evet hanımlar bayadır kkdeyim.iyi kötü bir çok konuya yorum yazdım fikrimi beyan ettim.kendimce konular açtım yorumlar aldım.her neyse ben ne zaman kk girsem ve forum takibi yapsam hep gebelikle ilgili konular görüyorum.nasıl hamile kalırımdan,bebeğim olmayacak mı,benimde olsun,bizimde olsun,olsun da olsun.bu tarz konular açan arkadaşlarımızın ve bu fikre sahip herkesin sağlıkla bebeklerini kavuşmalarını dilerim.ama ne biliyim ya bu kadar kendini yıpratırcasına istemek,dünya da ki tek hedefin anne olmak.anne olmayınca kendini eksik görmek işte ben bunları anlamıyorum.belki de kızacaksınız eleştireceksiniz beni ama her şey anne olmak mı?
henüz anneliğin ne olduğunu bile bilmeden bu kadar çırpınmak kendini ve eşini yıpratmak neden ki.eş mi istiyor ,aile mi istiyor, yoksa kendiniz için mi bu çırpınış bu üzüntü???
belki daha önce ki konularımdan beni hatırlayan olur yada belki de bu densiz de kim diye eski konularıma bakan olur.ben 9 yıllık evli bir bayanım bende bir kaç defa hamile kaldım ve bebeklerimi düşürdüm.inanılmaz yıkımlar,saatlerce ağlamalar hatta aklıma geldikçe meleklerim için hala ağlarım bazen ağlamam ama içim de bir şey kopar ki bu çok sık oluyor.
ben bunca üzüntüden sonra kendi adıma biraz vaz geçer gibi ,pekte anlatılmayacak farklı hisler beslemeye başladım.illa olması mı gerekir? inancıma göre RABB'im isterse nasip eder diyorum.belki bu benim kaderim belki ben sadece cennet de ki meleklerimin annesi olacağım.kucağıma almamış olmam benim anne olmadığım anlamına mı gelir???
neden niye kendimi yıpratayım.eşime bile dedim bu dünyanın sonu değil ki.bize belki nasip olmayacak anne baba olmak.seninle sevgim huzurum olduktan sonra niye kendimi elimde olmayan bir şey için üzüp,parçalayayım.şimdilik hak veriyor bu düşünceme.
bebeği olmayan herkesin istemesi için elbet bir sebebi vardır.peki hangi sebep sizden,sağlığınızdan önemli ki.benim için belki de bencil diyeceksiniz ama benim için ben önemliyim.
bebeğim olmasın diye bir isteğim de yok.sadece kendimi hazırlıyorum.olursa başımın tacı olacak küçük melek ama ya olmazsa ya ALLAH'ım nasip etmezse.ben ALLAH'ın verdiği yada vermediğine isyan mı edeyim yani.bu inanışıma ters olur.
anlatmak istediklerimi ne kadar aktara bildim bilmiyorum.bir an oturdum ve yazdım içimden geçenleri.bazı kelimelerim de kendimle bile çelişiyor olabilir ama tekrar diyorum hiç bir şey dünyanın sonu değil.ALLAH'ın bana verdiği mucizelerle heycanını,sevincini yaşadığım miniminnacıklarımı benden geri aldığında dünyam karardı.ama son olmadı.yine ALLAH'a olan inancımla yaşamaya devam ettim.
merak edenler olursa diye düşük sebeplerimi araştırmak için doktora başladık.yurt dışında yaşadığım için ilk tatil fırsatında eşimle doktora gideceğim.illa anne olmak doğum yapmak için değil.meleklerimin bizden mi kaynaklı sebeplerden gittiğini öğrenmek için.yoksa doğum yapmamış olsam da ben zaten bir anneyim
anne olmak için doğum yapmak yada hamile kalmak mı gerekiyor.insanın içinde sevgisi varsa bir şeylere verebilecek işte o zaten annedir daha ötesi var mı ki.
umarım yazdıklarıma kimse kırılmaz.ama sizde ne olursunuz elinizde olmayan şeyler için kendinizi üzüp kırmayın.herkes için en hayırlısı ne ise o olsun.esenlikle kalın.
henüz anneliğin ne olduğunu bile bilmeden bu kadar çırpınmak kendini ve eşini yıpratmak neden ki.eş mi istiyor ,aile mi istiyor, yoksa kendiniz için mi bu çırpınış bu üzüntü???
belki daha önce ki konularımdan beni hatırlayan olur yada belki de bu densiz de kim diye eski konularıma bakan olur.ben 9 yıllık evli bir bayanım bende bir kaç defa hamile kaldım ve bebeklerimi düşürdüm.inanılmaz yıkımlar,saatlerce ağlamalar hatta aklıma geldikçe meleklerim için hala ağlarım bazen ağlamam ama içim de bir şey kopar ki bu çok sık oluyor.
ben bunca üzüntüden sonra kendi adıma biraz vaz geçer gibi ,pekte anlatılmayacak farklı hisler beslemeye başladım.illa olması mı gerekir? inancıma göre RABB'im isterse nasip eder diyorum.belki bu benim kaderim belki ben sadece cennet de ki meleklerimin annesi olacağım.kucağıma almamış olmam benim anne olmadığım anlamına mı gelir???
neden niye kendimi yıpratayım.eşime bile dedim bu dünyanın sonu değil ki.bize belki nasip olmayacak anne baba olmak.seninle sevgim huzurum olduktan sonra niye kendimi elimde olmayan bir şey için üzüp,parçalayayım.şimdilik hak veriyor bu düşünceme.
bebeği olmayan herkesin istemesi için elbet bir sebebi vardır.peki hangi sebep sizden,sağlığınızdan önemli ki.benim için belki de bencil diyeceksiniz ama benim için ben önemliyim.
bebeğim olmasın diye bir isteğim de yok.sadece kendimi hazırlıyorum.olursa başımın tacı olacak küçük melek ama ya olmazsa ya ALLAH'ım nasip etmezse.ben ALLAH'ın verdiği yada vermediğine isyan mı edeyim yani.bu inanışıma ters olur.
anlatmak istediklerimi ne kadar aktara bildim bilmiyorum.bir an oturdum ve yazdım içimden geçenleri.bazı kelimelerim de kendimle bile çelişiyor olabilir ama tekrar diyorum hiç bir şey dünyanın sonu değil.ALLAH'ın bana verdiği mucizelerle heycanını,sevincini yaşadığım miniminnacıklarımı benden geri aldığında dünyam karardı.ama son olmadı.yine ALLAH'a olan inancımla yaşamaya devam ettim.
merak edenler olursa diye düşük sebeplerimi araştırmak için doktora başladık.yurt dışında yaşadığım için ilk tatil fırsatında eşimle doktora gideceğim.illa anne olmak doğum yapmak için değil.meleklerimin bizden mi kaynaklı sebeplerden gittiğini öğrenmek için.yoksa doğum yapmamış olsam da ben zaten bir anneyim
anne olmak için doğum yapmak yada hamile kalmak mı gerekiyor.insanın içinde sevgisi varsa bir şeylere verebilecek işte o zaten annedir daha ötesi var mı ki.
umarım yazdıklarıma kimse kırılmaz.ama sizde ne olursunuz elinizde olmayan şeyler için kendinizi üzüp kırmayın.herkes için en hayırlısı ne ise o olsun.esenlikle kalın.
ne bilim ya çocuk olunca sanki evliliğim boyut değiştirecek yada mutluluk tablomdaki eksik puzzle yerini bulacak diyorum Dilerim rabbim herkese o duyguyu tattırır
neden her gorduklerınd sorarlar anlamıyorummmmm
