olmadı ayrıldık bitti dedim ama kalp bu sözü dinlermi? dinlemiyor seviyorum onu sevgi alışkanlık ve yalnız kalma korkusu. birdaha kimseye aşık olamam yada kimse bana aşık olmaz bu yaşıma kadar yalnızdım o bir şanstı ama gitti diyorum. sonra ya onunla olsaydım ne olacaktı kavga hüzün yalan çıkıyor karşıma. bunlara nereye kadar katlanacaktım elbette bir yere kadar ve evliyken adım dula da dönecekti. bunlarıda mantığım bana anlatıyor kalbim biraz ferahlıyor sonrası bir döngü gibi hüzünle devam ediyor. face de onu takip ediyorum sürekli şimdi başkasıyla çıkıyormuş mutluymuş, haa haa d,yorum o kızda aptal değildir herhalde biryere kadar mutlu olacak sonra ayrılacaktır diyorum ama şuan mutlu bu bile beni üzüyor. onu kaybettim diye hayıflanıyorum. beynim iyice uçtu anlayacağınız. yalnız kalmak ve yalnızlığının ebediyete kadar beni bırakmaması korkusu, evlenememek çevrende herkes mutlu ve huzurluyken senin işin, paran evin olsa da sessizlikte hepsinin neşesinin kaçması. korkutuyor bu hayat artık beni. duvarlara bakmak evinde yaptığın yemeği 3 gün yemek, tv sesini dinlemek ve o güzeli,m hafta sonlarında bile dışarıda nefes alamamak. arkadaşlarının olmaması olanının evli olması ve kendi meşguliyetleri. ve her aciz varlık gibi yalnız kalmak. ne kadar kötü.Allahım ne olur bizleri yalnız bırakma diyen başlayan dualarda feryat figan ağlamak.