-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Neden böyle? Sinirlerimiz alt üst oluyor sürekli.
- Konu Sahibi Dionisa
- Başlangıç Tarihi
- 19 Haziran 2009
- 1.077
- 25
- 158
Kardeşlerimin hepsi benden küçük. Şimdi de 18 ve 15 yaşlarında iki kız kardeşimle, 13 yaşındaki erkek kardeşim ergenlik döneminde... Sıkıntıların hepsini fazlasıyla görmüş biri olarak sana bazı tavsiyelerde bulunayım:
-ilk olarak evdeki işleri hepsini sen üstlenme. ona da görev ver. hergün düzenli olarak bazı ev işlerini o yapsın mesela. bu şekilde sorumluluk duygusu da gelişir. yapmazsa ''bunu ya şimdi yaparsın ya da ceza alıp yaparsın buna göre karar ver'' de ve yaptır. yani yapmama gibi bir seçeneği yok. bunu ona belli et. bu çok önemli. sonuçta o hala yeterince olgun düşünemeyen bir genç bu yüzden sınırları konusunda ona sen çizgi çiz. aslında bunu annen baban yapmalı ama maalesef kendi ailemde de gördüğüm üzere aileler bu konuda çok gevşekler. bu yüzden çocuklar da işte böyle başıboş her kafalarına eseni yapacak şekilde yetişiyor. işin özü; ağırlığını koyman. asla unutma. taviz verme bu konuda.
mesela kardeşini mi dövdü; eğer bir daha döversen onu sevdiği birşeyden uzak tutmakla tehdit et. bu bilgisayar falan olabilir. eğer bir daha döversen bilgisayara asla giremezsin deme. ve bunu yap. ciddi olduğunu göster. her kafasına göre çocuğu dövmesine nasıl izin verirsiniz? böyle başı boş yetişirse elbet kendini herşeyi yapmakta haklı görür çünkü çocuğa sınır koymuyor aileniz. madem öyle kontrolü siz ele alın ve bunu siz yapın. sınırlarını ve yapamayacağı şeyleri belli edin. eğer erkeklerle konuşuyorsa korktuğu biri varsa ona söylemekle tehdit edin. bu tehdit işi hoş değil belki ama ancak bu dilden anlar bu saatten sonra. bu yüzden baskı yapın. gereken şey bu. ergenlikteki bir çocuğa her istediğinizi verirseniz sonuçları çok kötü olur...dikkat edin...
-ilk olarak evdeki işleri hepsini sen üstlenme. ona da görev ver. hergün düzenli olarak bazı ev işlerini o yapsın mesela. bu şekilde sorumluluk duygusu da gelişir. yapmazsa ''bunu ya şimdi yaparsın ya da ceza alıp yaparsın buna göre karar ver'' de ve yaptır. yani yapmama gibi bir seçeneği yok. bunu ona belli et. bu çok önemli. sonuçta o hala yeterince olgun düşünemeyen bir genç bu yüzden sınırları konusunda ona sen çizgi çiz. aslında bunu annen baban yapmalı ama maalesef kendi ailemde de gördüğüm üzere aileler bu konuda çok gevşekler. bu yüzden çocuklar da işte böyle başıboş her kafalarına eseni yapacak şekilde yetişiyor. işin özü; ağırlığını koyman. asla unutma. taviz verme bu konuda.
mesela kardeşini mi dövdü; eğer bir daha döversen onu sevdiği birşeyden uzak tutmakla tehdit et. bu bilgisayar falan olabilir. eğer bir daha döversen bilgisayara asla giremezsin deme. ve bunu yap. ciddi olduğunu göster. her kafasına göre çocuğu dövmesine nasıl izin verirsiniz? böyle başı boş yetişirse elbet kendini herşeyi yapmakta haklı görür çünkü çocuğa sınır koymuyor aileniz. madem öyle kontrolü siz ele alın ve bunu siz yapın. sınırlarını ve yapamayacağı şeyleri belli edin. eğer erkeklerle konuşuyorsa korktuğu biri varsa ona söylemekle tehdit edin. bu tehdit işi hoş değil belki ama ancak bu dilden anlar bu saatten sonra. bu yüzden baskı yapın. gereken şey bu. ergenlikteki bir çocuğa her istediğinizi verirseniz sonuçları çok kötü olur...dikkat edin...
tabiki dövmesine izin vermiyorum. kızıyorum anlatıyorum vurma yapma diye. tama falan ertesi gün yine aynı.
bir kulağından girip bir kulağından çıkıyor.
akşam babam bişey dedi hatırlamıyorum. ne ya diye cevap veriyor babama.
babam kızdı etti öf dedi gitti odasına.
şimdi dövsen sövsen düzelecek mi hayır.
güzel laftan da anlamıyorki
- 19 Haziran 2009
- 1.077
- 25
- 158
tabiki dövmesine izin vermiyorum. kızıyorum anlatıyorum vurma yapma diye. tama falan ertesi gün yine aynı.
bir kulağından girip bir kulağından çıkıyor.
akşam babam bişey dedi hatırlamıyorum. ne ya diye cevap veriyor babama.
babam kızdı etti öf dedi gitti odasına.
şimdi dövsen sövsen düzelecek mi hayır.
güzel laftan da anlamıyorki
işte sorun burda. çocuğun üzerinde bir otorite kuramamışsınız. bir disiplin almamış. bırak babama söylemeyi kardeşim bana bir öf desin, ben konuşurken odadan çıksın gitsin parçalarım onu gerçekten. dövmek olarak değil, asla el kaldırmam. zaten o yaştaki çocuklara dayak falan çok yanlış, onurları incinir. bunun yerince sertçe ''düzgün konuş, terbiyesizlik yapma!'' diye önce bir çıkışırım ardından da bunun için ceza veririm mahrum ederim sevdiği şeylerden,burnundan getiririm o terbiyesizliğini.
zaten sert çıktığınızı gördükten sonra bir daha kolay kolay böyle bir edepsizlik de yapmaz. orda ağırlığınızı koyacaksanız yani. nerde nasıl konuşması gerektiğini bilecek. adabı öğreteceksiniz. bu yaşta öğrenmezse bir daha hiç öğrenemez bu yüzden disiplin için ne gerekiyorsa yapın.
anne babanız belli ki bunu yapamıyor bu yüzden siz yapın. sizden korksun. korku olmazsa disiplin de olmaz, unutmayın. her zaman bir ağırlığınız olsun. siz ondan büyüksünüz ve siz ne derseniz dinlemek ve saygı göstermek zorunda. bunu yavaş yavaş ona öğretin. sınır koyun, sert çıkın, tehdit edin, mahrum edin ve böylece öğretin. eğer şimdi kişiliğini böyle eğitirseniz ilerde sıkıntı çekmezsiniz.
baskı ters teper falan diye düşünmeyin, deneyimli bir psikoterapist tam tersine disiplinli ailelerin çocuklarının daha başarılı olduklarını söylüyordu. bu başarı ahlağı da içine alan bir durum bence. çünkü disiplinle büyüyünce terbiyeyi de buna göre kazanıyorsun...
