Bu sorunun yanıtını 2 şekilde cavaplamak isterim:
- 1, sadece bir bayan olarak:
Arkadaşımın onun yüzünden yuvası yıkılmış, gelmiş şimdi bir de onun bin bir emekle kurduğu yuvasına oturmuş...
Kesinlikle görüşmezdim.
Bahanelerinin bittiğini düşündüğün anda, evden çıkıyorum, programım var, müsait değilim gibi başından savuştur...
En fazla 1-2 sene devam eder ondan sonra usanır...
-2, daha önce aldatılmış, onu hazmetmeye çalışmış ama olmamış, sonrasında biriken sebeplerle boşanmış bir bayan olarak:
Öncelikle arkadaşının döktüğü her göz yaşı, dilerim mutluluğunu getirecek günlerin habercisi olsun, ben 2. evliliğimde yeniden doğdum, cenneti yaşıyorum, dilerim arkadaşına da böyle olur.
Sizinle görüşmek istememesinin sebebi sizi özlememesi değil, kurduğu yuvaya sizi psikolojik olarak bağlaması, sizi o olaylarla bir tutması psikolojik olarak...
Şöyle söylersem daha mantıklı olacak, ben ilk evliliğimi bitireli 4 sene oldu, boşandıktan sonra aynı ilin başka bir ilçesine taşındım. Eski oturduğumuz evin yanında ufak bir alışveriş merkezi vardı eski eşimle giderdik sık sık, 4 sene boyunca sürekli o ilçeye gitmemiz gerekmiş olsa da ben o alışveriş merkezine bir daha giremedim.. Taaa ki düne kadar, bu arada 1,5 senedir şimdiki eşimle evliyim ve çok mutluyum ama bazı şeyler çok zor siliniyor, çok can yakıyor... O dönem hayatımdan çıkartmak zorunda kaldığım komşularımı, arkadaşlarımı çok özlüyorum. Biriyle yeniden iletişime geçtik, inşallah yakın zamanda buluşacağız. Demem o ki, arkadaşınız inanın sizi çok özlüyor, ona zaman tanıyın ve bir süre sonra iletişime geçin. Dilerim o döneme kadar kıymetini bilen biri çıkar karşısına ve en az benim kadar (yani benden kat be kat fazla) mutlu olur.
Yani benim hissettiklerimi hisseden bu kadına kıymayın, bir kahveyi bir çayı içinizi sırrınızı paylaştığınız arkadaşınıza ihanet etmeyin, mümkünse o yuva yıkan pislik kadına selam bile vermeyin.
Kusura bakmayın, çok uzun yazdım. Elbette hayat sizin hayatınız, ne yapacağınızı kendiniz bilirsiniz, ancak asla unutmayalım kadınlar olarak, böyle şeyleri kabullenirsek normalleştirmiş oluruz toplumda, etrafta böyleleri artar, belki bu çamur bizlerin bile yuvalarına sıçrar. Allah böyle felaketlerden korusun bizi, kimseyi de şaşırtmasın.