Benim sorunumun çözümü pek yok gibi. Her zaman gözümün önünde çünkü. Ama senin durumunla ilgili söyleyecek bir şeyim var. Hem de belki yardımcı olmuş olurum sana.
Benim üniversite boyunca birlikte olduğum bir arkadaşım vardı. 4 yılımız birlikte geçti. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi. Okul bittikten sonra, ben işe başladım, o başlayamadı, ve uzak kaldık. Ailelerimize durumu anlattık, isteme falan olacaktı. Derken bir telefonla hayatımı kararttı. Ayrılmak istiyorum dedi. Resmen yıkıldım. Bir başkasını bulmuş meğer. Sonradan öğrendim. Onunla evlenmek için ayrılmış benden. Tam 2 yıl toparlanamadım. Öldüm öldüm dirildim resmen. Her gün “inşallah bir gün pişman olur, beni mumla arar diye” dualar ediyordum. Evlendi çocukları oldu falan. Ama şimdi bakıyorum da, o geri zekalı hayatının en doğru kararını vererek, beni kurtarmış. Şimdi teşekkür ediyorum. Onla asla yapamazdık. Ben ayakta tutuyordum ilişkimiz de zaten. Ben sırtlanıyordum. Az kalsın hayatımı tamamen karartacakmışım meğer. Hiç olmazsa 6 yılla kurtarmışım durumu. Aradan zaman geçti ben de evlendim. Şimdi düşünüyorum da, o da senin yaptığın gibi “acaba o olsaydı” dese? Ne büyük keyif alırdım. Oh ne koymuş derdim. Beter ol, canın yansın derdim. Siz de denemiş ve ayrılmışsanız, hoş olmayan birşeyler mutlaka olmuştur aranızda.
Bunun üzerine senin onu düşünmen, sadece onu şereflendirir, ve bilse keyiflendirir. Hem de öyle keyiflenir kiiii!!! Ona bu hazzı yaşatmamalısın. En azından kendine böyle saygısızlık etmemelisin. Ben yolda görsem, gırtlağına sarılacakken, sen nasıl onunla evli olmuş olmayı hayal edebiliyorsun? Zamanını çalmış bir insanı nasıl düşleyebiliyorsun ? Düşünmemelisin. Varsa yaşadığın kötü şeyleri aklına getir. Onlara katlanabilir misin tekrar, bunları düşün.