- 20 Aralık 2018
- 323
- 262
- 18
- 32
Hanımlar Merhaba;
Genel olarak çok aşırı samimiyet lerden hoşlanmıyorum, çevremdeki herkes ile belli bir mesafe olmasından yanayım Ama nedense çevremdeki insanlarla bu mesafeyi kuramıyorum. Evime geldikleri zaman ikramda ve misafirperverlik de kusur etmem bundan mütevellit genelde kiminle görüşüyor isem, hep tepemde buluyorum.
Bildiğiniz gibi benim 2 tane çocuğum var. sevdiğimde bir komşum var. Kendisini genel olarak seviyorum İyi bir kadın fakat bazen bunalıyorum Onun da çocukları var,çocukları sürekli bize gelmek istiyor Komşumun çocuklarının annesi yokken gelmesinden rahatsız olduğumu, çok fazla yaramazlık yaptıklarını söylüyorum ama bir türlü anlamıyor çocuğu kapıdan göndermek zorunda kalıyorum. Daha sonra telefonum çalıyor işte Çocuk ağlıyor gelsin Sen de biraz oynasınlar diye.
Evine gidiyorum oturmaya çağırıyor bakıyorum küçük bebeği elimde kadın iş yapıyor. anlıyorum Onun da yardıma ihtiyacı var ama neden ben.
Ben ondan yardım için bu şekilde isteklerde bulunmuyorum ama, o sürekli benden bir istek halinde. Misafirim var gel çocuğa bak. Yada sabah telefonum çalıyor gene çocuklarla alakalı bir istek.
Ben misafirim olduğunu söylediğimde de çocuğunu bize gönderiyor. Sizce fazla mı abartıyorum? Yani bir insanla her gün görüşmek zorunda değilim bazen evimde oturmak istiyorum. Gürültüden bunalıyorum. Dışarıdan bir gözle bakın istedim.
Genel olarak çok aşırı samimiyet lerden hoşlanmıyorum, çevremdeki herkes ile belli bir mesafe olmasından yanayım Ama nedense çevremdeki insanlarla bu mesafeyi kuramıyorum. Evime geldikleri zaman ikramda ve misafirperverlik de kusur etmem bundan mütevellit genelde kiminle görüşüyor isem, hep tepemde buluyorum.
Bildiğiniz gibi benim 2 tane çocuğum var. sevdiğimde bir komşum var. Kendisini genel olarak seviyorum İyi bir kadın fakat bazen bunalıyorum Onun da çocukları var,çocukları sürekli bize gelmek istiyor Komşumun çocuklarının annesi yokken gelmesinden rahatsız olduğumu, çok fazla yaramazlık yaptıklarını söylüyorum ama bir türlü anlamıyor çocuğu kapıdan göndermek zorunda kalıyorum. Daha sonra telefonum çalıyor işte Çocuk ağlıyor gelsin Sen de biraz oynasınlar diye.
Evine gidiyorum oturmaya çağırıyor bakıyorum küçük bebeği elimde kadın iş yapıyor. anlıyorum Onun da yardıma ihtiyacı var ama neden ben.
Ben ondan yardım için bu şekilde isteklerde bulunmuyorum ama, o sürekli benden bir istek halinde. Misafirim var gel çocuğa bak. Yada sabah telefonum çalıyor gene çocuklarla alakalı bir istek.
Ben misafirim olduğunu söylediğimde de çocuğunu bize gönderiyor. Sizce fazla mı abartıyorum? Yani bir insanla her gün görüşmek zorunda değilim bazen evimde oturmak istiyorum. Gürültüden bunalıyorum. Dışarıdan bir gözle bakın istedim.
kapidan geri göndermeler falan onur kirici ... anneleri onlari bu duruma düsürmemesi lazim :/
