Sorun sadece az konuşmak değil zaten. Ezik hissedisimin duruşuma yansıması. Canımı en çok da bu sıkıyor.
Aynı durum bende de var sizi çok iyi anlıyorum. Ama kişiliğimiz böyle sonuçta pek çözümü olduğunu da düşünmüyorum. Takipteyim belki güzel fikir veren hanımlar olur.
İnşallah
O iç sesimizi durdurmamız zor maalesef.. bazen bende kendimi oyle hissediyorum off şu lafı niye söyledim ya da neden sustum ama kimse kusursuz degil.. biraz kendime güvenim gelsin diye alışveriş yaptım iyi geldi:)))
O geçici oluyor ama... Haklısınız iç sesi durdurmak zor. Kendime olan güvenim en aza indi.
+1
Yalnız olmadığımı görmek mutlu etti. Ayrıca niyeyse konu pek ilgi çekici gelmemiş olacak ki kimse birşey yazmiyor
Hissettiğim şeyi tam olarak "eziklik" ifadesiyle tarif edebiliyorum. Bahsettiğim duygu; herkesten aşağı, yalnız, yüzüne bakılmak istenmeyen, kimsenin muhabbet dahi kurmak istemediği biri gibiyim.
Kitap okuyorum ama ortamda bulunmuyorum. :) Teşekkürler öneri icin
Nasıl düzelecegiz peki?
Mesela ben öğretmenim. Öğrencilerle diyalog kurarak biraz aştım.
Çok konuşanlar daha çok ilgi görüyor ama... Böyle sessiz bir köşede oturunca pek onemsenmiyorsun.
Ya aslında örnek verecek olursam, halamla (yaslarımız yakın) bir mağazaya gidiyoruz, halamın etrafında dönüyorlar. Ben bir soru soruyorum ağız üstü cevapliyorlar. Tipimde mi bir problem var anlamıyorum ki..
