Yaşadıklarını okudumda çok üzüldüm canım :çok üzgünüm:
diyecek bir şey bulamıyorum açıkçası..Sadece şunu söyleyebilirim gitmeden önce iyi düşün derim..
Eğerki gidecek olursan anneni habersiz bırakma sakın senağlama
acılarını unutup mutlu olman dileğiyle canım....
Canım,günaydın...Sen böyle anlatınca eşimle kaçmadan önceki zamanlarım geldi aklıma..Haklısın o zamanlar çok daha kötüydüm,karanlığım beni yutmak üzereyken kaçıp kurtuldum zaten.o yüzden neler yaşadığını tahmin edebiliyorum.Yalnızlık öyle bir duygu ki eğer bizde olduğu kadar büyük boyutlara gelirse insanın kalbine bir daha çıkmayacakmışçasına kazınıyor.Ama bil ki öyle değil..Şu an içinde taşıdığın kara delik elbet silinecek..Ne güzel umudun var,sevdiğin var,hayallerin var.Bunlara sığın ve sabret..
Eğer eğitimini tamamlayamazsan ileride kendini çok ama çok kötü hissedeceksin..Hani bizi o aşağılayanlar var ya..İşte onların aşağılamasına layık biri gibi hissedeceksin kendini...Ben liseyi bitirdiğimde psikolojik olarak bitmiş haldeydim.O yüzden başarılı bir öğrenci olduğum halde (teşekkür almıştım) devam edemedim..Kimse de zorlamadı devam et diye çünkü umursayan yoktu.Herkes yadırgadı ve bir kat daha aşağıladı sadece..Bayramda akrabalarımız gelirdi benim yaşımdaki kızları böyle süslenmiş giyinmiş bizi gördüklerinde suratlarında tiksintiyle karışık bir ifade olurdu.Okumayacağım artık dediğimde kimse neden,sen yaparsın,yarı yolda bırakma çok pişman olursun demedi.Zaten liseyi bile kendi hevesimle bitirdim sabah okula gitmediğimde iyi yat uyu o zaman diyen bir annem vardı.
Kısaca anlatmak istediğim sakın okulunu bırakma,imkanın varsa psikolojik tedaviye mutlaka başvur ve asla bırakma..Bir mesleği olmayınca insan daha da aşağılıyor kendini.Çok şükür kendi ekmek paramı kazanacak biriyim ama yetmiyor.Kendini yetiştirsen de o üniversiteyi okumanın farkı maalesef çok oluyor.Şimdi açıköğretimden bitireyim diyorum ne gücüm var ne halim ne zamanım.Her şey zamanında güzel..Bence senin hayatın için vereceğin en güzel karar bir psikoloğa gitmek olur bu durumda.
alsancak, ben de benzer bir olay yaşadım 8 yaşındaydım. hala tamamen atlatamadım. seni anlıyorum. yıllarca kimseye söyleyemedim. 2 sene önce anneme patladım (ailem aşırı korumacı davranıyordu) ama beni zamanında koruyamamışlar ne yazar... Neyse ben artık toparladım ve sevgilim yardımcı oldu buna da. ona söyledim ilk. ona güvenmemi istiyordu, ben de anlattım neden güvenemediğimi. o kadar anlayışlıydı ki (ben kendimi suçlu ve kirli hissetmiştim o zamana kadar), desteği sayesinde tekrar gülmeye başladım. Kötü günleri, bölünen uykularımı o korkularımı unutturamadı tamamen ama artık aştım yine de çoğu şeyi.
güveniyorum tamamen.. kendime de, ona da... (benim sevgilim de anne baba ayrı, bulaşmadığı kötü durum kalmamış ama elele verdik toparlıyoruz birlikte. destek oluyoruz. herşyi yoluna koymayı deniyoruz..)
inşallah senin için iyi olur herşey..
Umarım her şey yolunda gider sizin için..Ne çok yaralı yürek var bunu burada anladım.Hayat hakettiğimizi verecek elbet..
Evet biz yenik başlayanlardanız ama şükretmek lazım yoksa daha da yeniliriz çünkü bu hayat bizi yenmek için her an tetikte bekliyor bunu anladım.Hayat çok sürprizli bir yolculuk alsancağın dediği gibi nereden güleceğimiz bilinmez...Zoru başarmak ta güzeldir bazen.Ama bir de takdir eden olsa.. :çok üzgünüm:
Kızlar desteğe ihtiyacınız olursa her yaralı yüreğe açık benim kapım..Bunu unutmayın. :teselli:
Yaralı olmayan yürek mi var? Tam bitti herşey acıyı hissetmiyorum artık derken derinlerden bir darbe dah. Sizi bilmem ama ben artık düşüp kalkmaktan yoruldum, gene de dışarıya hiçbişey belli etmiyorum, sürekli gülümsüyorum, her zaman pozitifim ama içimde ölen o kadar çok şey var ki.
hepimiz öyleyiz hepimiz suratımıza o mutluluk abidesi gülümsemeyi yapıştrmak zorundayız içimizdeki ezik yüregi bu şekilde örtbas ediyoruz galiba öyle olmasak eger daha çok yıpranacagız daha bi kolay ezerler bizi hayat bide bunu ögretti bana yenilsende hep bi zafer kazanmışcasına durmalısın duruş çok önemliymiş bu hayatta..:teselli:
Hayat güven kelimesinden yoksun oluyor inan. Her zaman insanlara karşı samimi gözüksende herşeyi içinde yaşıyorsun. İçine akıtıyorsun gözyaşlarını, dışarıya sadece kahkahalarını veriyorsun. Günedikçe sırtından vuruyorlar, ço zor çok yorucu bir hayat ama artık en yakınım dediklerimden aldığım darbelerle düşüp kalkmakdan çok yoruldum ve başka bir yol bulamıyorum ben..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?