- Konu Sahibi agresifkiz
- #1
Birini hem çok sevmek hem de ondan kopmak istemek hisleri arasında sıkıştım kaldım. Erkek arkadaşımı seviyorum onun da beni sevdiğini biliyorum ama sanki yalnızlığımı çok özledim. Evet emek vermeden aşkı geç bir kap yemeğin bile olmuyor. Ama bazen ilişkiye verilen emek beni yoruyor. Neden diyorum kendime neden yıpratıyorsun kendini? O zaman da seviyorum diyorum. Soracaksınız problem ne? Öyle büyük bir problem de yok aslında sorun da bu. Kestirip atamıyorum çünkü elle tutulur bir neden yok. Ama bu bir şey olsa kestirip atamayacağım hissi beni korkutuyor. Bazen düşünüyorum bir gün gerçekten bitirmem gerekse gururum ağır bassa kolay mı bitirmek ya da nasıl başa çıkılır? Korktuğum başıma geliyor sanki bu hissi düşününce dünyam başıma yıkılıyor. Bu kadar zor bir şey mi bu? Bu kafadan nasıl çıkılır? Hiçbir şeyin garantisi yok bir gün olurda bitirmem gerekirse kendimi nasıl ikna etmeliyim siz nasıl ettiniz? Güçsüz olmak istemiyorum kafam çok karışık kendimi çıkmazda hissediyorum karışık olduysa ne olur kusura bakmayın.
bende aynı duyguları yaşadım 3 sene gorustuk cok kısıtlayıp karısıyordu sürekli ayrılmak ıstıyordum ama sanki onsuz dunyanın sonu gıbı olacaktı ve kopamıyordum bende agır basan tarafı sectım ayrılmadık evlıyız suan bazen insanların duyguları karmaşık olabılıyo kendımden bılıyorum
