- 2 Aralık 2012
- 452
- 284
- 123
- Konu Sahibi dr_patoloji
-
- #1
bu akşam sadece sizlere içimi dökmek istedim. içimden hiçbirşey gelmiyor. büyük bir iç sıkıntım vardı. hafta başında biraz daha hafifledi bugün itibari ile. artık çevremdekilere söylemeye başladım boşanma sürecinde olduğumuzu. önce tez hocama. Allah kolaylık versin dedi. Bebeğim olacağınıda ona demiştim. yine ağlayarak........ sonra bugünlerde garip ve sarsak tavırlarım üzerine önce çalıştığım hoca sonra da arkadaşlarım sıkıştırdı. anlattım öylece. bile bile olsada içim erisede boşanıyoruz dedim. rölantiye aldık dedim. kızımın doğumgününden sonra dilekçeyi vereceğiz dedim. şaşırdılar,çok üzüldüler. tam bir saat oturup neler yaabiliriz diye konuştuk. birisi konuşsa faydası olur mu dediler. olmaz tam tersine millete ne anlatıyorsun diye kızar dedim. ama zaten ortalığa döküleceksiniz bir abi sıfatıyla birisini dinler mi dediler. bana ters teer boşverin dedim. siz boşanamazsınız ne o ne de sen bunu yapamazsınız kaç kere döndüdnüz yine dönersiniz dediler. o dönsede ben dönmek istemiyorum dedim...........ama hemen arkasından da evliliğim bitsin istemiyorum diye ağlayan da bendim.
neden böyleyim. neden böyle melankoliğim. Herşeyin neden hep kötüsünü düşünüyorum. neden ben evliliğim için herşeyi yatığıma inanamıyorum. yada o beni boşasın diye gösterdiğim tavırlardan şu an neden mutlu değilim. ben neden he mutsuzum.............kocamdan ayrılacağım değilde he hayalini kurduğum evlilik müessesem yıkılacak diye mi üzülüyorum acaba? çocuğumun bir daha kardeşi olmayacak diye mi üzülüyorum. annemde giderse kızımda olmazsa hayatımda yalnız kalmaktan mı korkuyorum? kızımla annemle kurduğum ilişkiyi kuramamamaktan mı korkuyorum? ben kendşmi neden güçlü hissetmiyorum hissedemiyorum.......30 yaşındayım hayatımda kendimi en iyi hissettiğim dönem tıp fakültesi dördüncü sınıftı. dr önlüğüm sırtımda steteskoum ile doktorculuk oynuyordum. işin en zevkli kısmı yani eğitim aşamasındaydım. ne zaman son sınıf oldum sırtıma tus,zorunlu vb yükler bindi çöktüm resmen. evlendim sorunlar bitmedi,asistanlık çok yoğun değil ama bir hocam hayatımdan bezdirdi. şimdi yüzünü görsem tüküresim geliyor bazen. evlenince aynı evin içine girince mutlu olunuyor sandım. emek vermeden göz yaşı dökmeden yuva olmuyormuş geç öğrendim (en azından ben öğrendim eşimi bilmiyorum) ama şimdi yuvam dağılıyor.(yuva denirse eşime göre gayet başarılı ev arkadaşlığı)
çok yorgunum,çok mutsuzum,çok umutsuzum............ne diyeyim ki yardım alma seçeneğim dışında kendimi belki de kurtaracağım başka birşey kalmadı.
neden böyleyim. neden böyle melankoliğim. Herşeyin neden hep kötüsünü düşünüyorum. neden ben evliliğim için herşeyi yatığıma inanamıyorum. yada o beni boşasın diye gösterdiğim tavırlardan şu an neden mutlu değilim. ben neden he mutsuzum.............kocamdan ayrılacağım değilde he hayalini kurduğum evlilik müessesem yıkılacak diye mi üzülüyorum acaba? çocuğumun bir daha kardeşi olmayacak diye mi üzülüyorum. annemde giderse kızımda olmazsa hayatımda yalnız kalmaktan mı korkuyorum? kızımla annemle kurduğum ilişkiyi kuramamamaktan mı korkuyorum? ben kendşmi neden güçlü hissetmiyorum hissedemiyorum.......30 yaşındayım hayatımda kendimi en iyi hissettiğim dönem tıp fakültesi dördüncü sınıftı. dr önlüğüm sırtımda steteskoum ile doktorculuk oynuyordum. işin en zevkli kısmı yani eğitim aşamasındaydım. ne zaman son sınıf oldum sırtıma tus,zorunlu vb yükler bindi çöktüm resmen. evlendim sorunlar bitmedi,asistanlık çok yoğun değil ama bir hocam hayatımdan bezdirdi. şimdi yüzünü görsem tüküresim geliyor bazen. evlenince aynı evin içine girince mutlu olunuyor sandım. emek vermeden göz yaşı dökmeden yuva olmuyormuş geç öğrendim (en azından ben öğrendim eşimi bilmiyorum) ama şimdi yuvam dağılıyor.(yuva denirse eşime göre gayet başarılı ev arkadaşlığı)
çok yorgunum,çok mutsuzum,çok umutsuzum............ne diyeyim ki yardım alma seçeneğim dışında kendimi belki de kurtaracağım başka birşey kalmadı.