- 20 Ağustos 2015
- 3
- 1
- 1
- 29
- Konu Sahibi mordankuleler
- #1
Merhaba,
En uzun ciddi ilişkim 10 ay sürdü. Onunda üzerinden 1 yıl geçti. Bu 1 yıl içerisinde, arkadaşlarımla gezdim, eğlendim hemde hiç durmadan. Ama bu ciddiyetsiz party ortamlarından kimseyi bulamadım. Tek gecelik ya da kısa süren ilişkilerim oldu. Ailem rahat olduğu için istediğim an istediğim yerde kalabiliyorum. Özgürce yaşıyorum üniversite hayatımı. Fakat bu özgürlük beni birçok yanlış yola sokuyor. Bedelini de ben ödüyorum. Güzel bir kızım en azından çevremde öyle görülüyorum.
1 senedir kimseye karşı hiçbir şey hissedemiyorum. O heyecan kalmadı içimde kimseye karşı. Tamamen boşluktayım. Bu boşluğuda içkiyle, partylerle ve gerçek olmayan dostluklarla dolduruyorum. Bunlar dışında elbette hobilerim var, boş bir insan değilim. Sürekli değişen bir ruh haline sahibim. Çoğu zaman bu ortamlardan kurtulacağım diyorum ama uzak duramıyorum. Bir şekilde içimde ki boşluğun bu şekilde dolduğuna inanıyorum. Ama artık çok sıkıldım. Hayatımı boş ortamlarda takılarak ve içerek geçirmek istemiyorum. Nasıl kurtulacağımı bilemiyorum.
Ben o klasik doğru adamın peşinde de değilim. Sadece her şeyi beraber yapabileceğim birine ihtiyacım var. Karşılıklı sevgi ve saygının olduğu bir ilişkiye ihtiyacım var. Başka hiçbir şeyi umursamıyorum. Ama bir türlü karşıma çıkmıyor. Artık sorunun bende olduğunu düşünmeye başladım. Rahat olmam mı erkeklerin gözünü korkutuyor anlamıyorum. Olmadığım biri gibi mi davranmalıyım? Annem izin vermiyor dışarı çıkamam mı demem gerekiyor? Giyim tarzımı mı değiştirmem gerekiyor? Bu öyle bir şey ki sorunu bulamadığım için çözüm de üretemiyorum.
En uzun ciddi ilişkim 10 ay sürdü. Onunda üzerinden 1 yıl geçti. Bu 1 yıl içerisinde, arkadaşlarımla gezdim, eğlendim hemde hiç durmadan. Ama bu ciddiyetsiz party ortamlarından kimseyi bulamadım. Tek gecelik ya da kısa süren ilişkilerim oldu. Ailem rahat olduğu için istediğim an istediğim yerde kalabiliyorum. Özgürce yaşıyorum üniversite hayatımı. Fakat bu özgürlük beni birçok yanlış yola sokuyor. Bedelini de ben ödüyorum. Güzel bir kızım en azından çevremde öyle görülüyorum.
1 senedir kimseye karşı hiçbir şey hissedemiyorum. O heyecan kalmadı içimde kimseye karşı. Tamamen boşluktayım. Bu boşluğuda içkiyle, partylerle ve gerçek olmayan dostluklarla dolduruyorum. Bunlar dışında elbette hobilerim var, boş bir insan değilim. Sürekli değişen bir ruh haline sahibim. Çoğu zaman bu ortamlardan kurtulacağım diyorum ama uzak duramıyorum. Bir şekilde içimde ki boşluğun bu şekilde dolduğuna inanıyorum. Ama artık çok sıkıldım. Hayatımı boş ortamlarda takılarak ve içerek geçirmek istemiyorum. Nasıl kurtulacağımı bilemiyorum.
Ben o klasik doğru adamın peşinde de değilim. Sadece her şeyi beraber yapabileceğim birine ihtiyacım var. Karşılıklı sevgi ve saygının olduğu bir ilişkiye ihtiyacım var. Başka hiçbir şeyi umursamıyorum. Ama bir türlü karşıma çıkmıyor. Artık sorunun bende olduğunu düşünmeye başladım. Rahat olmam mı erkeklerin gözünü korkutuyor anlamıyorum. Olmadığım biri gibi mi davranmalıyım? Annem izin vermiyor dışarı çıkamam mı demem gerekiyor? Giyim tarzımı mı değiştirmem gerekiyor? Bu öyle bir şey ki sorunu bulamadığım için çözüm de üretemiyorum.
