- 30 Mayıs 2014
- 298
- 209
- 48
Merhaba arkadaşlar,
Bütün bir geceyi uykusuz, ağlayarak geçirdikten sonra işe geldim ve sizlerle paylaşayım derdimi belki bir yorum bir cevap beni başka pencereden baktırır dedim.
Eşimle evleneli 1 yıl bikaç ay oldu. Dönüp geriye baktığımda hep kavga, çekişme, rekabet görüyorum. Bir türlü normal bir çift olamadık. Hep kavgacı taraf ben oldum. Eşim ilgili, her türlü şeye yardım eden, dışarıya bağlılığı olmayan, bir yere gidecekken benden müsade alan, güvenilir bir insandır. Şimdi diyeceksiniz ki problem ne? Problem benim. En ufak sözü bana batıyor, çok seviyorum onsuzluğu düşünemem bile ama neyime karışsa neye şunu yapma dese onu yapasım geliyor. Çünkü zevklerimiz hiç uymuyor. Bana şöyle giyin diyor dediği şekilde giyinmeyince başlıyor kavga. Çok kıskançtır, sürekli giyimim problem olur ki ben tesettürlü biriyim ama yinede herşeyim sorundur. Tam olarak kapalı gibi giyinmememden dert yanar hep. Ben ona kavgada bir sürü laf sayarım o unutur geçer gelir öper ama o bana tek bir laf etse ben onu büyütürüm içimde çok zoruma gider. Çok korkuyorum bıkacak bi gün benden. Aslında söyledim ona beni çekmek zorunda değilsin istediğin an ayrıılabilirsin çevreye ben suçlu olduğumu söylerim dedim. Bunu söyleyince bile gözleri dolar. Bende söylerken ağlarım o kadar da sevgi var ama. Hep bi kavga ortamı. Sürekli sen şöylesin ben böyleyim muhabbeti. O kadar kavga ediyoruz ki kavga etmekten midem bulandı. Beni mutlu etmek için bir şeyler yapsın istiyorum ama onda hiç çaba görmüyorum. Yukarda saydığım iyi özelliklerin dışında monoton sıkıcı bi hayatımız var. Gezmeyi sevmez hep evde olalım ister. Ben isterim ki bana sürprizler yapsın. Hadi gezelim desin. Sinemaya gidelim tiyatroya gidelim desin. Çok severek evlendik biz sevgiliyken hep gezmek isterdi. Şimdi ev kuşu oldu. Hareketli bir hayat isterdim hep hayalim o yöndeydi. Bu kadar sıradanı mı kaldıramadım ne oldu bilmiyorum. Beni suçlayanlar olabilir ki bende kendimi suçluyorum. Ama inanın ben neden böyle olduğunu anlayamıyorum...En ufak sorunda ben neden evlendim diyorum kendi kendime. Özgürlüğümü özlüyorum galiba. Kopamadım mı acaba hala bekarlıktan. Normal sevgi dolu huzurlu bi çift olamıyoruz bir türlü
Bütün bir geceyi uykusuz, ağlayarak geçirdikten sonra işe geldim ve sizlerle paylaşayım derdimi belki bir yorum bir cevap beni başka pencereden baktırır dedim.
Eşimle evleneli 1 yıl bikaç ay oldu. Dönüp geriye baktığımda hep kavga, çekişme, rekabet görüyorum. Bir türlü normal bir çift olamadık. Hep kavgacı taraf ben oldum. Eşim ilgili, her türlü şeye yardım eden, dışarıya bağlılığı olmayan, bir yere gidecekken benden müsade alan, güvenilir bir insandır. Şimdi diyeceksiniz ki problem ne? Problem benim. En ufak sözü bana batıyor, çok seviyorum onsuzluğu düşünemem bile ama neyime karışsa neye şunu yapma dese onu yapasım geliyor. Çünkü zevklerimiz hiç uymuyor. Bana şöyle giyin diyor dediği şekilde giyinmeyince başlıyor kavga. Çok kıskançtır, sürekli giyimim problem olur ki ben tesettürlü biriyim ama yinede herşeyim sorundur. Tam olarak kapalı gibi giyinmememden dert yanar hep. Ben ona kavgada bir sürü laf sayarım o unutur geçer gelir öper ama o bana tek bir laf etse ben onu büyütürüm içimde çok zoruma gider. Çok korkuyorum bıkacak bi gün benden. Aslında söyledim ona beni çekmek zorunda değilsin istediğin an ayrıılabilirsin çevreye ben suçlu olduğumu söylerim dedim. Bunu söyleyince bile gözleri dolar. Bende söylerken ağlarım o kadar da sevgi var ama. Hep bi kavga ortamı. Sürekli sen şöylesin ben böyleyim muhabbeti. O kadar kavga ediyoruz ki kavga etmekten midem bulandı. Beni mutlu etmek için bir şeyler yapsın istiyorum ama onda hiç çaba görmüyorum. Yukarda saydığım iyi özelliklerin dışında monoton sıkıcı bi hayatımız var. Gezmeyi sevmez hep evde olalım ister. Ben isterim ki bana sürprizler yapsın. Hadi gezelim desin. Sinemaya gidelim tiyatroya gidelim desin. Çok severek evlendik biz sevgiliyken hep gezmek isterdi. Şimdi ev kuşu oldu. Hareketli bir hayat isterdim hep hayalim o yöndeydi. Bu kadar sıradanı mı kaldıramadım ne oldu bilmiyorum. Beni suçlayanlar olabilir ki bende kendimi suçluyorum. Ama inanın ben neden böyle olduğunu anlayamıyorum...En ufak sorunda ben neden evlendim diyorum kendi kendime. Özgürlüğümü özlüyorum galiba. Kopamadım mı acaba hala bekarlıktan. Normal sevgi dolu huzurlu bi çift olamıyoruz bir türlü