+1000Depresyonda ve hayatın genelinde şu kural vardır .
Hayat enerjisi harcandikca artan bir şey.
Yani bu gün kalkip sokağa çıkarsanız devamını da getirmek istersiniz .
Evde oturursanız enerjiniz biter. Araba aküsü gibi düşünün . Kendi kendimizi şarj ediyoruz kullandıkça .
Fobiler içinde her zaman en etkili yöntem üstüne gitmektir . Korkun ama korkunuzdan korkmayın.
Korkunuzla arkadaş olun o sizin patronunuz olmasın.
Cok sagolun suan erken geliyor bana yanı calısmak hıc ıstemıyorum ıcımden bir sey yapmak gelmıyor zorlamak da ıstemıyorum ama harekete gemessem de yerımde sayıcam hep tabi belkı faydası da olabılır depresyondan cıkmama mutlu olabılecgım bir is olursa dedigim gibi birde sosyal fobı sorunum var ama calısmak da zorundayım bir çıkıs yolu bulurum umarımAslında bu durumu yaşamış biri olarak tavsiye verebilirim. Ben bunu iş arayarak aştım. Diyeceksiniz ki nasıl? Şöyle ki iş aramaya başladım. Girdiğim birkaç yerde mutlu olmadım. Emir ve stres altında olmak iyi gelmedi. Sonra bir çağrı merkezine girdim. İnsanlar beni görmüyordu, emir veren kimse yoktu. Kafam gayet rahattı. Bu işi sevdim. Çalışanlar arasında istemediğim kimse ile konuşmam da gerekmiyordu. Zamanla çevre oluşturdum, toparladım.
Size de önerim iş aramanız. Belki de bu sayede sevdiğiniz bir iş bulursunuz. Depresyondan çıkmanızı kolaylaştırabilir. Bir anda yapın demiyorum. Sadece arayın. Mutlu olursanız devam edin. Baskı da yaşamamış olursunuz.
Size de babanıza da geçmiş olsun.
Cok sagolun suan erken geliyor bana yanı calısmak hıc ıstemıyorum ıcımden bir sey yapmak gelmıyor zorlamak da ıstemıyorum ama harekete gemessem de yerımde sayıcam hep tabi belkı faydası da olabılır depresyondan cıkmama mutlu olabılecgım bir is olursa dedigim gibi birde sosyal fobı sorunum var ama calısmak da zorundayım bir çıkıs yolu bulurum umarım
Cok sagolun terapı almaya basladım ınsallah faydası olur depresyon uzun tedavi gerektıren bır hastalık ama bu sürede terapı ile sosyal fobiden kurtulmak istıyorumÇok geçmiş olsun babanıza ve size. Bence bir psikolog’a görünün dedim. Sosyal fobi aşılacak bir durum. Bir aynanın karşısına geçin ve kendi kendinize konuşun sorular sorun. Süsleyin kendinizi kombinler deneyin kendinizi aynadan çekin.
Yogun is stresi hastalıgı daha cok tetikler diye korkuyorumÇok yoğun bir işe gir, depresyona girmek bile lüks oluyor o durumda..
Sosyal fobı özgüven eksıklıgi kendimi diger insanlardan aşagı görme cocuklugumdan berı var bunlar bende özellıkle üniversıte de cok zor gunler yasadım arkadas grubunda önemsenmeyen aranmayan fıkrı sorulmayan bulusmalara cagrılmayan kisi bendim eve cocuk gıbı aglayarak gittigimi bilirim halbukı maddı manevı tum fedakarlıgı yaparım arkadas oldugum ınsana girdigim islerde de arkadas ortamında hep bunları yasadım ve uzun sureli bir yerde calısamadım yılmadım baska bir ise girdim sonuc yıne aynı her girdigim ortamda boyle bır problem yasıyorum sorunun bende oldugunun farkındayım ama neden böyle oluyor nıcın önemsenen bir insan olamıyorum hic bılmıyorumNeden üstüne gitmeyi denemiyorsun? Dur dur dur! Nereye kadar dur. Fobiliysen fobilisin ne var. Millet kokusunu takmıyo, senin taktığın şeye bak.
Daha önceki konularınızda depresyonuma sebep olan belirgin bir problem yok demiştiniz. Fakat görüyorum ki durum hiç öyle değil. Sizin depresyondan önce halletmeniz gereken en önemli şey sosyal fobiniz bence. Çünkü sizi bu kadar isteksiz ve hareketsiz kılan tek şey depresyon değil. Depresyon burda bir sonuç sadece. Depresyonda yol katetseniz bile sosyal fobiyle birlikte aynı kısır döngüye girersiniz. Şuan depresyon sizin sosyal fobilerinizi maskelemek için kullandığınız bir araca dönüşebilir. Yanlış anlamayın böyledir demiyorum fakat bilinçaltında istemsizce bunu yapıyorsunuz. Çünkü çalışmaktan ve sosyalleşmekten çok korkuyorsunuz. Korku en güçlü tetikleyicidir. Yüzleşmek ve cesur olmak zorundasınız, kaçarak çözemezsiniz bunu.
Sosyal fobı özgüven eksıklıgi kendimi diger insanlardan aşagı görme cocuklugumdan berı var bunlar bende özellıkle üniversıte de cok zor gunler yasadım arkadas grubunda önemsenmeyen aranmayan fıkrı sorulmayan bulusmalara cagrılmayan kisi bendim eve cocuk gıbı aglayarak gittigimi bilirim halbukı maddı manevı tum fedakarlıgı yaparım arkadas oldugum ınsana girdigim islerde de arkadas ortamında hep bunları yasadım ve uzun sureli bir yerde calısamadım yılmadım baska bir ise girdim sonuc yıne aynı her girdigim ortamda boyle bır problem yasıyorum sorunun bende oldugunun farkındayım ama neden böyle oluyor nıcın önemsenen bir insan olamıyorum hic bılmıyorum
Evet bir problem yok diye düsünüyordum ama düsününce gercekten çocukluktan beri gelen depresyonu tetikleyen etkenler varmıs bende terapı almaya basladım sosyal fobiye de dahıl faydası olur umarımDaha önceki konularınızda depresyonuma sebep olan belirgin bir problem yok demiştiniz. Fakat görüyorum ki durum hiç öyle değil. Sizin depresyondan önce halletmeniz gereken en önemli şey sosyal fobiniz bence. Çünkü sizi bu kadar isteksiz ve hareketsiz kılan tek şey depresyon değil. Depresyon burda bir sonuç sadece. Depresyonda yol katetseniz bile sosyal fobiyle birlikte aynı kısır döngüye girersiniz. Şuan depresyon sizin sosyal fobilerinizi maskelemek için kullandığınız bir araca dönüşebilir. Yanlış anlamayın böyledir demiyorum fakat bilinçaltında istemsizce bunu yapıyorsunuz. Çünkü çalışmaktan ve sosyalleşmekten çok korkuyorsunuz. Korku en güçlü tetikleyicidir. Yüzleşmek ve cesur olmak zorundasınız, kaçarak çözemezsiniz bunu.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?