• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

neden hem ağlar hem gideriz?

evet ya hem aglayıp hem gıdılır kardesım evlendıgınde okadar agladıkkı oda bızde babamda annemde ama okadar aglamaya tutup elınden getırmıyoruz
bu bı gelenek alısa gelmıs ne yapsakta hem aglayıp hem gıdıyoruz
kısmet bu olsa gerek kısmete dur dıyemıyoruz onun yolunda sesımız cıkmadan aılemıze veda edıyoruz
ama sonra aglancak bısey yokmus denıyo
bılmıyorum kardesım bıze cok yakın ondanmı bılmıyorum ama onemlı olan gıttıgı yerde ınsanın huzurlu mutlu olması
 
Son düzenleme:
Belli bir yaştan sonra insan kendi yuvasını kurmak istiyor.Ama kendi yuvanı kurunsa da ailenle hiçbirşeyin eskisi gibi olmayacağını da biliyorsun.Sebep bu olsa gerek.
 
canım bu duzen boyle gelmiş boyle gıdıyor...
annelerımızde aılelerınden gelıp kendı duzenlerını kurmuşlar...
AGLIYORUZ...cunkı...eskısı gıbı aıleyle heran bırlıktelık olunmayacak...
artık ozlem olucak ...bır gun bıle ayrı kalınamazken...artık haftada yada gorusmeler telefonla yapılacak....
GIDUYORUZ..cunkı....kendı duzenımız kendı ozelımız olucak..hersey kendı ıstedıgımıze gore olucak anne olucagız...eş olucagız evımızın hanımı olucagız....
VAZGECEMIYORUZ.... cunkı kalbımız ıkıye ayrılıyor...bılıyoruz kı bızı seven ve ıstıyen bırı var kendımızı ona emanet edıyoruz...kalbımızde onda kalıyor...
cunkı sevıyoruz...
 
ben hıc aglamadım
1 esımle accayıp asık oldugumuzdan
2 annem cok uzulunce bayılır hemen ben aglarsam oda cok uzulurdu ondan cunku o aglarken ben canım anneme hep yappa annem bak ben aglıyormuyum dedım oda hep sakınlestı
amaaaaaa sonra esımın ıse basladıgı hafta yalnız kaldıgım her an agladım pısmanlıktan deıl ama ınsan bırden neye ugradıgını sasırıyor heralde
 
ben evlenirken biraz kaçtım gibi oldu eşimle evlilik planımız birkaç yıl sonrası içindi ama ben aileme artık dayanamaz hale geldiğim için acil bir evliliğe giriştik annemle baya bi konuşmadım sonra birkaç akraba ile bana bindallı almış kınalar paketlemiş evde kına gecesi hazırlamış sabah haberim oldu anneme nasıl kızgınım ele güne karşı nikahta yanımda gözüksün diye barışmışım neyse zoraki bir kına oldu ama yinede kına yakılırken ben salya sümük ağladım.düşünüyorum çok stresliydim o yüzden mi o kadar ağladım diye ama yok o onda annem sorunlar hiçbiri yoktu aklımda çok tuhaf bir psikoloji bence hala çözemedim ben.
 
bir türlü anlam veremiyorum.... neden hem ağlarız hemde gideriz???
nikahım düğünümden 1 ay önce oldu bir an Allahım ne yapıyorum ben
ne işim var burada dedim... annem babam karşımda ağlamaklı bir ifade....
ben zaten salya sümük.... o an kalkıp gitmek istedim yapamadım...
neydi beni geri çeviren bilmiyorum..
düğünüme 8 gün kala dini nikahım kıyıldı ve aynı şeyleri hissettim..
yine ne olduğunu bilmediğim bir kuvvet beni koltuğa bağladı..
kendi evimde baba evinde kalmak istedim... ama sevdiğimle gitmekte istedim..
1 hafta sonra kına gecem vardı sanki cenaze çıkıyormuşcasına ağladım
freni patlamış kamyon gibiydim duramıyordum...
zavallı kocişim... yanımda oturuyor yeter artık şimdi bende ağlıycam diyordu..
tüm bu ağlamalarıma rağmen yine de onun olmak istiyordum.....
ama evlenmek de istemiyordum ne çelişki değil mi?
ertesi gün düğün günüm.... abim kuşağımı bağladı kendimi nasıl tuttum bir Allah bilir..
Eşim elimi sıkıca tutmuş ağlamıyayım diye çabalıyordu..
başardım gözlerim doldu ama tuttum ağlamadım...
ama o salondan çıkarken ; annemi ,babamı ,abimi arkamda bırakırken
hissettiklerim ...
dötüğüm gözyaşının ne haddi nede hesabı yok...
ama yine de eşimle gittim geri dönemedim...
peki neden? hem ağladım hem gittim bunu hala çözmüş değilim..
o günler aklıma geldikçe hala ağlarım... ama sebebini bilemem peki ya siz? :asigim:

bu konuyla ilgili bi anım...
düğünüme iki gün var ve kalabalık bi misafir grubu düğünüm için memleketten gelmişler..hep beraber yemek yiyoruz birden annem şimdi bu kızımın baba evinde son yemek yiyişimi deyip ağlamıştı...hıçkırıklarlan ağlamıştım kaşığı elimden bıraktım balkona kaçtım orda saatlerce ağladım yanıma kim geldiyse beni susturamadı...gelinliğimle evden çıkarkende annem eşime önce allaha sonra kızım sana emanet demişti annemle sarılıp ağlayışımız vardı ki...:çok üzgünüm:
sonuçta insan yuva kurmak istediği için evlenir...baba evinden ayrılmakta zor gelir insana...:çok üzgünüm:
 
ben hic aglamamistim, cok mutluydum, annem mutluydu babam mutluydu, kardeslerimde mutluydu, harika bir dugun oldu, sonra cok sevdigim yeni evimize gelmistik, ilk gun gecti ikinci gun gecti.. bikac gun sonra dank etti bana galiba.. Ailemi øzlemistim! evet cok uzak degillerdi bize gørebilirdim istedigim vakit, ama baska birseydi bu, bir yandan askimla ayni evdeydim bu cok guzeldi, ama diger yanda canim ailemden ayrilmistim artik.. annemi uzdugum zamanlar geldi aklima cok agladim, kardeslerimle yaptigim birkac buyuk kavga geldi aklima cok agladim, canim onlar benim, benimki hem giderim hem aglarim olmadi.. banada geldiler ama biraz gec oldu =)
 
Back
X