Ne yapmam gerekiyor sizce

Abruzzie

Guru
Kayıtlı Üye
10 Nisan 2015
435
157
303
Merhaba kızlar evlendiğimden bu yana muzdarip olduğum bir konu var eşimin aile işe aynı memlekette çok yakınız iki evladım var küçük bebeğim yeni oldu şöyleki kayınvalidem bize çok düşkün sürekli görüşmek istiyor sürekli gelmek istiyor sürekli bizi çağırıyor hayır kelimesini kesinlikle kabul etmiyor çok ısrar ediyor pes ettiriyor. Kayınvalidem herkesin isteyeceği bir kayınvalide marifetli yemek yapar getirir götürür ev temizler çocuk bakar ama çok bunalıyorum çalışıyordum çocuğuma o baktı şimdi doğum yaptım. Evdeyim uzun süre evde durmayı düşünüyorum ve bu süreç böyle yapış yapış bir ilişki ile nasıl geçecek bilmiyorum. Kötü yanları da var ilk evladıma bakarken sürekli buraya gelmek istemiyor beni istiyor en çok beni seviyor en en en böyle yaptı sabrettim çalışıyorum bakıyor dedim şimdi ise bizden başka kimse yok evlat olarak bize takmış durumda çocuğuma çok bağlanmış sürekli geliyor görmeye alıp götürüyor götürme desemde giderken uyandırmaya çalışıyor uyanınca arkasından ağlayacağını biliyor yavrumda onlar gelince arkalarından gitmek istiyor kayınvalidem çok mutlu oluyor çok hoşuna gidiyor bir görseniz halimizi zorla ayırıyoruz birbirinden şimdi doğum yaptığım için iki gün kızım ilk defa yatılı kaldı ki zaten kayınvalidem dört gözle bu anları bekliyordu hastanede kaldığım gece eşimle telefonla konuşurken annesini istemiyormuş burda çok mutlu dediğini duydum ve eşimle tartıştım ertesi gün evime gelince evladım geldi bir daha göndermedim ama bir açıklama da yapamıyorum bizden soğuyor o yüzden gitmesin diyorum ama zaten yeni bebek olduğu için sürekli görüşüyoruz ve her geldiklerinde yavrumu götürmek için bana ısrar ediyor çok yoruluyorum gitmesinde bir sakınca var mı yok mu bilmiyorum böyle alışmasını istemiyorum ama yavrumda onları çok seviyor kayınvalidem başka uğraştığı bir şey yok yatıyor kalkıyor sürekli onlara gidelim onlarda yiyelim o yapsın hazırlasın hizmet etmek istiyor ama benimde bir evim var düzenim vsr sürekli başkalarının kararına göre yaşamak istemiyorum eşime anlatınca daha ne istiyorsun çocuk gitsin kalsın bizde çok kaldık küçükken dedemizde diyor
 
Kayınvaliden asla değişmez senin değişmen lazım. Sınırlarını çok net hala anlamıyorsa sert koyman lazım.
Çocuğu uyandırma dediğin halde uyandırıyorsa bu bir saygısızlık, sevgi veya sizlere olan bir düşkünlük değil.
Açık ve net konuşum.. tavsiyem eşinize değil, direkt kendisiyle laçkalaşmadan söyleyeceğinizi kararlılıkla söyleyin.
Size mi gelmek istiyor.. "bugün müsait değilim" diyebilin. Hala ısrar mı ediyor?
Daha da keskin ve sert bir üslupla "bugün müsait olmadığımı söyledim" deyin.
İlk cümleden sonra devam ettirilen davranısın sonuçlarına katlanmak zorunda.. kırılması vicdanınızı sızlatmasın
 
Arkadaşım kayınvalidem çok iyi birisi bana iyiliği emeği çok hakkı çok çocuğuma baktı şimdi yeni doğum yaptım yine çok ilgileniyor ediyor bu yüzden kırmak istemiyorum ama böyle hiç mutlu değilim bir hayatım yok evlendiğimde hiç takılmıyordum ya bizi seviyorlar felan diyordum ayıp olmasın diye sürekli evet diyordum her şeye şimdi daha yeni yemi hayır demeye başladım ama o ısrarlar ile baş edemiyorum çocuğuma olan düşkünlüğü ve çocuğuma baktığı için çocuğum da ona çok düşkün beni çok yoruyor götürelim bizde kalsın götürelim bizde kalsın
 

Hanımefendi iyilik başka bir şey, hadsizlik başka bir şey.
Sizin kayınvalideniz anlattığınız kadarıyla hadddini ve duracağı yeri bilmeyen bir kadın.
Bunun da tek yolu sınır çizmek. Yoksa daha çok üzülürsünüz..
 
Benim büyük kıza da kv baktı. Çokta güzel ilgilenir. Küçükken sürekli kalmak isterdi yazın yada tatillerde kalırdı. Şimdi 12 yaşında ergen oldu zor götürüyoruz. Yani çocuğunuz sizi unutmaz asla kimseyi annenin yerine koymaz. Merak etmeyin
 
Yavrum daha çok küçük kalınca mutlu olur bende biliyorum ama kalmasına gerek var mı yani neden kalacak bunu anlamıyorum daha küçük tuvalet bile bilmiyor bende özlüyorum evladımı eşim beni bir türlü anlamıyor kalsın bizde kaldık diyor kayınvalidem isteyerek mi istemeyerek mi yapıyor bilmiyorum sürekli beni istiyor beni çok seviyor deyip pervane oluyor etrafında bu lafları da beni incitiyor ben yetersiz hissediyorum kendimi o böyle yaptıkç
 
Benim için çocuk mutlu olması yeterli. Benim kız en fazla 2 gece kalırdı. Sonra kendisi bizimle dönmek isterdi. Biz okul dönemleri hariç ara ara bıraktık. Ben bir zararını görmedim. Hatta eşimle yalnız kalmak evliliğimize iyi geliyordu
 
Bu kadar küçükken bırakıyor muydunuz peki çocuğum gerçekten benden soğursa diye korkuyorum kardeşi oldu annem beni bıraktı der diye korkuyorum üzülüyorum babaannesi çok güzel bakıyor ama bazı lafları bilmeden mi söylüyor bilerek mi bilmiyorum ama beni incitiyor eve gitmek istemiyormuş em çok babaannesini seviyormuş imalı imalı söylemiyor ama çok büyütüyor yavrum bazen ona sen git felan deyince çok ciddiye alıyor üzülüyor
 
Şu bi gerçek ki küçük bebeği olup da sizin gibi olmak isteyen nice kadın var. Ah biri olsa da çocuğa baksa da biraz nefes alsam...
 
Bunda üzülecek bir şey yok arkadaşım. Aksine sevinmelisin. Ne Kaynanalar var. Ne terbiyesiz insanlar var. Sen şükretmelisin. Çocuğun da şanslı. Onu seven babaannesi var. O da seviyormuş. Daha ne olsun nurun ala nur.
Şimdi nasıl böyle rahat bir yorum yaptım. Aynısı da benim kaynanam :) ama benimkisi baskı yapmaz. Yerini bilir. Onu çok seviyorum. Favorim.
Burada yapacağın bir şey var. Sen değil eşin sınırı çekecek. Kaynananı sakın kırma. Sen söyleme. Eşin söylesin. Atıyorum bugün illa gelin mi diyor. Eşine de ki sen söyle " şu sebepten gelemiyoruz başka zamana" o halletsin sen karışma. Çünkü annesinin dilinden oğlu anlar. Ben hep öyle yapıyorum. Eşim o iş ben de diyor. Asla kırmak istemem. Çok iyi biri. Pazartesi gelin diyor mesela. Yogunuz anne ama işte saliya söz diyorum. Salı bekliyor:) Eşin arada yapıcı olsun.. Yine diyorum sakın kırma. Bir daha toparlayamazsın. Üzülen sen olursun.
Bir örnek vereyim: Rahatsızdım. Kaynanam dedi ki bende bakayım sana. Olmaz demedim. Eşime söyledim. Eşim direkt olmaz öyle şey. Gelsin benim evimde baksın dedi. Bunu sen söyle dedim. Aynen böyle dedi. Annesi de kabul etti. Oğlu söyleyince üzülmez. Sen aradan çık.
 
Şu bi gerçek ki küçük bebeği olup da sizin gibi olmak isteyen nice kadın var. Ah biri olsa da çocuğa baksa da biraz nefes alsam...
Evet biliyorum dediğim gibi herkesin imreneceği birisi ama ben bıktım arkadaşım ben de bir kadınım anneyim evim var yemek pişiyor yani ev ev olmuyor böyle olduğu zaman
 
Asla soğumaz. Böyle düşünme. Annenin yerini hiç kimse tutmaz. Benim annem de bir babaanne. Çok seviyor torunlarını. Torunları evinden çıkmıyor. Ama anneleri izin günlerinde evde olunca annelerinin yanından çıkmıyorlar. Bir çocuk anasını da bilir babaannesini de. Hiç kimse anne gibi çocuğuna sevgi veremez.
Hiç takilmaa. Biraz büyüsün çocuğun alışırsın. Zaten büyüdükçe evlerine dönüyorlar. Dünyada kimse kalıcı değil.
 
Canım güzel yorumun için çok teşekkür ederim. Bende emeği hakkı çok olduğu için üzmek istemiyorum ne yapıyorsa canı gönülden yapıyor biliyorum bu dediği sözleri de imalı demediğini ayıp ettiğinin farkında olmadığını biliyorum kin tutmuyorum kafamda kurarak o şöyle o böyle demiyorum çok ısrar etmesi beni çok bunaltıyor inanki hayır kelimesini on dakika söylesem de ısrarı hiç bitmiyor şuan ben de biraz kırıcı olmayanbaşladım böyle de mutlu değilim ben kötü olmak istemiyorum eşim hiç müdahale etmiyordu sen söyle sen yap dememe rağmen ve annesinin varlığı eşimi rahatlatıyordu şöyleki o varken eşim yapmıyor onun yerine annesi yapıyordu ona güveniyordu eşim şimdi bir şeyler değişsin istiyorum yeniden ev hayatım oldu bu günleri güzel değerlendirmek istiyorum
 
Hayır annesine guvenebilir ama annesini durduracak kişi eşin. Burada kv ye takılma eşine takıl bence. O diyecek anne dur diye. Bizim evlerimiz yakın. İş dönüşü mesela oğluna der gelin diye. Oğlu der ki hayır anne yorgunum geleceğim zamanı haber veririm. Ama sözünde hep durur oğlu. O yüzden kimse üzülmez. Eşin annesinde rahat edebilir ama burada seni geri plana atamaz. Eşine bunu bir an önce öğretmelisin. Kaynanam mi aradı. De ki anne işte adı Ahmet olsun. Ahmet'e diyeyim bakayım ne diyor. Ahmet'i ara de ki annen gelin dedi ama ben bugün gidemem. Ara şöyle. İşte atıyorum Çarşamba olur. Bu şekilde topu hep eşine at. Sen arada kalma. Senlik bir durum yok.
 
Yeni bebek gelmiş ilk çocuğunuzu kendinizden uzaklaştırmayın yanında tutun bir süre sonra sizden tamamen uzaklaşabilir zaten hali hazırda bakımını yapan biri var ona bağlanacaktır. Anlattığınıza bakılırsa zaten ilk zamanlarda da evladınızla güvenli bağlanma sorunu olmuş kayınvalide nedeniyle kadın kendine bağlamış sözleri ilede pekiştirmiş. Ben sizin yerinizde olsam kayınvalidemi uzaklaştırırdım ona da açık açık söylerdim evladımla aram bozuldu şimdi yeni kardeş geldi kendini dışlanmış hissetmesin biraz bize müsaade etki çocuğumla gelecekte problem yaşamayım diye. Hatta biraz sinirlendim sen bugün varsın yarın yoksun evladıma geleceği ben vericem ona sürekli evi istemiyor beni istiyor deyip beynini yıkama derdim tabi bu benim sinirli halim size kalmış
 
Çocuklarınızı sağlıklı büyütmek nasip olsun inşallah
Çocukluğunu koynunda büyüyerek geçiren, her fırsatta kalmam için alıp giden bir dedenin torunuyum, annemin babası olan dedem bana aşırı düşkündü, doğduğumdan itibaren neredeyse çocukluğumun yarısını dedemin evinde geçirdim diyebilirim, çok da güzel anılarım var dedemle ama çocuklar anne babayla, dede babaanne dede anneanne kavramını biliyor, anne babalarından soğumuyorlar ve kalma istekleri bir süre sonra bitiyor, genelde torun olmanın verdiği şımarıklığı desem doğru bir tanım olur sanırım yaşamak küçük çocuklar için keyifli oluyor.

Sizin hatanız madem bir sınırlarınız olmasını istiyordunuz, bu sınırı evlendiğiniz zaman çizecektiniz, hem çocuğuma baksın hem sınır çizeyim olmuyor maalesef.
 
Valla arakadasım bir şey diyeyim mi? Babaaanne var babaanne var.Bizimki geçen senelerde çocuğun ateşli hasta olduğunu duyduğu halde,iki sokak öteden çocuk iyi mi diye bakmaya ertesi gün geldi.Ama anaanne olmayı güzel bilir babaannelik out.anaannelik in.Saka bir yana vicdan meselesi diye düşünüyorum.Allaha bırakıyorum.Sen kadının iyi yönlerini avantaja çevirmeye bak, sınırlarını koruyarak tabi ki.
 
Şimdi 2.5 yaşına kadar bizim evde baktı baba annesi. Sonra kreş başladı. Yani 2.5 yaşından sonra gitti kendi isteyince.
 
Ben kayınvalideyi normal bulamadım açıkcası. Uyuyan çocuğu uyandırmaya çalışmak, yeni doğum yapmış geline diğer torunu annesini istemiyor bizimle mutlu demek bunlar ay ne ilgili babaannemin ötesinde durumlar. Kadının hayatta yapacağı başka bir şey yok ki kafayı bu kadar torunlarına takmış. Ben rahatsız olurdum ve gerekli sınırı çekerdim. Mesele çocuğun isim unutması değil, kayınvalidenin ayarsız olması.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…