bazen diyorum şimdi böyleysen sevgili olup ayrılsan ne yapacaksın ama hep aynı son.Çevremdede gördüklerimden sonra zaten doğru kişi hiç olmayacakmış gibi hissediyorum. Bir de bana bakmaz, istemez deyip ulaşılmaz görürken ulaşınca niye değişiyor bu tavır.Bu arada bir arkadaşım bu olayda aynı memleketlisiniz, aynı yerdesiniz, mesleğin vs derken bu çocuk senin peşinde koşmalıydı şu an bunu yapmıyorsa düşünmene bile gerek yok dedi. O zaman sorguladım dediğini ama birinin bu kadar çaba göstereceğine hiç inanamıyorum artık. Bir de bu çocuk bana sen benden daha güçlüsün buna eminim artık diye bi cümle kullanmıştı arkadaşım erkekler güçlü kadın istemiyor dedi 
Bu çok saçma değil mi ne istiyorlar o zaman gerçekten anlamıyorum.Hayatımda olmak için olsun diye bir şey istemedim ama tabi ki ben de istiyorum güzel şeyler yaşamak. Hiç yaşamadım böyle şeyleri birinden bir gül, bir hediye almışlığım yok. Hep tek başıma mücadele halindeyim hayatta. Ama kendim için ne yapabilirim, nasıl böyle birini hemen hayatımda olacak gibi görmeyi bırakıp üzülmemi engelleyebilirim, gerçekten kendime ne yapmalıyım size sormak istiyorum
Bu çok saçma değil mi ne istiyorlar o zaman gerçekten anlamıyorum.Hayatımda olmak için olsun diye bir şey istemedim ama tabi ki ben de istiyorum güzel şeyler yaşamak. Hiç yaşamadım böyle şeyleri birinden bir gül, bir hediye almışlığım yok. Hep tek başıma mücadele halindeyim hayatta. Ama kendim için ne yapabilirim, nasıl böyle birini hemen hayatımda olacak gibi görmeyi bırakıp üzülmemi engelleyebilirim, gerçekten kendime ne yapmalıyım size sormak istiyorum
ama içimde yoğun yaşıyorum ne yazık ki
Virüs olayı bittikten sonra dediğinizi yapacağım benim sorunum kendime değer vermemek bunu kabul ettim artık kendime değer versem hayatıma giren insanların onlar hissettirdi diye değersiz olmadığımı bilirim bunu hep diyorum kendime ama başaramıyorum bütün sorunum bu galiba. Dediğiniz o kadar doğru ki ben kendime değer vermediğim için kimse vermiyor. Çok haklısınız inşallah keyfi bilir deyip bunu gerçekten yaparım
Düşündükçe anladım kendimde çözmem gereken şeyi. İnşallah halledebilirim dediğiniz gibi 
peki sizce nasıl davranmalıyım, nasıl bir tavır sergilemeliydim bu ilgi anlamında da bunu öğrenip ona göre davranayım en azından çok tecrübesiz kalıyorum galiba bunu da hep fark ediyorum
