arkadaşlar gerçekten çok çaresiz hissediyorum kendimi nolur bana fikir verin...Ben çalışan bir kadınım 10 aylık bir bebeğim var . KAyınvalidem bakıyor çocuğuma .Ama hep bir tavır içinde .benim yaptığım yemekleri yedirmiyor , birşey söylemeye kalksam tersliyor. Yüzü zaten hep asık. Sanki kendi çok iyi bakıyormuş da ben bakamıyormusum gibi konuşuyor,söyleniyor.Çok gücüme gidiyor.Birşey sormaya korkuyorum,arayıp bebeğimi bile soramıyorum .Eşime hiç bişey anlatamıyorum.Zaten çok iyi bir ilişkimiz yok.Konuşmaz,hal hatır sormaz ,yabancı gibiyiz...Tam anneci.Bişey desem bile hemen annesini savunur. Biraz önce yine aradım.Bebekle ilgili yemin ederim yalvara yakara birşey rica edicem dedim.Telefonu kapattım zannetti.Bana talimat veriyo diye kaynatamı dolduruyo...Ne yapıcam gerçekten yoruldum sıkıldım ....
isteyerek bakmıyor anlaşılan,memurmusun?birde nerde yaşıyorsun?
Zaten benim yanımda çocugu çok azarlar gibi konuşuyo ..Ama oğlunun yanına gelince bal balll... tek oğlan benim eşim.Sırf oğlunu kaybetmemek için zorla bakıyo ama bakmam demiyo ki ..bakmam dese keşke ..istanbulda yaşıyorum ,memur değilim ama işyerim çook güzel.Kurumsal bir şirket ve ben bir daha buradan iyisini bulamam ...
biraz daha sabret sonrada işyerinin yakınında bir kreşe ver bence.
kreşler kaç yaştan itibaren alıyorlar bilmiyorum.
10 aylık bebişleri de alıyorlarsa hiç sabretme hemen kreşe ver.
Ailenden, tanıdıklarından birisini yaşadığın şehre çağırıp küçük bir ev tutup çocuğunu ona baktırabilirsin.
Ben de çalışıyorum. Bebeğim yok ama doğduğunda böyle bir çözüm düşünüyorum.Annemi ve babamı çağırıp bebeğimi ona bırakmayı düşünüyorum.
kayınvalidem eşimin yanında o kadar ilgileniyor ki eşim hayatta kabul etmez kreşe vermeyi. İşten çıkıp kendim baksam diyorum bu kez de eşimle durumumuz nasıl olucak onu bilemiyorum ..onunla da çok iyi değiliz.
bi şehirden diğerine geçmek o kadar kolaymı, çocuk büyüyünce nolcak geri mi döncekler
kayınvalidem eşimin yanında o kadar ilgileniyor ki eşim hayatta kabul etmez kreşe vermeyi. İşten çıkıp kendim baksam diyorum bu kez de eşimle durumumuz nasıl olucak onu bilemiyorum ..onunla da çok iyi değiliz.
kesinlikle sana katılıyorum benimde ailem şehir dışında annem gelse,babam tek yapamaz,kardeşlerim evli yani ben bunları yaşayacığımı bile bile kreş araştırmasına girmiştim.
arkadaşlar gerçekten çok çaresiz hissediyorum kendimi nolur bana fikir verin...Ben çalışan bir kadınım 10 aylık bir bebeğim var . KAyınvalidem bakıyor çocuğuma .Ama hep bir tavır içinde .benim yaptığım yemekleri yedirmiyor , birşey söylemeye kalksam tersliyor. Yüzü zaten hep asık. Sanki kendi çok iyi bakıyormuş da ben bakamıyormusum gibi konuşuyor,söyleniyor.Çok gücüme gidiyor.Birşey sormaya korkuyorum,arayıp bebeğimi bile soramıyorum .Eşime hiç bişey anlatamıyorum.Zaten çok iyi bir ilişkimiz yok.Konuşmaz,hal hatır sormaz ,yabancı gibiyiz...Tam anneci.Bişey desem bile hemen annesini savunur. Biraz önce yine aradım.Bebekle ilgili yemin ederim yalvara yakara birşey rica edicem dedim.Telefonu kapattım zannetti.Bana talimat veriyo diye kaynatamı dolduruyo...Ne yapıcam gerçekten yoruldum sıkıldım ....
arkadaşlar eşim ailesine çok düşkün ,zaten kayınvalidem onun yanında o kadar çok ilgileniyor ki hayatta kreşi ya da bakıcıyı kabul etmiyor. O zaman sen çık diyor.ama çıkarsam yarınımı göremiyorum.Her sinirlendiğinde beni kovan biri zaten bastırmaya çalışıyor devamlı beni.Yani bizim ilerimizde belli değil.İşten çıksam bu kez de kayınvalidemle altlı üstlü oturuyoruz ,iyice kafayı yerim herhalde . Çocuga hergün tarhana yediriyor.Pişik oldu anne nolur yedirme diyorum.Aç mı kalsın çocuk diyor.Bende hergün taze taze yemek yapıorum . Ama neymiş benim yaptığım yemekleri yemiyormuş.Ben iş dönüşü yedirince hapur hupur yiyor çocuk. Napıcam gerçekten kafayı yicem.Bir türlü yaranamadım ben bu aileye... eşimle konussam eminim anlamaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?