- 16 Aralık 2015
- 13
- 45
- 38
Arkadaşlar merhaba;
Konu biraz uzun olabilir, okuyup yorum yapacaklara şimdiden teşekkür ederim.
Eşimle yaklaşık üç yıldır evliyiz, dokuz yıllık bir beraberlikten sonra evlendik. Son altı~yedi aydır da çocuk konusu gündemde fakat henüz olmuş değil.
Ben uzun süre doğum kontrol hapı kullandım ve konuyla ilgili genel kontrole gittiğimde doktorum altı ay boyunca çok birşey bekleme demişti. Eşime bunu belirttim ancak kendisi neden olmuyor, olmayacak mı, sende sorun var şeklinde konuşarak beni psikolojik baskı altına almaya başladı. Sorunun sadece benden kaynaklanmayabileceğini, kendisinin de doktora gitmesi gerektiğini söyleyince de, ben kendimden eminim, bende sorun yok diyerek konuyu geçiştirdi uzunca bir süre.
Geçenlerde bir vesileyle doktora gitti kontrole ve sonuçlar pek iç açıcı çıkmadı. Ben de kontrole gidecektim ve çıkacak sonuca göre ne yapacağımıza karar verecektik. Bu arada belirtmeliyim ki eşim doğal yollarla olursa olur, olmazsa olmaz kafasında. Gidecektim diyorum zira bugün yaşadığımız konuşmadan sonra artık kendisiyle çocuk yapmak bir kenara, yüzünü dahi görmek istemiyorum.
Özet geçmek gerekirse, çocuk olmayacaksa evli kalmanın bir anlamı olmadığını ancak çocuk olsun diye de evlenmediğini, o kadar uzun süren beraberlikten sonra beni düşündüğünden değil de kendisine karaktersizlik yapmamak için biraz da zoraki evlendiğini, hayatını yaşayamadığını, istediklerini yapamadığını, başka şehre ya da ülkeye gidebilecekken gidemediğini, kendisinden ne koca ne baba olmayacağını vs. söyledi.
İş yerinde uzun süredir çeşitli problemler yaşıyor ve bugün de bir problem yaşamış. Canı sıkkın olduğu için böyle konuşuyor diye düşündüm ve ona belirttim ancak gayet ciddi olduğunu söyledi. Ben böyle düşünüyorum işine gelirse demeye getirdi.
Ağzım açık söylediklerini dinledim ve en sonunda şu saniyeden itibaren istediğin gibi yaşayıp istediğin yere gidebilirsin, bana karşı herhangi bir sorumluluğun kalmadı diyebildim.
Bilemiyorum, inanılmaz üzüldüm ve çok şaşkınım. Şu an için bu konuyu yakınlarımla paylaşabilecek kadar güçlü hissetmiyorum kendimi. Ne yapacağımı aşağı yukarı biliyorum fakat yine de öfkeyle kalkıp zararla oturmak istemediğimden yorumlarınızla bana yol göstereceğinizi umuyorum.
Telefondan takip edebildiğim için cevap vermem uzun sürebilir, bunun için de şimdiden özür dilerim.
Konu biraz uzun olabilir, okuyup yorum yapacaklara şimdiden teşekkür ederim.
Eşimle yaklaşık üç yıldır evliyiz, dokuz yıllık bir beraberlikten sonra evlendik. Son altı~yedi aydır da çocuk konusu gündemde fakat henüz olmuş değil.
Ben uzun süre doğum kontrol hapı kullandım ve konuyla ilgili genel kontrole gittiğimde doktorum altı ay boyunca çok birşey bekleme demişti. Eşime bunu belirttim ancak kendisi neden olmuyor, olmayacak mı, sende sorun var şeklinde konuşarak beni psikolojik baskı altına almaya başladı. Sorunun sadece benden kaynaklanmayabileceğini, kendisinin de doktora gitmesi gerektiğini söyleyince de, ben kendimden eminim, bende sorun yok diyerek konuyu geçiştirdi uzunca bir süre.
Geçenlerde bir vesileyle doktora gitti kontrole ve sonuçlar pek iç açıcı çıkmadı. Ben de kontrole gidecektim ve çıkacak sonuca göre ne yapacağımıza karar verecektik. Bu arada belirtmeliyim ki eşim doğal yollarla olursa olur, olmazsa olmaz kafasında. Gidecektim diyorum zira bugün yaşadığımız konuşmadan sonra artık kendisiyle çocuk yapmak bir kenara, yüzünü dahi görmek istemiyorum.
Özet geçmek gerekirse, çocuk olmayacaksa evli kalmanın bir anlamı olmadığını ancak çocuk olsun diye de evlenmediğini, o kadar uzun süren beraberlikten sonra beni düşündüğünden değil de kendisine karaktersizlik yapmamak için biraz da zoraki evlendiğini, hayatını yaşayamadığını, istediklerini yapamadığını, başka şehre ya da ülkeye gidebilecekken gidemediğini, kendisinden ne koca ne baba olmayacağını vs. söyledi.
İş yerinde uzun süredir çeşitli problemler yaşıyor ve bugün de bir problem yaşamış. Canı sıkkın olduğu için böyle konuşuyor diye düşündüm ve ona belirttim ancak gayet ciddi olduğunu söyledi. Ben böyle düşünüyorum işine gelirse demeye getirdi.
Ağzım açık söylediklerini dinledim ve en sonunda şu saniyeden itibaren istediğin gibi yaşayıp istediğin yere gidebilirsin, bana karşı herhangi bir sorumluluğun kalmadı diyebildim.
Bilemiyorum, inanılmaz üzüldüm ve çok şaşkınım. Şu an için bu konuyu yakınlarımla paylaşabilecek kadar güçlü hissetmiyorum kendimi. Ne yapacağımı aşağı yukarı biliyorum fakat yine de öfkeyle kalkıp zararla oturmak istemediğimden yorumlarınızla bana yol göstereceğinizi umuyorum.
Telefondan takip edebildiğim için cevap vermem uzun sürebilir, bunun için de şimdiden özür dilerim.