Nefes alamıyorum sanki...

mehel

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
4 Temmuz 2012
938
230
123
Manisa
arkadaşlar daha önce de benzer konular açmıştım . Ama ben düzelemiyorum . Kendimi avutamıyorum. Allah sağlık versin başka sıkıntım olmasın diyorum ama her sabah mutsuz uyanıyorum . Konuma geçeyim . Ben tek çocuğum . Eşimle evlenince orda çalıştığı için onun memleketine gittim . Bulunduğum bölgeden çok uzağa . Ki ben normalde çok kolay adapte olan biriyim .zorlanmam farklı şehirde . 2 yıl orda kaldıktan sonra eşimin de isteğiyle benim memleketime taşındık . Buralarda daha iyi olacağını , iş imkanının fazla olacağını düşündü . Geldik . İş yerim çok güzeldi . Çok rahattım . Yarım gün çalışıyordum . Burda bebeğim oldu . Annem bakıyordu . Sabah kalkar anneme bebeğimi bırakır okula geçerdim . Öğlen çıkıp alıp evime dönerdim . Hayatım gayet güzel ve düzenliydi. Ama eşim çok mutsuzdu . O benim kadar şanslı olmadı . İş yerinde 4 yıl boyunca sıkıntı çekti . Hiç iyi bi şey olmadı . Ve bu ay olan oldu . Eşimin tayini çıktı . Zorunlu gidiyor . Kendi isteği değil . Ve biz tekrar geldiğimiz yere onun memleketine dönüyoruz . Orası da istedi , ilerisi için güzel teklifler sundular . Eşim gitti . Arkasından ben de gidicem . Ama çok kötüyüm . Hiç istemiyorum. Hayırlısı olsun diyorum . Ama içim de büyük hüzün var . İstifa edip farklı bir iş aramasını istedim . Burası sanayi bölgesi ama eşim de benim hiç fabrika deneyimim yok . Düşük maaşla başlatırlar diyor istemiyorum diyor . Mantıklı düşünürsek haklı biliyorum . Ben bencilce düşünüyorum. Kendimi düşünüyorum ama bu mutsuzluk öldürüyor beni
 
Bi de oğlumu orada kreşe vericem sanırım . 2.5 yaşında zaten . Bakıcı düşünmüyorum
 
Senin isin rahat diye adam fabrikalarda surunmek zorunda degil bu cok bencilce. 4 sene sikinti cekmis. Ee isin cok iyi diye ayri kalmayida dusunmuyorsunuzdur heralde ne diyebiliriz ki?
 
Siz gitmeyin, kalın eşiniz biraz dursun eğer iyi olursa gidersiniz yoksa döner gelir.

Çocuk için de düzenin süpermiş.
 
Şartlar oraya gitmenizi söylüyor. Bakın çoğu kişi yaşadığı yerde mutlu değil, ama siz esinizle mutluysaniz yuvaniza bakın kimse doğduğu yerde yaşamıyor ,

Eşiniz de sizin için fedakarlık yapıp sizin sehrinize gelmiş, denemiş. Ama is şartları oluşmadi diyorsunuz , yanı bu keyfi bir dönüş olmuyor .

Yapacak birşey yok bazen böyle gelişiyor işte. Evladıniza eşinize ve evinizin icine odaklanin onlarla mutluysaniz zaten diğerlerini o kadar da çok onemsemezsiniz
 
Ben sizin durumunuzda olsam kendim giderdim, şartlarınızı buna uygun okudum. Kreş fikri mantıklı. O ne güzel sizinle gelmiş, siz de şimdi fedakarlık yapmalısınız bence. Kendinizi üzmeyin, eşiniz adına mutlu olun.
 
Siz gitmeyin, kalın eşiniz biraz dursun eğer iyi olursa gidersiniz yoksa döner gelir.

Çocuk için de düzenin süpermiş.
Daha büyük çıkmaza gireriz cnm . Oğlumu da babasından ayrı tutamam . Çünkü tartıştıkça iş artık boşanmaya dönüyor . Eşim iyi o zaman sen otur annenle ben oturayım annemle diyor
 
Şartlar oraya gitmenizi söylüyor. Bakın çoğu kişi yaşadığı yerde mutlu değil, ama siz esinizle mutluysaniz yuvaniza bakın kimse doğduğu yerde yaşamıyor ,

Eşiniz de sizin için fedakarlık yapıp sizin sehrinize gelmiş, denemiş. Ama is şartları oluşmadi diyorsunuz , yanı bu keyfi bir dönüş olmuyor .

Yapacak birşey yok bazen böyle gelişiyor işte. Evladıniza eşinize ve evinizin icine odaklanin onlarla mutluysaniz zaten diğerlerini o kadar da çok onemsemezsiniz
Dediklerin çok doğru cnm . Ama duygularım farklı işte
 
arkadaşlar daha önce de benzer konular açmıştım . Ama ben düzelemiyorum . Kendimi avutamıyorum. Allah sağlık versin başka sıkıntım olmasın diyorum ama her sabah mutsuz uyanıyorum . Konuma geçeyim . Ben tek çocuğum . Eşimle evlenince orda çalıştığı için onun memleketine gittim . Bulunduğum bölgeden çok uzağa . Ki ben normalde çok kolay adapte olan biriyim .zorlanmam farklı şehirde . 2 yıl orda kaldıktan sonra eşimin de isteğiyle benim memleketime taşındık . Buralarda daha iyi olacağını , iş imkanının fazla olacağını düşündü . Geldik . İş yerim çok güzeldi . Çok rahattım . Yarım gün çalışıyordum . Burda bebeğim oldu . Annem bakıyordu . Sabah kalkar anneme bebeğimi bırakır okula geçerdim . Öğlen çıkıp alıp evime dönerdim . Hayatım gayet güzel ve düzenliydi. Ama eşim çok mutsuzdu . O benim kadar şanslı olmadı . İş yerinde 4 yıl boyunca sıkıntı çekti . Hiç iyi bi şey olmadı . Ve bu ay olan oldu . Eşimin tayini çıktı . Zorunlu gidiyor . Kendi isteği değil . Ve biz tekrar geldiğimiz yere onun memleketine dönüyoruz . Orası da istedi , ilerisi için güzel teklifler sundular . Eşim gitti . Arkasından ben de gidicem . Ama çok kötüyüm . Hiç istemiyorum. Hayırlısı olsun diyorum . Ama içim de büyük hüzün var . İstifa edip farklı bir iş aramasını istedim . Burası sanayi bölgesi ama eşim de benim hiç fabrika deneyimim yok . Düşük maaşla başlatırlar diyor istemiyorum diyor . Mantıklı düşünürsek haklı biliyorum . Ben bencilce düşünüyorum. Kendimi düşünüyorum ama bu mutsuzluk öldürüyor beni

Ne kadar uzağa gidiyorsunuz? Gittiğiniz yerde sizin iş imkanınız nasıl? Yani eşiniz de sonuçta 4 yıl sıkıntı çekmiş katlanmış. Bu tayin de kendi isteği ile değil. Hnai tayin olmasa daha da katlanacakmış. Şimdi biraz da katlanma sırası sizde.
 
Ne kadar uzağa gidiyorsunuz? Gittiğiniz yerde sizin iş imkanınız nasıl? Yani eşiniz de sonuçta 4 yıl sıkıntı çekmiş katlanmış. Bu tayin de kendi isteği ile değil. Hnai tayin olmasa daha da katlanacakmış. Şimdi biraz da katlanma sırası sizde.
Uzak Ege'den Doğu Karadeniz'e
 
Anladım baya uzakmış ve kültürel olarak da sanırım baya fark var. Doğu karadenizde iş imkanı olup da egede olmayan nasıl bir işle uğraşıyor eşiniz?
Zaten evlendiğimde oradaydım . 2 yıl kaldım . Bana göre değil orası yeşillik bile boğuyor herkes bayılır . Havası kapalı . Burdan her yere yakındık tatil yerlerine . Hafta sonu istediğimiz yere giderdik . Eşimin iş yeri sonradan özelleşen yarı devlet kurumu . Her yerde olan bi yer yani
 
Back
X