erke^ge gorev verecksin canim.genelde kafalari basmiyor.ama iletisim dili onemli.haftasonu mesela sunu diyebilirsin hayatim eve bir supurge acarmisin ben cocukla ilgileneyim.gibi .bak esin iyi niyetli yinede bence sadece dusunemiyor gibi.sana neden bu hazir degil neden yapmiyosun diye ayagina hizmet beklemiyor.onu sen gorevlendircen.isten gelis saatini biliyosundur 30dk oncesindd eve gerekli olan malzemenin listesini at wptan ya da ara soyle ama wptan da yaz aklinda kalmaz .sen gorevlendir alisir o .onun dusunmesini beklemeHanımlar bir konuda görüşünüze ihtiyacım var.
Eşimle evlendiğimiz ilk zamanlar iş yerinden biraz uzun izin almıştı ve evdeyken ev işlerinde bana epey yardımcı oluyordu. Sonra o işe dönünce ve ben de yeni geldiğim semtte iş bulamayınca ev işleri hop bana geçti. Çünkü ben çalışmadığım için bende "O çalışıyor, ev işlerini de benim yapmam gerek." psikolojisi oluşmuştu. (En kızdığım şeylerin başında gelir oysa kadın ve erkeğin ev işleri konusunda iş bölümü yapmaması.) Ev işleri ağır geldi gelmesine ama bebeğimiz olana kadar bu konu benim için çok da dert değildi.
Bebişten beridir ev işlerine yetişmeye çalışırken ciddi geriliyorum. Eşime destek beklediğimi çok kez belirttim fakat pek bir adım atmadı. Bizim her türlü ihtiyacımızı karşılar, bizimle vakit geçirebilmek için işten sık sık izin alır, sevgisini güzel gösterir, maddi ve manevi çoğu konuda destektir fakat konu ev işlerine gelince resmen bana saygı duymuyor. Sonra yaparSIN, dinlen, kafaya takma gibi şeyler söyler sıklıkla. Hiçbir şey yapmasam oralı olmaz, yap diye asla demez, kendisi de yapmaz. Yemek yapmasam dışarıdan söyler bize. Son kıyafeti kalsa bile evirir çevirir onu giyer, yıka şunları artık falan demez, kendisi de yıkamaz, denedim. Resmen üzerine kalmasın diye sesini çıkarmıyor diye düşüneceğim. Bir de ben ev işlerini düşünüp bebek ile ilgilenirken (daha önceden bebek ile o da çok güzel ilgilenirdi ama artık bebiş bana daha çok yapışık, eşim de bende durmuyor diye artık çok sık ilgilenmiyor açıkçası) sıklıkla balkona gider, çay-sigara yapar, telefonla uğraşır. (Telefon ve balkon olayı da beni sinirlendiriyor. Sohbet etsek ve misafirlikte olsak bile telefonu elinden asla düşürmez. Benim gördüğüm video izleyip oyun oynuyor, bazen de erkek arkadaşı ile konuşuyor. Bir de tek ben ebeveyn olmuşum gibi benim hayatım daha çok kısıtlanıyor bebekten dolayı, annelik işte çok güzel bir şey ama bu durumdan dolayı eşime kızıyorum içten içe yine de...) Market alışverişini bile ben düşünüyorum, internetten sipariş ver diyor ama orası yeterli gelmiyor. (Manav alışverişi konusunda eksik buluyorum. Taze olmasını veya ekonomik olmasını istemek suç mu?) Bebekle zaten alışveriş yapmak ve taşımak beş kat zor. Bilmem kaçıncı katta ve asansörsüz binada oturuyoruz. Bebek arabasıyla dışarı gezmeye bile çıkamıyorum. Eşim inatla markete/manava gidip de alışveriş yapmıyor. Ekmeği bile çoğu zaman uygulamadan sipariş verir. Garipsiyorum ve aşırı kızıyorum... Para kazanmak ve evle ilgili ödemeleri yapmak dışında ev geçindirmek/ev konuları ile ilgili her şey üzerime yıkılmış ve ben altında kalmış gibi hissediyorum çoğu zaman. Bu bilgilendirme kısmıydı.
Şimdi bu kadar detayı neden anlattım? Bu konudan dolayı:
Geçen gün evde değildim, eşimle telefonla konuşurken eşim toplayıp temizlediğim evi dağıtmakla ilgili dalga geçer gibi bir yorum yaptı ve güldü. Ben de bozuldum ve kırıldığımı dile getirdim. Kendimi bebek bakıcısı ve hizmetçi gibi görüyorum resmen, ona da söyledim. Bozuk attı telefonda. Ben de sarılma ve öpme gibi sevgi gösterileri yapmadım. (Birbirimize sevgimizi yan yana olduğumuzda sıklıkla gösteririz.) Böyle düşündüğüm ve davrandığım için suçlu ben oldum. Eve döndüm ama benimle mümkün olduğunca konuşmuyor. Espri yaptığını ve alındığımı söyledi, özür diledi. Bundan dolayı yanlışlıkla espri falan yaparmış da alınırmışım diye konuşmuyormuş. İğneledi ve mesafeyi koydu yani. Eşimle hiç böyle konuşmamalı bir durum içine girmemiştik. Büyük bir kavga veya tartışma bile yaşamadık evliliğimiz boyunca bir konu dışında. Yemek yaptım, yemedi ve kendine ayrı atıştırmalık hazırladı kızlar! Yemeğimizi bile ayırdı! Artık başına kakacağım şeyleri (onun yemeğini, bulaşığını, ütüsünü, çamaşırını vs.) yapmamam gerektiğini söyledi. Başıma kakacağın hiçbir şeyi yapma gibi sözler söyledi. Sonra da uyudu. Oysa benim istediğim biraz destekti. Her şeyi o yapsın da demiyorum, biraz ucundan tutsa yeterdi. Böyle hiç olmadı. Ne yapacağımı hiç bilemiyorum. Bu evlilikte yalnızım sanırım. Destek görememek beni çok üzüyor. Ev arkadaşınla bile işleri paylaşırsın, hayat arkadaşınla daha çok destek çıkmaz mısın birbirine? Abartıyor muyum sizce? Bebekten sonra hem duygusal hem de mantıksal olarak dengem şaştı. Objektif yorumlarınıza ihtiyacım var.
Ekmeği bile online sipariş veriyor şaka mı bu yaHanımlar bir konuda görüşünüze ihtiyacım var.
Eşimle evlendiğimiz ilk zamanlar iş yerinden biraz uzun izin almıştı ve evdeyken ev işlerinde bana epey yardımcı oluyordu. Sonra o işe dönünce ve ben de yeni geldiğim semtte iş bulamayınca ev işleri hop bana geçti. Çünkü ben çalışmadığım için bende "O çalışıyor, ev işlerini de benim yapmam gerek." psikolojisi oluşmuştu. (En kızdığım şeylerin başında gelir oysa kadın ve erkeğin ev işleri konusunda iş bölümü yapmaması.) Ev işleri ağır geldi gelmesine ama bebeğimiz olana kadar bu konu benim için çok da dert değildi.
Bebişten beridir ev işlerine yetişmeye çalışırken ciddi geriliyorum. Eşime destek beklediğimi çok kez belirttim fakat pek bir adım atmadı. Bizim her türlü ihtiyacımızı karşılar, bizimle vakit geçirebilmek için işten sık sık izin alır, sevgisini güzel gösterir, maddi ve manevi çoğu konuda destektir fakat konu ev işlerine gelince resmen bana saygı duymuyor. Sonra yaparSIN, dinlen, kafaya takma gibi şeyler söyler sıklıkla. Hiçbir şey yapmasam oralı olmaz, yap diye asla demez, kendisi de yapmaz. Yemek yapmasam dışarıdan söyler bize. Son kıyafeti kalsa bile evirir çevirir onu giyer, yıka şunları artık falan demez, kendisi de yıkamaz, denedim. Resmen üzerine kalmasın diye sesini çıkarmıyor diye düşüneceğim. Bir de ben ev işlerini düşünüp bebek ile ilgilenirken (daha önceden bebek ile o da çok güzel ilgilenirdi ama artık bebiş bana daha çok yapışık, eşim de bende durmuyor diye artık çok sık ilgilenmiyor açıkçası) sıklıkla balkona gider, çay-sigara yapar, telefonla uğraşır. (Telefon ve balkon olayı da beni sinirlendiriyor. Sohbet etsek ve misafirlikte olsak bile telefonu elinden asla düşürmez. Benim gördüğüm video izleyip oyun oynuyor, bazen de erkek arkadaşı ile konuşuyor. Bir de tek ben ebeveyn olmuşum gibi benim hayatım daha çok kısıtlanıyor bebekten dolayı, annelik işte çok güzel bir şey ama bu durumdan dolayı eşime kızıyorum içten içe yine de...) Market alışverişini bile ben düşünüyorum, internetten sipariş ver diyor ama orası yeterli gelmiyor. (Manav alışverişi konusunda eksik buluyorum. Taze olmasını veya ekonomik olmasını istemek suç mu?) Bebekle zaten alışveriş yapmak ve taşımak beş kat zor. Bilmem kaçıncı katta ve asansörsüz binada oturuyoruz. Bebek arabasıyla dışarı gezmeye bile çıkamıyorum. Eşim inatla markete/manava gidip de alışveriş yapmıyor. Ekmeği bile çoğu zaman uygulamadan sipariş verir. Garipsiyorum ve aşırı kızıyorum... Para kazanmak ve evle ilgili ödemeleri yapmak dışında ev geçindirmek/ev konuları ile ilgili her şey üzerime yıkılmış ve ben altında kalmış gibi hissediyorum çoğu zaman. Bu bilgilendirme kısmıydı.
Şimdi bu kadar detayı neden anlattım? Bu konudan dolayı:
Geçen gün evde değildim, eşimle telefonla konuşurken eşim toplayıp temizlediğim evi dağıtmakla ilgili dalga geçer gibi bir yorum yaptı ve güldü. Ben de bozuldum ve kırıldığımı dile getirdim. Kendimi bebek bakıcısı ve hizmetçi gibi görüyorum resmen, ona da söyledim. Bozuk attı telefonda. Ben de sarılma ve öpme gibi sevgi gösterileri yapmadım. (Birbirimize sevgimizi yan yana olduğumuzda sıklıkla gösteririz.) Böyle düşündüğüm ve davrandığım için suçlu ben oldum. Eve döndüm ama benimle mümkün olduğunca konuşmuyor. Espri yaptığını ve alındığımı söyledi, özür diledi. Bundan dolayı yanlışlıkla espri falan yaparmış da alınırmışım diye konuşmuyormuş. İğneledi ve mesafeyi koydu yani. Eşimle hiç böyle konuşmamalı bir durum içine girmemiştik. Büyük bir kavga veya tartışma bile yaşamadık evliliğimiz boyunca bir konu dışında. Yemek yaptım, yemedi ve kendine ayrı atıştırmalık hazırladı kızlar! Yemeğimizi bile ayırdı! Artık başına kakacağım şeyleri (onun yemeğini, bulaşığını, ütüsünü, çamaşırını vs.) yapmamam gerektiğini söyledi. Başıma kakacağın hiçbir şeyi yapma gibi sözler söyledi. Sonra da uyudu. Oysa benim istediğim biraz destekti. Her şeyi o yapsın da demiyorum, biraz ucundan tutsa yeterdi. Böyle hiç olmadı. Ne yapacağımı hiç bilemiyorum. Bu evlilikte yalnızım sanırım. Destek görememek beni çok üzüyor. Ev arkadaşınla bile işleri paylaşırsın, hayat arkadaşınla daha çok destek çıkmaz mısın birbirine? Abartıyor muyum sizce? Bebekten sonra hem duygusal hem de mantıksal olarak dengem şaştı. Objektif yorumlarınıza ihtiyacım var.
Yani hayatta herkes her konuda ne kadar ön görülüymüş, en ince ayrıntıya kadar kestirme yetisine sahipmiş maşallahEşiniz masraftan kaçan biri değilmiş, niye yardımcı tutmuyorsunuz? Yani cimri olur işten kaçar her şeyi size yıkar, sonra da o niye yok bu niye yok hesap sorar anlarım ama adam beklemiyor. Bekarlar mı sadece online ev alışverişi yapmalı? Sizi anlamış olmak için kocanızı mı kötüleyelim? Asansörsüz binada hamile kalınca bunları biliyor olmanız gerek. Bebek arabası eliniz ayağınız, hem çocuğu çıkarırsınız hem de seçerek almanız gerekenleri koyarsınız arabanın altına. Ben çözüm odaklı görmedim sizi. Yani hayat bu şartlar bu, Bence ilk iş asansörlü binaya taşının. Haftada 1 tam gün veya 2 yarım gün yardımcı alın.
Hemen yazayım bekar değilim, 2 yaş aralı 2 küçük çocukla bazen günlerce yalnız kaldım evde. Eşim iş gereği yurt dışına gidip geliyordu. Benim eşim de temizliği yemeği dert eden biri hiç olmadı. Sen nasıl istersen, boşver bırak, ben gelince hallederim, çocuklarla çık gez canın ne istiyorsa yap diyen biri. Ben bunu da destek olarak görüyorum.
anladım neden bunları dediğinizi amaerke^ge gorev verecksin canim.genelde kafalari basmiyor.ama iletisim dili onemli.haftasonu mesela sunu diyebilirsin hayatim eve bir supurge acarmisin ben cocukla ilgileneyim.gibi .bak esin iyi niyetli yinede bence sadece dusunemiyor gibi.sana neden bu hazir degil neden yapmiyosun diye ayagina hizmet beklemiyor.onu sen gorevlendircen.isten gelis saatini biliyosundur 30dk oncesindd eve gerekli olan malzemenin listesini at wptan ya da ara soyle ama wptan da yaz aklinda kalmaz .sen gorevlendir alisir o .onun dusunmesini bekleme
turkiyedeki erkekleein yuzde 80i bence boyle niye bukadar sasiriliyor onu anlamiyorum.ha tabi bu iyi birseydir demiyorum daha iyi olmali herkes diyorum .benim kocam mesela daha iyidir ama onu zaman icinde bu hale gelmesine yardimci olanda benm tabi biraz insanin icinde olacak o da var .canim yani cook degisken var net cozum diye birsey yokturanladım neden bunları dediğinizi ama
bu nasıl adam allasen
Destek için gelen Kv gönderip yardımcı talep etmeniz garip olacak.
Mesajınızdaki "yüz kere söylemek" "ifade ettim" gibi söylemlerinizle
Sızlanıp hiçbirşeyi beğenmiyormuşsunuz gibi görünüyorsunuz.
Teşekkür ederim
Evet zor biliyorum ama bende yapı gereği inat biriyimdir. İlk evlendiğimiz de talepde bulununca sizin eşiniz gibi ben onu yapamıyorum ama diyordu evin işi bitmediği için bende hemen farklı bir iş söylüyordum. O zaman şunu Yap diyordum. Mesela asla wc balkon yıkamam, cam silmem koltuk kaldırıp yer silmem onun işidir bunlar ve zamanla üzerine yapıştı şimdi wc yıkanmasın neden yıkamadın diyorum aaa unuttum diyip kalkıp yıkıyor. Onun dışında küçük yardımları da ben söyleye söyleye yaptırıyorum.
Henüz bebek doğmadığı için bu söylediğim hava da kalır mı bilmiyorum ama çocuklarin tabi ki kriz dönemlerinden bahsetmiyorum ama genel olarak babalarında durmama sebepleri yeterince vakit geçirmeyip birbirlerinin huylarını tam bilmeme olarak düşünüyorum yaşı ilerlemeden bebeğinizin bir an önce eşiniz ile daha da yakınlaştırın sadece size bağımlı olması sizin iş yükünüzü daha da arttırıyor.
yoo bence abartı durum yok, eşinizin annesi gibi olmuşsunuz. (bekarım) birisi dışarıda çalışıyorsa öteki de evle ilgilenir bence bu doğru bir denge ama o evde kendisi de yaşıyor ya hani, minik şeylerin doğal olarak ucundan tutar insan. sen o evde yaşamasan ne olacaktı kendisi yapacaktı her şeyi. yani anlamıyorum o evin sakinisin be adam, ufak da olsa bir şeyler yaparsın mutlaka sırf bu sebepten ötürü. en son gösterdiği tepkiler ergence bence, konuşup çözülebilecek, azıcık eylemsel değişikliğe gidilecek, empati kurulacak, orta nokta bulunacak şeyleri yokuşa sürerek evlilik yürüyor mu? ayrıca alışveriş konusunda anlıyorum sizi, bence fırsat oldukça pazar, manav buralara uğramak hem ürün kalitesi hem de ev ekonomisi adına çok fark yaratıyor. ayrıca bana çok zevkli geliyor. ben ekonomik durumum olsa da eve yardımcı falan tutmam bu arada o konuda bazı inançlarım ve düşüncelerim var ama bunlar kişisel tercihler elbette. benim annem yıllarca her gün işten çıktı, beni bir yerlerden aldı, alışverişe gitti, evin işleriyle ilgilendi vs. tek başına. kocalık sadece para kazanmak değil hatta ben para kısmını çok daha geri sıralarda görüyorum, isterseniz bana romantik deyin ama onu bulması çok daha kolay görünüyor valla. adamın benim yükümü paylaşması, kafamı rahatlatması, benim yerime de düşünmesi gerekiyor - benim de onun. ayrıca şuan aynı evde yaşamadığım erkek arkadaşım bile benim evimin işlerini yapıyor bana geldiği zamanlar. bana karşı sorumluluk duyuyor ya da içinden geliyor işte temiz oturmak, yemek yapmak vs. şimdi ben bekarım çocuksuzum, doğru tavsiye diye vermiyorum sadece ben olsam ne yapardımı düşündüm. işlerden sadece yapmak zorunda olduklarımı yapmaya devam ederdim, o da evdeki kendi konforum için sonuçta bebeğim de var. ben konuşmadan durabilen bir karakter değilim, enerji bulursam işler biraz hararetlenirdi. keza erkek arkadaşıma da benimle kavga etmekten asla kaçmayacaksın tam aksine kavga da etsek çözeriz diye düşünerek bu ilişkiye inancını koyacaksın demiştim en başında.
ha siz pasif agresif tavır sergilemekten rahatsız olduğunuzu dile getirmişsiniz o sebeple demek ki kendinizi açıklamayı bırakıp eylemsel olarak tepki göstermeniz ve biraz da cingar çıkarmanız gerekiyor. işleri yapmayı hepten bırakmak da bir seçenek olabilir herhalde o kadar umursamaz değildir. ayrıca çocuk babasıyla kalamıyor, baba çocuğu durduramıyor diye bir şey söz konusu olabilir mi? bırakın yalnız başlarına manava gidin, hem onlar bağ kursunlar adam babalık yapsın, hem de size kocalık yapsın empatisi gelişir bence. ay düşündüm de evde yaptığım her şeyin listesini bile yazabilirdim, mektup olarak verirdim kendisine.
90li yillarda dogan ergenler simdi baba ve eş oluyor tum sikınti burda aslinda2000lerde ergence bilgisayar basinda oturmaya alisinca ekmek almak zor geliyodur.
erke^ge gorev verecksin canim.genelde kafalari basmiyor.ama iletisim dili onemli.haftasonu mesela sunu diyebilirsin hayatim eve bir supurge acarmisin ben cocukla ilgileneyim.gibi .bak esin iyi niyetli yinede bence sadece dusunemiyor gibi.sana neden bu hazir degil neden yapmiyosun diye ayagina hizmet beklemiyor.onu sen gorevlendircen.isten gelis saatini biliyosundur 30dk oncesindd eve gerekli olan malzemenin listesini at wptan ya da ara soyle ama wptan da yaz aklinda kalmaz .sen gorevlendir alisir o .onun dusunmesini bekleme
Erkek ya Kadın biri çalışıyorsa öbürü evin işlerini yapıyorsa bence norm olan bu çünki biri zaten yol ve iş yorgunu oluyor, bir de gelip evde iş yaptırmak gerçekten insafsızca,o konuda doğru yapmışsınız.
Eşinizin yaptığı çok kötü. Kendi yemeyiğini hazırlaması insafsızlık yani. Siz dediği gibi onun işlerini yapmayın bayağı bir süre, ama çocuk konusunda öyle senin işin diyemez çünki çocuk onun da çocuğu, ne güzel kendi işlerini ayırmış ama çocuğu da toptan size atmış. Çocuğun yapışıklığına bakmayın işten geldi mi baksın çocuğuna zaten böyle böyle bebek de alışır. Yemeği de sipariş edin yapabiliyorsanız eve temizliğe birilerini çağırın,ödesin parasını. Bizde olsa ben de o yardım etmiyorsa günlerle yapmam, rahatsız da olmam sonda pes edip kendisi yardım ederdi. Evi bk götürme konusunda ben ondan da rahatım
Ev işleri konusunda bidi bidi etmek bana da can sıkıcı geliyor. Yapabildiginizi yapin yapamadiginizi birakin. Ben Turkiyedeyken calismiyodum ama her işi yapmiyordum aksam esim geliyordu yemek yapmadim diyodum disardan soyluyodum ev yemekleri ya da baska seyler.
Buyuk temizligi de kendim yapmiyodum gunluk hafif isler yapiyodum. Eşim de kendi ütüsünü, daginikligini topluyordu 10 senede bi kere bile bana yardim et diye söylenmedim başinda. Yapmak istemedigimi yapmiyodum sadece.
Bence yanlış düşüyorsunuz. Çocuk yapmadan önce upuuuzun bi düşünmek lazım. Çünkü evliliği ve karı koca ilişkisini yıpratan en büyük etken çocuk. Erkekler bizim gibi detaylara takılan varlıklar değil. Senin için önemli olan onun için saçma geliyor. Yıpratma kendini ev işi yemeği çamaşırı biraz sal bence.Bekâr olduğunuzu siz belirtmeseniz de şu yorumunuzdan anlardım zaten. :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?