Biliyorsunuz... Yeni evliyim... Çocuk gelişim mezunuyum ama hep ilahiyat okumak isteği vardı hep icimde... Esimle netten tanıştığımı ve hayatımın her alanına dahil olduğunu her sorunumu bildiğini anlamıştım bir yazımda.. Nişanlandığımizda beni üniversite sınavlarına hazirlanmam için yüreklendirmişti... Dersaneye yazılmıştim... Veeee bugün dershanenin ilk günüydü... Mezun grupları ile birlikte derse girdim hepsi 18-20 yaslar arasındalar... Girdigim sınıf berbatti (bir kaç öğrenci dışında) 
mezun olmalarına rağmen hic birinde zerre kadar duyarlılık yoktu... Derse giren hocaların ders anlatma çabaları karşısında hocayı tinlamayanlar kulaklık takip müzik dinleyenler hatta isi abartip ders arasindarasında yuksek sesle müzik açıp sonra aaa pardon yanlışlıkla oldu diyenler.... Facedeki yazilanlari sesli sesli okuyanlar.. Arkadaslarinin attigi mesajlara kahkahayla gulenler.. Kimisi ailesinin zoruyla geliyormuş.. Kimisi sırf arkadaşlık(edinmek icin... Kimisi sorumluluktan kacmak ailesine bos gozukmemek icin geliyormus dersaneye... Acik acik soyluyorlar birde haaa... Sabah gelip kitaplarini atip kantinde sohbet etmeye gidip dersin sonunda gelip yalvar yakar yokyazilmsyanlari mi ararsiniz.. Hocalar sirf odevlerini yapmadi mesaji gondermesin diye arkadan cevaplaro isaretleyenleri mi.. Yandaki erkege guzel gozukmej icin iki dakikada rujunu tazeleyen kizlari mi??? Aklima direkt aileleri geldi onlari boyle gorunce oglum-kizim iyi bir gelecege sahip olsun diye masraftan kacinmayan... Dersanede veya okulda cocuklarinin bulundugu durumdan habersiz zavalli aileler neden bu kadar sorumsuzlar? Neden birseylerin farkinda degiller? Kucuk ergenlik doneminde falan desek hayir degil bunlar 19-20 yaslarinda bireyler artik.. Ama neden hala kendi hayatlari icin endise duymuyorlar? Bu rahatlik bu vurdumduymazlik nerden geliyor? Bizler nerede hata yaptik birseylerin onemini anlatamadik mi? Cok klasik olacak belki ama genclik nereye gidiyor ??
mezun olmalarına rağmen hic birinde zerre kadar duyarlılık yoktu... Derse giren hocaların ders anlatma çabaları karşısında hocayı tinlamayanlar kulaklık takip müzik dinleyenler hatta isi abartip ders arasindarasında yuksek sesle müzik açıp sonra aaa pardon yanlışlıkla oldu diyenler.... Facedeki yazilanlari sesli sesli okuyanlar.. Arkadaslarinin attigi mesajlara kahkahayla gulenler.. Kimisi ailesinin zoruyla geliyormuş.. Kimisi sırf arkadaşlık(edinmek icin... Kimisi sorumluluktan kacmak ailesine bos gozukmemek icin geliyormus dersaneye... Acik acik soyluyorlar birde haaa... Sabah gelip kitaplarini atip kantinde sohbet etmeye gidip dersin sonunda gelip yalvar yakar yokyazilmsyanlari mi ararsiniz.. Hocalar sirf odevlerini yapmadi mesaji gondermesin diye arkadan cevaplaro isaretleyenleri mi.. Yandaki erkege guzel gozukmej icin iki dakikada rujunu tazeleyen kizlari mi??? Aklima direkt aileleri geldi onlari boyle gorunce oglum-kizim iyi bir gelecege sahip olsun diye masraftan kacinmayan... Dersanede veya okulda cocuklarinin bulundugu durumdan habersiz zavalli aileler neden bu kadar sorumsuzlar? Neden birseylerin farkinda degiller? Kucuk ergenlik doneminde falan desek hayir degil bunlar 19-20 yaslarinda bireyler artik.. Ama neden hala kendi hayatlari icin endise duymuyorlar? Bu rahatlik bu vurdumduymazlik nerden geliyor? Bizler nerede hata yaptik birseylerin onemini anlatamadik mi? Cok klasik olacak belki ama genclik nereye gidiyor ??
4 sene sonra uğraşacağım inşallah
dersane, okul farketmez aslinda. Soncta o hocalarin emegi cok. Onlar sayesinde biyerlere geliniyo. Kiymet bilmiyolar iste..
