Hap kullanan birkaç arkadaşım hapı bıraktıktan hamile kalamadı.
Ayni düşünüyorum ama ben evlenmeden önce de bu hissin vardı
Hani yaşamadan bilinmez olayı varya ben aksi düşünüyorum
Ben anne olmadan da o muhteşem hissin farkındaydım ve hep eksik hissediyordum evlenmedigim için değil çocuk sahibi olmadığım için.
Mesela sitede bir çok yorum da eşime benzesin eşimden bir parça vs diyorlar ya ben tam aksi kendimden bir parça istedim
Yani amip gibi çoğalmak mümkün olsa ben öyle de tercih ederdim
Anne çocuk bağını aşırı gözlemledim
O sevginin üzeri hicbirsey yok
Yegenimde bizim yanımızda büyüdü buda bende aşırı merak uyandirdi
Ama biyolojik yaş meselesi vs aşırı takmaya başladım bir ara yani evlenmesem değil ama çocuğum olmasa aşırı aşırı üzülürdüm
Anladım. Hapo bırakınca 2 3ay sonra kalınıyor dıye bılıyorum ben
İnsanların abarttığını düşünüyorum. Evet uykusuz geceler oluyor, beden, candan can geldiği için yorulmuş oluyor ama yok duş alacak vakit bulamadım, kendime bakamadım diyecek kadar değil. Yani eş destekçiyse (bakın yardımcı demiyorum, yardım o anki ruh haline bağlı olarak kişinin vereceği karardır), sizde mükemmeliyetçi değilseniz olur gider. Kaldı ki kedi- köpekleriniz varmış, ilaçlarını saati saatine veriyorum diyorsunuz, bu ilaç saat gece 2 ye denk geldiğinde kalkıp vermiyor musunuz? Veriyorsunuz ve şikayetçideğilsiniz. İnsanlara çok takılmayın, zorlukları elbette var, çünkü sadece kendinizi düşündüğünüz bir hayattan minik bir canlıyı düşündüğünüz bir hayata geçiş yapıyorsunuz, ama güzellikleri daha daha fazla.
Ben de öyle biliyordum. Hatta evlendiğim ilk ay hap kullanmıştım ama bunları duyunca bıraktım hapı.
Anladım. Ama ben şuan kesinlikle istemiyorum. Suan cocuk yaparsam hem evlılıgım oturmadı, bitme aşamasına bıle gelır hem maddı olarak sıkıntı cekeriz, hem de atanmam hayal olur
Anladım.
Çocuk için hayatım boyunca çıldırmadım kimsenin çocuğunu da öyle mıncırayım seveyim ölüp biteyim hissi olmadı ama şuan evladıma deliriyorum orası ayrı bir sevgi
30 yaşında anne oldum 4buçuk yıllık evliydik bize göre tam zamanıydı ev kredimiz hafifledi hormonlar harekete geçti güzel gezdik eğlendik falan hadi dedik Rabbimde nasip etti şükür 
Açıkcası ilk aylar evet zor şimdi hafifletmeye çalışmayayım ama inanın aşkı sevgisi evladın öyle büyük ki göz görmüyor her gün mucizeye şahitlik ediyorsunuz ve her çocuğun mizacı da farklıdır kimisi yer uyur kimisi defalarca kalkar huysuzdur 
Oğlum 17 aylık hala gece sık sık uyanır emmek için mesela yemek seçer 1 saniye durmaz hareketli ama zaman geçtikçe öyle güzelleşiyormuş ki ayrıca gezmek için illa o zaman gerekmiyormuş insan çocuğuyla daha da keyif alarak geziyor ona göstermek istiyormuş her yeri ve bize ayak uyduruyor her yere götürüyorum yani hayat bitmiyor 1 seneye kadar kilolar başlıyor gitmeye bakımlara falan bir kaç aya geçebiliyor insan bakın biz zoruz ona rağmen işe geliyorum bir kaç saat uyusam da makyajım saçım yapılıyor zaman ayırılıyor yani sadece gündüz de mesai akşamda mesai ama değer Rabbim herkesin evladına sağlık versin
). Hep sunu derdim bu cocuk aglamadan durmayacak. Bu muymus yani cocuk cocuk dediğimiz 
. Herkes ise gidiyor,hayatini devam.ettiriyor. Bu zamana kadar hic evde oturmayan ben evdeyim hemde nasil bakacagimi bilmedigim bir bebekle. Hic evde yalniz kalmak istemezdik bebekle ben bakamiyorum diye. Hatta hep derdim bugün bitti ama yarin bakamam herhalde. Bu arada da aglamasini gectim hic uyumuyor mubarek. Ancak ne zaman dayanamam bakamiyorum diye düşünsem(ki birde vicdan azabı var bu isin) o minik canli bana bir sey verdi. Ne verdi olmayan dişleriyle güldü, elimini tuttu kokusunu aldim. Hep derim annelik akil isi değil. Annelik bastan sona bir tedirginlik hali...AMA amasi katlandiriyor iste her seye. Senin yetistirdigin bir insanin doğru davranmasi,seninle bir seyler öğrenmesi ve yavas yavas birilerine örnek olmasi cok güzel. Bencilceolacak ama iste bu bizim eserimiz diyorsun. Hep en iyisi onun olsun istiyorsun. Hele de yavas yavas benliğini buldukca artik "Beyza ya göre "demeye baslamissan can yoldasi oluyor sana. Sanki onca sikintiyi baskasi yasatmis gibi bildigin halde,hatirladigin halde o olmadan oncen yok gibi.sanki o cocuk hep senle vardi. Bagimlilik gibi degilde bu guzel bir seyin gözünün onunde yasanmasi ve senin ona her an sahit olman gibi...
buna değer. Baslasin yeni bir hikaye....
Ilki istemeden oldu
ama iyiki olmuş. Nerdeyde boyum kadar oğlum var. Başkasının çocuğuna kendi çocuğunuz gibi davranmanız zaten beklenemez ama annelik gercekten baska bir duygu bunu da hamilelikten itibaren tadabilirsiniz. Hee ikinci tup bebek ve ikiz oldu. Ara ara neden yaptim rahat mı battı diye sormadan edemiyorum ama çoğunlukla iyi ki olmuşlar diyorum. Birbirlerine kardeş bağıyla bağlı destek olarak büyürler insallah.
Ki ben de çocukları sever ama öyle ayılıp bayılan mıncıran, tahammül eden bir tip değildim.
Hiiiç bos yere yazdiginiz sacmaligi guzellemeye calismayin, yazdiklariniz ortada, yazdiklariniza ve benim yazdiklarima gelen begeni ve onaylamalar da ortada.
Benim eşimin maaşı ile gecınemeyız.ayrıca aılesı rahat vermez. Rahatca ders calısmam. Hazır degılım zaten.
İnşallah her şey gönlünüzce olsun
Yok uzulme ozur dileme ben zaten unutmuyorumEvet aynı his mi hep merak ederım:) Çok özür dilerim böyle bir konuyla size hatırlatıp üzdüğüm için ama bu yorumunuzla ben ve eminim gören herkes sizin için gönülden dua ediyor olacağız
Allah razi olsun dualariniz icin 
