Neden İnsanlar Tarafından Değer Görmüyorum..

bir konu hakkında konuşurken
ya hiçsormabak ben de bizde akrabamda tanıdıkda şu olur
diye
hemen sürekli kendinle ilgili olsun olmasın örnek verir misiniz?
 
Kardeşim diğer konularına baktım neden psikoterapiye gitmiyorsun psikolog önermiş git demiş çünkü çok ciddi şeyler yaşamışsın annenle ailenle okulla ilgili bu sorduğun herşeyin cevabını ancak tedavi olursan bulabilirsin, ailenden konuşabileceğin kimse yok mu tedavi olmak istediğini söyleyebileceğin
kardeşim bende psikoterapi görmek istiyorum ama yaşadığım şehir dolayısıyla ve maddi açıdan hiç imkanım yok ne yazıkki
 
Arkadas falan hikaye aslinda kac tane arkadasim olduysa bi yerden sonra zaten hepsiyle iletisimin kopuyor ha en yakin arkadaslari kastetmiyorum. Arkadas neyse de ailen nasil davraniyor da deger gormedigini hissediyorsun ?
yaşadıklarımdan dolayı hep bana bela gözüyle bakıyorlar bir yük gibiymişim davranıyorlar çok darbe aldım yerlerde süründüm ya onlarda değer vermiyor
 
dogru cevreyle karsilasmamissin. dogru insanlara rastlamamissin belli ki. tek takildigim yer ‘ailemden deger gormuyorum’ demen oldu ama, ailenden gercekten deger gormuyo musun yoksa beklentilerin mi cok yuksek?
gerçekten görmüyorum bela gözüyle bakıyorlar bana çok acılar yaşadığım için onlara da çok yük oldum o gözle bakıyorlar bana bi kavga etsek sen kimsinki ddiyip aşağılayıcı bana küçükken taktıklları lakapları söylüyorlar
 
o insanın ortama yaydığı enerjiden sanırım, benim de çok az insanla enerjim tutar ve arkadaş olabilirim, lisede de ünide de asla bir gruba dahil olmadım hep herkesle aynı mesafede muhabbeti olan biriydim. ben de senin kadar yalnızımdır sanırım. gerçi ben yakınmıyorum, çok alıştım. dert etme sen de insan eninde sonunda yalnız başınadır zaten :) çok sıkılırsan yaz dertleşiriz kıyamam :))
 
Eminim ki sıkıcı, özgüvensiz ve ilgi çekici olmayan bir şekilde davranıyorsundur. İnsanlara ne katıyorsun? Kalplerinde nasıl yer edineceksin? Kime ne öğrettin, hayatlarında neler değiştirdin, nasıl anılar edindiniz ve büyüdünüz birlikte ve sen ne kadar sevdin insanları? Bunları sorgula.
Sen neden ve kimlerle arkadaş olmak istiyorsun mesela ve onlar senle neden arkadaş olsun bu önemli. Bu kafayla yalnız kalmıyim diye edindiğin arkadaşlık çok mesafeli ve yapay olur.Sonra herkesin dediği gibi evet gercekten derdimde yanımda olmadılar vs bla bla insan istemiyorum diye ağlarsın.

Bence hayata karşı duruşun ve özgüvenin yok yolunu çizmemişssin bu büyük bir sorun. Güzel bir arkadaşlık için güzel bir kişilik lazım. Mesela yaşın da hiç küçük değil öyle birey ol, büyüdüğünü anlayarak başla.
 
Eminim ki sıkıcı, özgüvensiz ve ilgi çekici olmayan bir şekilde davranıyorsundur. İnsanlara ne katıyorsun? Kalplerinde nasıl yer edineceksin? Kime ne öğrettin, hayatlarında neler değiştirdin, nasıl anılar edindiniz ve büyüdünüz birlikte ve sen ne kadar sevdin insanları? Bunları sorgula.
Sen neden ve kimlerle arkadaş olmak istiyorsun mesela ve onlar senle neden arkadaş olsun bu önemli. Bu kafayla yalnız kalmıyim diye edindiğin arkadaşlık çok mesafeli ve yapay olur.Sonra herkesin dediği gibi evet gercekten derdimde yanımda olmadılar vs bla bla insan istemiyorum diye ağlarsın.

Bence hayata karşı duruşun ve özgüvenin yok yolunu çizmemişssin bu büyük bir sorun. Güzel bir arkadaşlık için güzel bir kişilik lazım. Mesela yaşın da hiç küçük değil öyle birey ol, büyüdüğünü anlayarak başla.
çok teşekkür ederim evet dediğiniz gibi hayata karşı duruşum yok özgüvenim yok kişiliğim karakterim yok nerden başlayabilrim neler yapabilirim nasıl düzelebilirim bilmiyorum
 
yani konuşurken hemen bir örnek gelince aklınıza veriyor musunuz?
sürekli örnek veren
yada sürekli akıl verme gibi duran durumlarda insanlar sıkıcı olduğu için görüşülmek istenmiyor
bu aslında genel bi durum değil bence. çevremde ağzı laf yapan ve sürekli kendinden bahseden insanların yanlarında bayağı insan var
 
çok teşekkür ederim evet dediğiniz gibi hayata karşı duruşum yok özgüvenim yok kişiliğim karakterim yok nerden başlayabilrim neler yapabilirim nasıl düzelebilirim bilmiyorum

Kitap oku ama 2 tane değil, çok kitap oku..Kokulu kitaplardan değil klasiklerden başla, insanların boş muhabbetlerine neden giremiyorum diye kendini üzmeyi bırak. Karakterini, ifade yeteneğini, bakış açını geliştir.
Seni tanımadığım için insanları iten bir yanın var mı yorum yapamam ama kendini "karakterim yok" diye tanımlaman bence çözülmesi gereken problem.
 
Kitap oku ama 2 tane değil, çok kitap oku..Kokulu kitaplardan değil klasiklerden başla, insanların boş muhabbetlerine neden giremiyorum diye kendini üzmeyi bırak. Karakterini, ifade yeteneğini, bakış açını geliştir.
Seni tanımadığım için insanları iten bir yanın var mı yorum yapamam ama kendini "karakterim yok" diye tanımlaman bence çözülmesi gereken problem.
teşekkür ederim bu dediğinizi uygulayacagım ama gerçekten oturmuş bir kişiliğim yok nerde nasıl davranacağımı bilemiyorum arkadaş edinemiyorum
 
Hepinize merhaba değerli ablalarım.Uzun zamandır kafamı meşgul eden bir sorunu sizinle paylaşmak istiyorum belki bi nebze içim rahatlar.21 yaşındayım ve önemli sorunlarımdan biri iyi niyetli kendi halinde sakin biriyim ama arkadaş edinemiyorum edinsemde değer görmüyorum hiç.Girdiğim her ortamda öyle bulunduğum her yerde öyle nerde hata yapıyorum bilemiyorum ama çok sıkıldım bu durumdan bende artık insanlara verdiğim gibi değer göreyim istiyorum.Bir süre kimseyi takmıyormuş gibi yaptım hep ilk adımı ben attığım için atmadım kendimi dizginledim kimse konuşmadıkca konuşmadım ama yine de arkadaş edinemedim.Diğer kızlar hemen çevre yapabiliyorken çogu erkekle bile hemen arkadas olabiliyorken bu neden benim için geçerli olamıyor? Hiç kimse beni önemsemiyor. Insanlar sürekli ben yokmuşum gibi davranıyor. Bıktım artık bu durumdan lisede yok denecek kadar az arkadaşım vardı zaten önceki konularımda anlatmıştım orta okul ve lisede akran zorbalığı yaşadım dışlandım hor görüldüm tüm okul tarafından hiç sesimi çıkaramadım.Üniversiteye sadece bi dönem gittim yurttada kimse benle arkadaş olmadı üniversitedede 4 kişilik bi gruptuk ama diğer 3 kişi kendi aralarında daha yakındılar bana mesafeliydiler mesaj atsam görüldü bırakırlardı ben sormasam asla sormazlardı.İyi niyetliyim kimseye zararım yok ama ailedede değer görmüyorum ve çok sıkıldım bu durumdan şimdi kendine değer ver diyeceksiniz ama onu bile nasıl yapacağım bilmiyorum yıllarca özgüvensiz bir bireydim..



21 yasindayim bende. Çalışıyor ve aynı zamanda okuyorum. Bende anamdan doğduğum günden beri bu sorunla yaşıyorum. Akrabalarim dışlar, komsularin kızları dışlar, arkadaslarim dışlar, kuzenlerim dışlar, lisede dislandim... Büyük bir yara açtı bende bu. Çünkü dediğiniz gibi özgüven çok çok düşük oluyor. Bunun nedeninide yemin ediyorum hiç anlamadım gitti.Ama inanın ben çok iyi bir insanım. Hayatta çok aktif değilim sosyalligim diğerleri kadar çok yoğun değil ama pozitif sakın kendi halinde bir insanım. Bundan 10 ay öncesine kadar kendime bir söz verdim ve ne olursa olsun asla uzulmeyecegimi, kimseye kendim hakkında çok fazla şey anlatmayacagimi, doğal olacagimi, akışına birakacagimi söyledim. Şu anki durumum, iş yerinde bir çok arkadaşım var. Bunun en temel kaynaginin da hayatı akışına bırakmak olduğunu gördüm. Çok fazla konusmuyorum, sakinim ancak bunu kullanmaya calisarak beni hor görmeye calisanlara da asla müsade etmeyip gereken cevabını veriyorum. Bence böyle olmalıyız arkadaşım. Kimse için bir şey yapmaya değmez, kendin ol yeter.
 
Ortaokul ve lise yillarim yalniz gecti. Universitede de guya arkadaslarim vardi ama birsey icin yardima cagirsam gelecek tiplerden degillerdi. Simdi 40li yaslarsayim. Insan yaş aldikca olgunlasiyor, farkli dusunuyor. Artik kimseye kendimi begendirmek icin ugrasmiyorum mesela. Gereksiz insanlari listemden cikarabiliyorum. Yalnizlik o kadsr da kotu degilmis. Insan kalabaliklar icinde de yalniz kalabilirmis. O yuzden yalnizliktan korkmuyorum. Encok kendimle basbasayim o yuzden encok kendimi memnun etmeliyim diyorum, baskasini degil. Rahatsizlik duyuyorsam bunu dillendiriyorum. Cunku ben kaldirabiliyorsam karsimdaki de kaldirabilir. Kimse beni sevmek zorunda degil. Ben de herkesi sevmek zorunda degilim. Ilk tanistigim insana hemen 100 puan vermiyorum artik. 50 puan ile basliuorum..eger degecek biriyse puani artiyor, degmeyecek biriyse verdigim 50 puani da geri aliyorum. Prensip sahibi olmak onemli. Bu senin kisilik sahibi oldugunu gosterir. Senin de sınırların olmali. Bu arada kusursuz olmak zorunda degilsin. Kusurlarinla sev kendini. Mukemmel omaya calisma, bu isi daha da beter eder. Oldugun gibi ol, birak insanlar seni kusurlarinla sevsinler. Ve en onemlisi hayir demeyi ogren.
 
O zaman sende yalnızlığının tadına var emin ol daha rahat ne kadar çok insan o kadar laf söz uğraşı boşver kitap oku müzik dinle alısveris yap dik dur ✋
 
İyi bir iletişimin ilk sartı önce kendine güvenmektir. Bu özgüven de zamanla oluşur. Konuşunca ilgi çekmek istiyorsanız bol bol kitap okuyun. Gazetelerde ilgi alanınızla ilgili (internetten de tabi) yazılanları okuyun. Kısacası ilginizi çeken her şeyi okuyun hatta dünya klasiklerinden başlayın. Hem özgüveni arttırıp hem de dolu dolu konuşmayı sağlayacak başka bir yöntem görmedim. Altı dolu bir özgüven bilgiyle ve kültürle oluşur.
 
Back
X