Ne yapilabilir

Şuan hayatınızda mutlu değilsiniz demek ki. Bunun için yapacak bir şey yok bence, hayatınızdan mutlu ve memnun olduğunuzda otomatikman düşünmeyeceksiniz geçmişi zaten.

torarikar .!.:

Selam.. Hemen konuya gireyim.. Bundan seneler once ilkokuldan arkadaslarimla birlikte birkac aylik unutulmaz bir donem yasamistik.. Ben o yasadigim donemi, hayatimin en mutlu zamani olarak adlandiriyorum.. Hayatimda ilk defa o zaman arkadaslarimla kampa gitmistik baska bir sehire, ilk defa gunduzleri ve geceleri cilginlar gibi eglenip cosmustuk, ilk defa sevgilim olmustu gibi gibi.. Tabi her guzel sey gibi o donem bitti ve o donemden sonra da yine benzer seyler de yasasam asla bir daha o kadar mutlu olamadim.. Yillar sonra bile o gunler hep burnumda tutuyor, gercekten yasadigimi hissettigim tek zamanlarmis diyorum.. O donemdeki arkadas grubum da artik dagildi, bazilari yurtdisina gitti hatta.. Onlar da ozluyor o zamanlari, yani oyle soyluyorlar.. Ama benim resmen burnumda tutuyor, inanin su an deseler ki seni bir gunlugune o doneme yollayacagiz deseler elimde ne varsa verirdim.. Kendimi cogu zaman o donemi dusunurken vs buluyorum.. Ama asil soylemek istedigim bir sey var.. Ben artik surekli o donemi dusunmek degil de artik tatli bir ani olarak geride birakmak ve bugune odaklanmak istiyorum.. Cunku bir daha geri donmeyecegini biliyorum.. Bunu nasil yapacagima dair degisik fikirlerinizi merak ediyorum, ayni yollardan gecenler falan goruslerini belirtirse cok sevinirim.. Iyi anlatabilmisimdir umarim..

Genişletmek için tıkla...

bende bu ülkeye gelmeden önceki hayatımı çok özlüyorum. Burnumda tütüyor. Ama bu konunun aşılacak bi tarafı yok bence. Şimdiki yasadıgın hayat vasat olursa. Güzel anıları hep özlersin. Bunun olayı budur

sanırım kkdaki en anlamlı konu
işin ilginci benim hayatımda en mutlu günüm diyeceğim bir gün bile yok

Kendi hayatını güzel kılmaya çalış. Mesela o andan keyif aldıysan demek ki macera yaşamayı seviyorsun demektir. "Tekrar kamp yapsam aynı şeyi hissedemem" demişsin ama farklı ve hiç bilmediğin bir yere tekrar gidersen o heyecan duygusu bence mutlu hissettirir. Ya da tek başına yurtdisina gidersen. Madem çevren var, öğrencisin, harç ödemeden pasaport hakkın var, ailenin durumu iyi-okul kaydın var. Pekala shengen alabilirsin. Yaz için bir yolculuk planla, hem uzaktaki arkadaşlarını ziyaret et, şehirlerinde onlar seni gezdirsin, hem tek bir yerlere git. Eminim yol sana harika anılar getirecektir. O zamana kadar birikim kazanmak icin geçen gün paylaştığım evine yakın ajansta part-time calisabilirsin.
Hem arastirmalara göre seyehat planı yapmak tıpkı seyehat etmek gibi mutluluk hormonu salgilatiyormus.
Bence çözümün bu:)
Ben hiç bu duyguyu yaşadım mı? Çok mutlu anlarım oldu ama güzelce yaşayıp bıraktım.hic geçmişe dönme arzum yok. Mutluydu, yaşadım ve bitti.yeni mutlu günler beni bekler 2014te çok sevdiğim biriyle beraberdim,çok güzel arkadaşlarım vardı. Altımizda mayo,bisikletle tüm İstanbul'u gezer su bulunca saçma sapan yerlerde denize girerdik. Hayatım film sahnesi gibiydi. Çok mutluydum. Ama sonraki sevgililerim de fena değildi yani zamanı geriye alsam ve ondan ayrılmasam evlensem sonradan hayatıma giren insanların hatri kalırdı ya da ondan ayrıldıktan sonra tek başıma gezmeye başladım. Ayrilmayip evlenseydim bu zevkten ve adranelinden mahrum kalacaktım
Ne bileyim, bazı tatillerim biriyle tanismali, romantik geçer. Ama genelde tatil aşkları boş beleş,oranın yerlisi insanlar olurlar yani tekrar gitsem o güzel anları tekrar yaşasam yine dönünce konuşmayı keserdim:)
Ne bileyim, her zamanın güzelliği ayrı..hayatını güzel yaşarsan nostalji özlemin çok olmaz.

Ferhans .!.:

Hayatın olağan akişı bu şekilde maalesef.etrafta kaç kişinin belli bir yaşan sonra arkadaş grubu oluyor ki.şu arkadaş grubu muhabbetleri genelde çok kısa bir zaman dilimini kapsıyor zaten.zaten millet iş, güç evlilik muhabbetlerine girmese mutlaka kavga çıkıyor.birileri birileriyle küsüyor, grup dağılıyor.yani demem o ki arkadaş grubu çok sayılıdır ülkemizde.onu bir geçmek lâzım.

Genişletmek için tıkla...

Katılmıyorum. Ben mesela uzun yıllar tüm etkinlikleri benim bulmadigim, sanattan-tiyatrodan-kitaptan anlayan, beni bir yerlere davet eden, farklı şeyler hakkında konuşup ufkumu açan bir arkadaş grubu arayışındaydim. Gecen sene şehiriçi bir turda bu grubu buldum, sonra o bu eklendi grubumuz daha da büyüdü. Şimdi sık sık buluşup tiyatrolara gidiyoruz, birbirimize biletler buluyoruz,şehirdeki etkinlikleri paylaşıyoruz. Güzel bir grup oldu bence.
Ya da son iki senedir bireysel olarak birsuru insanla tanıştım,yakın arkadaş olduk. Coguyla sık sık konuşuyoruz, piknik vs yapıyoruz,bir yerlere gidiyoruz. Yaşları 23 ile 74 arasında değişiyor bu kişilerin neden belli bir yaştan sonra arkadaşlık zor kurulsun ki? Annem 61 yaşında, o bile eskileri bırakıyor yeni arkadaslar buluyor düzenli olarak. Bence insanların kendini böyle sartlamasina gerek yok. Arkadaş dediğin tanışmaya bakar

yenGEnC .!.:

Kendi hayatını güzel kılmaya çalış. Mesela o andan keyif aldıysan demek ki macera yaşamayı seviyorsun demektir. "Tekrar kamp yapsam aynı şeyi hissedemem" demişsin ama farklı ve hiç bilmediğin bir yere tekrar gidersen o heyecan duygusu bence mutlu hissettirir. Ya da tek başına yurtdisina gidersen. Madem çevren var, öğrencisin, harç ödemeden pasaport hakkın var, ailenin durumu iyi-okul kaydın var. Pekala shengen alabilirsin. Yaz için bir yolculuk planla, hem uzaktaki arkadaşlarını ziyaret et, şehirlerinde onlar seni gezdirsin, hem tek bir yerlere git. Eminim yol sana harika anılar getirecektir. O zamana kadar birikim kazanmak icin geçen gün paylaştığım evine yakın ajansta part-time calisabilirsin.
Hem arastirmalara göre seyehat planı yapmak tıpkı seyehat etmek gibi mutluluk hormonu salgilatiyormus.
Bence çözümün bu:)
Ben hiç bu duyguyu yaşadım mı? Çok mutlu anlarım oldu ama güzelce yaşayıp bıraktım.hic geçmişe dönme arzum yok. Mutluydu, yaşadım ve bitti.yeni mutlu günler beni bekler 2014te çok sevdiğim biriyle beraberdim,çok güzel arkadaşlarım vardı. Altımizda mayo,bisikletle tüm İstanbul'u gezer su bulunca saçma sapan yerlerde denize girerdik. Hayatım film sahnesi gibiydi. Çok mutluydum. Ama sonraki sevgililerim de fena değildi yani zamanı geriye alsam ve ondan ayrılmasam evlensem sonradan hayatıma giren insanların hatri kalırdı ya da ondan ayrıldıktan sonra tek başıma gezmeye başladım. Ayrilmayip evlenseydim bu zevkten ve adranelinden mahrum kalacaktım
Ne bileyim, bazı tatillerim biriyle tanismali, romantik geçer. Ama genelde tatil aşkları boş beleş,oranın yerlisi insanlar olurlar yani tekrar gitsem o güzel anları tekrar yaşasam yine dönünce konuşmayı keserdim:)
Ne bileyim, her zamanın güzelliği ayrı..hayatını güzel yaşarsan nostalji özlemin çok olmaz.


Katılmıyorum. Ben mesela uzun yıllar tüm etkinlikleri benim bulmadigim, sanattan-tiyatrodan-kitaptan anlayan, beni bir yerlere davet eden, farklı şeyler hakkında konuşup ufkumu açan bir arkadaş grubu arayışındaydim. Gecen sene şehiriçi bir turda bu grubu buldum, sonra o bu eklendi grubumuz daha da büyüdü. Şimdi sık sık buluşup tiyatrolara gidiyoruz, birbirimize biletler buluyoruz,şehirdeki etkinlikleri paylaşıyoruz. Güzel bir grup oldu bence.
Ya da son iki senedir bireysel olarak birsuru insanla tanıştım,yakın arkadaş olduk. Coguyla sık sık konuşuyoruz, piknik vs yapıyoruz,bir yerlere gidiyoruz. Yaşları 23 ile 74 arasında değişiyor bu kişilerin neden belli bir yaştan sonra arkadaşlık zor kurulsun ki? Annem 61 yaşında, o bile eskileri bırakıyor yeni arkadaslar buluyor düzenli olarak. Bence insanların kendini böyle sartlamasina gerek yok. Arkadaş dediğin tanışmaya bakar

Genişletmek için tıkla...

Her zamanki gibi supersin yengenc

Herkese cok tesekkurler.. Bu arada bu durumu yasayanlarla ilgili kitap ve film vs onerisi verebilir misiniz? Bence ilgi cekici bir konu ve incelemek de zevkli olur, hem de belki yalniz olunmadigini hissettirir..

torarikar .!.:

Herkese cok tesekkurler.. Bu arada bu durumu yasayanlarla ilgili kitap ve film vs onerisi verebilir misiniz? Bence ilgi cekici bir konu ve incelemek de zevkli olur, hem de belki yalniz olunmadigini hissettirir..

Genişletmek için tıkla...

Ustte sagolsun bir arkadas oneri vermisti ama bunun haricinde de oneri alabilirsek super olur..

Ferhans .!.:

Hayatın olağan akişı bu şekilde maalesef.etrafta kaç kişinin belli bir yaşan sonra arkadaş grubu oluyor ki.şu arkadaş grubu muhabbetleri genelde çok kısa bir zaman dilimini kapsıyor zaten.zaten millet iş, güç evlilik muhabbetlerine girmese mutlaka kavga çıkıyor.birileri birileriyle küsüyor, grup dağılıyor.yani demem o ki arkadaş grubu çok sayılıdır ülkemizde.onu bir geçmek lâzım.bir de tekrar o günün aynısını yaşyacak arkadaş grubu, sevgili olsa bile aynı mutluluğu yaşayamayacaksın.yaşın büyüdü, tecrübe kazandın ve hayattan da bir miktar soğudun çünkü.ben mesela ilk öpüştüğümde farklı bir dünyaya gidip gelmiştim.bu kadar şahane birşey barsa hayatta insanlar neden bütün gün öpüşmüyor falan diye düşünmüştüm.şimdi neredeyse zevk bile almadan sevişiyorum, seks yapıyorum.bir içgüdü gibi devam ediyor ama o kadar yani.boşa kalmayıp, sürekli kendinizi meşgul edecek birşeyler bulursaniz çok düşünmezsiniz ama o da pek arkadaş yoksa mümkün olmuyor maalesef.

Genişletmek için tıkla...

Bulamayan daha çok.istisnalar hep var.

torarikar .!.:

Cok tesekkurler.. Peki durustce soylerseniz simdi geriye donup baktiginizda hayatinizin en mutlu donemini o donem olarak mi goruyorsunuz hala? Yoksa degisti mi?Bir de dedikleriniz cok dogru aslinda, ama o duygulari tekrar nasil elde edecegimi bilemiyorum ki.. Tamam o insanlardan bagimsiz ama peki nasil elde edilecek o ozledigimiz duygular.. Siz bunu nasil basardiniz? Yani teoride cok mantikli dediginiz sey, ama pratige dokunce nasil yapilabilecegini bilemedim :)

Genişletmek için tıkla...

Hala hayatımin en mutlu dönemlerinden biri olarak görüyorum. İyi ki o günleri yasadim, o duyguları tattim. Bunları tadamayan milyonlar var. Ama o arkadaşların arasına uzun yıllar ve mekanların arasına binlerce kilometreler girdi. Şimdi aynı kisilerle aynı yere gitsem aynı tadı alacağından şüpheliyim çünkü ben bambaşka biriyim. Hayatınıza her daim yeni yatirimlar yaparsanız yeni mutluluk duyguları elde edebilirsiniz. Geleceğe dair planlar yapmak yeniliklerin peşinden koşmak çok daha keyif verici. Geçmişi o günlerin mutluluğu ile geride bırakıp yeni mutluluklari hesap edin derim.

Aynı ben.. Ortaokul günlerime dönmek için neler vermezdim.. O kadar mutluydum ki.
Sürekli rüyamda kendimi o günlerde görüyorum, hatta geçen gün eski okuluma ve sınıfımın kapısına kadar gittim gözlerim doldu.. Asla o günlere dönemeyeceğimi bilerek resmen acı çekiyorum. Aklımdan çıkarmaya çalışıyorum. O günlerde dinlediğim müzikleri açıyorum bazen, anılarımı düşünüyorum. O kadar mutluydum ki. Dostlarımla hala görüşüyoruz, ama hiçbirimiz eski biz değiliz artık önceliklerimiz çok değişti.
Ben büyüyemedim ya, hala o ergen kızım. Ama gün içinde yaşadığım roller çok farklı, annelik, gelinlik, eş olmak, veli olmak.. Sanki bir figüran gibi o rolleri oynuyorum. İçimdeki ruh, dışımdaki kalıptan çok ayrı. Kardeşime sormuştum bir gün: “Sen de hiç büyümemiş gibi hissediyor musun?” diye.
“Sen büyümedin evet, farkındayım abla” diye aşağılamıştı beni Ne yazık ki yüzümdeki çizgiler ve saçımdaki beyazlar öyle söylemiyor.
Bir de sanırım olay şu, artık kimseye eskisi kadar güvenemiyoruz.. O günlerdeki gibi deli cesareti yok, mantıklı hareket etmek zorunda olmak bizi yoruyor. Herkes robotlaşmış. Yiyip yiyip kilo almadığımız günler.. Selam olsun o günlere