Bende birkaç yıl önce çok çok çok kıskanç bir insandım. Dışarı çıkardık, yolda önümüzde güzel bir kız yürüse kıskanırdım. İçim içimi yerdi. Bu durum benimde onun da psikolojisini epey bozdu. İllallah etmişti artık benden. Sonra neden böyleyim diye o kadar çok düşündüm ki, kendimi analiz ettim.
Ve anladım ki sorun; Kendimi güzel bulmamak, özgüven eksikliği. Her kadını kendimden daha üstün ve güzel görüyor oluşum...Ve erkek arkadaşımın hemen ilgisini çekeceklermiş gibi hissetmem.. Hastalıklı bir düşünce tarzıydı. Bir gün o da bana benim yaptığımın aynılarını yaptı bilerek. “Şuraya bakma adam var, sen niye oraya gidiyorsun, yoksa sen ona mı baktın, adamlar var çekil” diye beni tüm gün darladı. Günüm zehir oldu, eve salya sümük ağlayarak gittim düşün:)))
Sonra dedim ben karşımdakine ne yapmışım böyle... O da anlaman için yaptım, insan kendini ne kadar kötü hissediyor değil mi dedi. Hala sıfır kıskançlık değil tabi arada kıskanmıyor değilim ama içime atıyorum tamamen. En azından onun psikolojisini bozmuyorum, darlamıyorum.
Bence eşinin büyük bir özgüven eksikliği var. Kendinden emin olsa ve kendine güvenss asla bu düşüncelere, kıskançlıklara girmez. Sende bir gün onu sık, darla.. Anlasın ne yaptığını...
