• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

nefret ediyorum artık bütün bu imkansızlıklardan

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Tamam yaşadıkların zor ama buraya konu açıp insanlara çemkiremezsin babana sinirini kk dan çıkarma!
1+

Korktum valla ne yazsam diye.
Yok sunu derseniz acimam soverim der gibi yok bunu derseniz lafinizi veririm gibi.
:KK17::KK57:
Ozaman konunun sonuna yazacaktinkii arkadaslar sadece okuyun icimi doktum ama yorum yapmayin. :kahve:
 
bende benzer şeyleri bekarken annemden yana yaşardım. sizi çok iyi anlıyorum. ben üniversiteyide okuyamadım annemin arkasını toplamaya çalışmaktan.severek evlendim ama çok erken oldu bazen kaldıramıyorum diyorum. size ne söylesek boş :( anneniz çalışıyormu? babanızla ayırsın yollarını..belki ana kız güzel bir eve çıkıp hayallerinizi gerçekleştirme fırsatı bulursunuz?
 
vah vah yazıktan başka söylenecek şey bırakmamışsın ki.
ben olsam (!) şimdiye çoktan o evden ayrılmıştım (18 yaşımdan beri ailemden ayrı yaşıyorum, işkembeden sallamıyorum yani ayrılırdım diye) ama baştan tehdit etmişsin bunu söylemeyin diye, bu durumda senin aklın sana yeter, neyse, iyi günler.
 
merhaba,
öncelikle sakin bir şekilde burada yazmanı tavsiye ederim. Çünkü insan nasıl davranırsa burada öyle cevaplar geliyor. şöyle demeyin bunu tavsiye etmeyin kalbini kırarım demişsin öyle deyince kim ne yazsın sana...
Şimdi meselene gelecek olursak senin sanırım tek çocuk olduğun 45 m2 de ben 4 kardeş büyüdüm. dediğin gibi babam sgksız işlerde çalıştı annem ve babamın dırdırı (parasızlıktan kaynaklı) hiç bitmedi. biz 4 kardeş okumayı ve okurken çalışmayı seçtik. Abim sağolsun ben orta 2 de iken okulu bitirdi evin yükünü hafifletti sonra da diğerleri. Ben ise 6 .sınıfta bir kırtasiye de çalışmaya başladım haftada 20 tl idi aldığım 10 tlsini harçlık yapıyor kalanını anneme veriyordum. Üniversiteyi kazandığım ay çalışmaya başladım aza çoğa bakmadan. İstanbılda çok iyi bir üni.de ingilizce okudum ama kimse gel sen üni mezunusun işyerinin müdürü ol demiyor. ucuza çalışarak tecrübe edindim. üniyi bitirince 5 yıllık tecrübeli olmuştum alanımda. Küçükken köyde oturmamıza ve ineğimiz olmasına rağmen hiç peynir yemedik çünkü süt parası bir şeylere lazımdı (babamın sigarası ya da birine vermesi için).
Hep gecekonduda oturduk tıkış tıkış eski evlerde lağımda patladı depremde oldu ama hiç utanmadım küçük yaşta bile. Biri kıyafet verse sevindim yoksa ablama verilen eskiler bana kaldı diye sevindim. neyse 4 kardeş üni bitirdik öğretmen olduk. Önce akıllanmayan babamın sgk borcunu ödedik emekli oldu. sonra sırayla evlenmeye başladık ama bu arada herkes ortaya 3-5 birşey koydu memlekette çarşı da babama ev aldık 2004 de 17bin tlye ev dökülüyordu 4 sene evi sıfırdan yeniledik yine dört kardeş. Babamın evi bittiğinde 4 kardeş ev ve araba sahibi olduk ama hepimiz çok çalıştık gündüz okul akşam derse gittik. herkes 150 liraya ders verirken 40 liraya ders verdiğim de oldu çünkü kredi ödüyorduk. Kızım doğurdum 1 ay yoğun bakımda kaldı iyileşti şükür rabbime 40ım çıktı işe döndüm çünkü para lazımdı. 2.ye doğum yaptım oğlum doğumda vefat etti 10 gün sonra işe koştum çünkü kızım için para lazımdı. Abim kanserden vefat etti ama 3 sene abime ayda 800-900 tl yolladım eşim sesini çıkarmadı çünkü ona destek olmak için evde ek olarak sabahlara kadar çeviri yaptım internetten bir şeyler satıp üç-beş kuruş toparladım. Eşimden de isterdim ortak birikimden ama ileride ne olacağı belli olmaz bana ağır söz söyler diye ekstra çalıştım.
Demem şu ki madem bir mesleğin var (yoksa da olsun) üçe beşe bakma para kazanmak için çalış.Tecrübe gökten vahiy olarak gelmeyecek ve kimse seni bir anda holding müdürü yapmayacak.
Dediğin gibi Allah daha kötülerini düşündürmesin daha iyisi için de sağlık sıhhat versin. İnsanın rızkı iki eli ile alın teri arasındadır bana göre.
Hayatta kolaylıklar dilerim.

Not: Bu arada eşim şu an çalışmıyor bazı nedenlerden dolayı gece saat 11 de dersten geliyorum çünkü kızım ve sevdiğim bir eşim var ve şu an sorumluluk benim üstümde. O yüzden hayat herkese zor depresyona girmemek için bir şey ile meşgul olun lütfen..
siz harikasınız...
abiniz ve evladınız için çok üzüldüm başınız sağolsun...
 
Zor lakin emin ol çoğu insan aynısı olmasalar farklı zorluklar çekiyor ayrıca herşeye yorum yapmayın demişsin nasıl fikir verelim.peki
 
Yok bana onu önermeyin, yok bana şunu demeyin, yok din vs vs demeyin.
Hayırdır bacım, kafa göz dalacak mısın dersek ?
Yani dalacaksan söyle ben de /biz de ona göre şekil alalım.
Öyle iki kükreyip susturabileceğin biri değilim şahsen.
Kalbimi felan da kıramazsın yani korkma :)
Yorumuma gelince önerilen bütün çözümlere dair istemezük demiş geçmişsin o halde biz ne yapalım ?
Tutup kolundan zorla mı çıkaralım seni o evden ?
 
merhaba,
öncelikle sakin bir şekilde burada yazmanı tavsiye ederim. Çünkü insan nasıl davranırsa burada öyle cevaplar geliyor. şöyle demeyin bunu tavsiye etmeyin kalbini kırarım demişsin öyle deyince kim ne yazsın sana...
Şimdi meselene gelecek olursak senin sanırım tek çocuk olduğun 45 m2 de ben 4 kardeş büyüdüm. dediğin gibi babam sgksız işlerde çalıştı annem ve babamın dırdırı (parasızlıktan kaynaklı) hiç bitmedi. biz 4 kardeş okumayı ve okurken çalışmayı seçtik. Abim sağolsun ben orta 2 de iken okulu bitirdi evin yükünü hafifletti sonra da diğerleri. Ben ise 6 .sınıfta bir kırtasiye de çalışmaya başladım haftada 20 tl idi aldığım 10 tlsini harçlık yapıyor kalanını anneme veriyordum. Üniversiteyi kazandığım ay çalışmaya başladım aza çoğa bakmadan. İstanbılda çok iyi bir üni.de ingilizce okudum ama kimse gel sen üni mezunusun işyerinin müdürü ol demiyor. ucuza çalışarak tecrübe edindim. üniyi bitirince 5 yıllık tecrübeli olmuştum alanımda. Küçükken köyde oturmamıza ve ineğimiz olmasına rağmen hiç peynir yemedik çünkü süt parası bir şeylere lazımdı (babamın sigarası ya da birine vermesi için).
Hep gecekonduda oturduk tıkış tıkış eski evlerde lağımda patladı depremde oldu ama hiç utanmadım küçük yaşta bile. Biri kıyafet verse sevindim yoksa ablama verilen eskiler bana kaldı diye sevindim. neyse 4 kardeş üni bitirdik öğretmen olduk. Önce akıllanmayan babamın sgk borcunu ödedik emekli oldu. sonra sırayla evlenmeye başladık ama bu arada herkes ortaya 3-5 birşey koydu memlekette çarşı da babama ev aldık 2004 de 17bin tlye ev dökülüyordu 4 sene evi sıfırdan yeniledik yine dört kardeş. Babamın evi bittiğinde 4 kardeş ev ve araba sahibi olduk ama hepimiz çok çalıştık gündüz okul akşam derse gittik. herkes 150 liraya ders verirken 40 liraya ders verdiğim de oldu çünkü kredi ödüyorduk. Kızım doğurdum 1 ay yoğun bakımda kaldı iyileşti şükür rabbime 40ım çıktı işe döndüm çünkü para lazımdı. 2.ye doğum yaptım oğlum doğumda vefat etti 10 gün sonra işe koştum çünkü kızım için para lazımdı. Abim kanserden vefat etti ama 3 sene abime ayda 800-900 tl yolladım eşim sesini çıkarmadı çünkü ona destek olmak için evde ek olarak sabahlara kadar çeviri yaptım internetten bir şeyler satıp üç-beş kuruş toparladım. Eşimden de isterdim ortak birikimden ama ileride ne olacağı belli olmaz bana ağır söz söyler diye ekstra çalıştım.
Demem şu ki madem bir mesleğin var (yoksa da olsun) üçe beşe bakma para kazanmak için çalış.Tecrübe gökten vahiy olarak gelmeyecek ve kimse seni bir anda holding müdürü yapmayacak.
Dediğin gibi Allah daha kötülerini düşündürmesin daha iyisi için de sağlık sıhhat versin. İnsanın rızkı iki eli ile alın teri arasındadır bana göre.
Hayatta kolaylıklar dilerim.

Not: Bu arada eşim şu an çalışmıyor bazı nedenlerden dolayı gece saat 11 de dersten geliyorum çünkü kızım ve sevdiğim bir eşim var ve şu an sorumluluk benim üstümde. O yüzden hayat herkese zor depresyona girmemek için bir şey ile meşgul olun lütfen..
Harikasınız ,bence herkese örnek olsun ,binlerce kez Bravo .Kendinizle ne kadar gurur duysanız az .
İşte
 
İyi de böyle herşeyden nefret ederek hayatınızı nasıl sürdürebilirsiniz insanlar ne koşullarda okuyorlar bir yerlere geliyorlar köylerde zor şartlarda çobanlık vs. yaparak. Kendi yaşamınızı kendiniz yönlendirebilirsiniz. Onu demeyin bana bunu demeyin bana niye işinize mi gelmiyor bencilsiniz çünkü annenizi bile değil kendinizi düşünüyorsunuz.

Ayrıca fikir edinmek amaçlı başka konularınıza da baktım şikayet ediyorsunuz sürekli ama anneniz için bile olsa eve pek yardım etmiyormuşsunuz zaten çalışırken de. Evde 3 aylık kira birikmiş bir kereye mahsus bin lira para vermişsiniz evin annenizin durumu umrunuzda bile değil. Benim anne babam ben 11 yaşındayken ayrıldı annem o yaştan sonra çalışmaya başladı aç kaldığımız zamanlarda oldu soğuktan donduğumuzda ve annemin psikolojisi iyi değildi ama okudum bitirdim çalıştım bende eve destek oldum eğer bıktım usandım deyip dursaydım bu günlere gelemezdik hayatta herkesin sorunları var herkes dört dörtlük değil ki.
 
siz harikasınız...
abiniz ve evladınız için çok üzüldüm başınız sağolsun...

Harikasınız ,bence herkese örnek olsun ,binlerce kez Bravo .Kendinizle ne kadar gurur duysanız az .
İşte
Çok teşekkür ederim benim şansım kardeşlerimin bana bu örneği vermesi oldu. Düşünsenize abim de aynı ortamda büyüdü hep okul birincisi oldu ve yaz kış okul dışında çalıştı garsonluk komilik ya da tarım işçiliği. Ama bir kere bile bi dersten 4 almadı hep 5 hep okul birincisi sonra da gördüğüm ben orta okuldayken çok saygın bir şekilde öğretmen oldu.Evde örnek gördüm ama hep söylüyorum Allah abimden razı olsun hepimize örnek ve destek oldu. Annem babam onu çok sömürmeye de kalktılar ama hep mantık çerçevesinde evlat olarak yapması gerekeni yaptı. Çalışabilecekken onlara yatın ben size bakarım gibi bir konumda kalmadı. Biz de öyle yaptık destek olacak yardım ettik ama elleri ayakları tutuyor çok şükür emekli olana kadar çalışsın istedik. Şimdi de sürekli bir şey istiyor babam arabamı değiştireceğim (evet emekli parasını yiyor şu an) bana 10 bin tl verin ben size maaştan veririrm. biz de sen maaştan ayır kenara bi sene sonra değiştir arabayı dedik. afra tafra yaptı ama dediğimiz gibi oldu. kızıyorum bu şeylere 65 yaşında araba aldı kendine her sene yükseltme derdinde. Hiç demiyor benim gencecik evladım öldü ben de öleceğim şu dünyada hayırlı bir şeyim kalsın. Biz abim ablam ben her yıl tanıdığım ççocuklara hem okul başında hem de yıl içinde burs veririz çünkü okullarda görüyoruz bizim gibi zor şartlarda okuyanları. Babama diyoruz baba ayda 100 tl maaştan bir çocuğa ver sana dua eder hayatı kurtulur, o ne yapıyor kahvede gece yarılarına kadar okey oynuyor. Yani demem şu ki ne gençliğinde ne şimdi değişen bir şey yok.
Bu şekilde kabul ediyoruz babalık hakkı deyip elden geldğince gerçekten ihtyiaç olan yerde destek oluyoruz Bayramlarda bir de sömestr tatillerinde 2-3 gün gidip ziyaret ediyoruz, çoğunlukla tartışıp geliyoruz (çünkü bizim paramıza güvenip siz şöyle yapın parayla deyip akıl veriyor).
Bu arada annem ilkokulu 6 senede bitirmiş babam askerde okuma öğrenmiş yani okul hayatlları yok. Sadece annem kızlar okumasın derken 12-13 yaşındayken babam okurlarsa karışma dedi. Anneme kalsa kocaya verilmiştik babam okurlarsa kendilerine dedi okuduk biz de. Sanmıyorum ki kimse okumasın diye engellesin kızını bu devirde okulda başarılı ise.
Çalışın ve dik durun babanıza karşı bile!

Madem destek olmuyor kimsenin size engel olmaya hakkı yok.
 
Bedende olan engeller bile kimileri için imkansızlık teşkil etmezken yok baba öyleymiş yok ev kötüymüş yani kusura bakma ama madem şimdiye kadar yaşadığın hayattan memnun değilsin, bundan sonrası için birşeyleri değiştirememek için yeterli sebepler değil bunlar ..Geçmiş için yapabileceğin bişey var mı sen söyle..Belki babanı da şimdi senin yapmadığın gibi aklını kullanmaktan alıkoyan şeyler olmuştur kim bilir,farkında olmadan sen de öyle davranıyorsun şuanda..Sen böyle histerik bi şekilde şikayete devam edersen gelecekte çocukların aynı şeyi senin için düşünebilir..Ya en fazla 10 yıl içinde çok farkı bir hayata sahip olursun, ya da yer yok diyip yerinde saymaya devam edersin..Niyetim seni yermek değil nazikçe sarsmak..SIZLANMA harekete geç!
 
Biliyomusun bizimde öyleydi babam çalışmazdı annem çalışıp baktı bize hep okula hep parasız giderdik hiçbişey alamazdık hep özenirdim başkalarına sonra annem boşandı bizde okulu bitirip çalışmaya başladık çalıştığımız parayı anneme verdik güzel güzel geçindik çok lüx yaşayamadık ama yinede fena değildi.
sende öyle yap çalış çabala destek ol birazda hırslı ol işe gir düzenini oturttuğunda annenle birlikte başka bir eve çık geçinip gidersiniz.
 
Yaşadıklarınız elbet zordur ama ben sizin de kesinlikle iyi niyetli ve merhametli bir insan olduğunuza inanmıyorum. İşyerinizdeki ekmeği için çalışan kızı sekreter parçası diye küçümsersiniz, ana babayı beğenmezsiniz. O küçümsediğiniz kız işine devam ediyordur işsiz kalan siz olmuşssunuz bakın. Bu kadar saldırgan ve vicdansız olmazsanız belki bir şeyler değişir hayatınızda.
 
Hayatını düzeltmek için hiçbir şey yapmayıp şikayet etmek; istediğin zenginliği yada sadece refahı sana getirmeyecek.

Annenin ve babanın yapmadığını, yapmak istemediğini; sen onlara yapmak zorunda değilsin. Önce bunu bir anla.

O hayattan şikayet eden annen ve baban bir şeyler yapması gerektiğini biliyordur emin ol.

Bu da seni şu soruya getiriyor: cidden annenin babanın seçtiği devam ettirmekte direttiği hayatı yaşamayı istiyor musun?
Cidden kendi hayatının iplerini eline alman gerekiyor. Evden ayrıl hayatını kur diyenlerden bıktın ama tek çözümün bu farkında mısın ?

Tembelliği seçmiş bir baban var diye ömür boyu onu sırtında taşımak zorunda hiç değilsin.
Sen, kendine yardım edilmesini istemeyen insana yardım edemezsin.

Neyse ben yine boşa yazıyorum sen şimdi bu yazdıklarımızdan yine bıktın,değil mi?
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Çok teşekkür ederim benim şansım kardeşlerimin bana bu örneği vermesi oldu. Düşünsenize abim de aynı ortamda büyüdü hep okul birincisi oldu ve yaz kış okul dışında çalıştı garsonluk komilik ya da tarım işçiliği. Ama bir kere bile bi dersten 4 almadı hep 5 hep okul birincisi sonra da gördüğüm ben orta okuldayken çok saygın bir şekilde öğretmen oldu.Evde örnek gördüm ama hep söylüyorum Allah abimden razı olsun hepimize örnek ve destek oldu. Annem babam onu çok sömürmeye de kalktılar ama hep mantık çerçevesinde evlat olarak yapması gerekeni yaptı. Çalışabilecekken onlara yatın ben size bakarım gibi bir konumda kalmadı. Biz de öyle yaptık destek olacak yardım ettik ama elleri ayakları tutuyor çok şükür emekli olana kadar çalışsın istedik. Şimdi de sürekli bir şey istiyor babam arabamı değiştireceğim (evet emekli parasını yiyor şu an) bana 10 bin tl verin ben size maaştan veririrm. biz de sen maaştan ayır kenara bi sene sonra değiştir arabayı dedik. afra tafra yaptı ama dediğimiz gibi oldu. kızıyorum bu şeylere 65 yaşında araba aldı kendine her sene yükseltme derdinde. Hiç demiyor benim gencecik evladım öldü ben de öleceğim şu dünyada hayırlı bir şeyim kalsın. Biz abim ablam ben her yıl tanıdığım ççocuklara hem okul başında hem de yıl içinde burs veririz çünkü okullarda görüyoruz bizim gibi zor şartlarda okuyanları. Babama diyoruz baba ayda 100 tl maaştan bir çocuğa ver sana dua eder hayatı kurtulur, o ne yapıyor kahvede gece yarılarına kadar okey oynuyor. Yani demem şu ki ne gençliğinde ne şimdi değişen bir şey yok.
Bu şekilde kabul ediyoruz babalık hakkı deyip elden geldğince gerçekten ihtyiaç olan yerde destek oluyoruz Bayramlarda bir de sömestr tatillerinde 2-3 gün gidip ziyaret ediyoruz, çoğunlukla tartışıp geliyoruz (çünkü bizim paramıza güvenip siz şöyle yapın parayla deyip akıl veriyor).
Bu arada annem ilkokulu 6 senede bitirmiş babam askerde okuma öğrenmiş yani okul hayatlları yok. Sadece annem kızlar okumasın derken 12-13 yaşındayken babam okurlarsa karışma dedi. Anneme kalsa kocaya verilmiştik babam okurlarsa kendilerine dedi okuduk biz de. Sanmıyorum ki kimse okumasın diye engellesin kızını bu devirde okulda başarılı ise.
Çalışın ve dik durun babanıza karşı bile!

Madem destek olmuyor kimsenin size engel olmaya hakkı yok.

Sizi binlerce kez takdir ettim.
Gerçekten hayatta insan istedikten sonra yapamayacağı hiç bir şey yoktur.
Bu yazınızı herkes okuyup örnek almalı.
 
İfşa olmaktan korktuğum için kendi yaşadıklarımı yazamıyorum. Bekarken ben de boyleydim. İsyeaagnnn diye bağırıyordu tüm hucrelerim. Tirnaklarimla kazıyarak bir şeyler başardım. Sonra...

Annem hasta, kayınvalidem hasta, dayım hasta, abimin eşi henüz çok genç ama hasta. Öyle grip vs değil he. Cümle içinde kullanınca ölüm ile neredeyse eş anlamlı olan hastalıklar. Her telefon çaldığında kalbim ağzımdan cikacak gibi yasiyorum. Hangisi önce ölecek diye bekliyorum.

İki senedir sağlık konusunda öyle bir imtihanın içindeyim ki, bekarken seninle aynı hatta daha beter olan durumumu su an seve seve kabul edebilirim. Herhangi birinin ölüm haberini korkuyla bekledin mı hiç? Her Allahın günü biri kemoterapiden çıkıp fenalaşacak, ötekinin beynindeki isyankar damari patlayacak , diğerinin organı iflas edecek diye bir gün korkuyla geçirdin mı? Benim her günüm böyle geçiyor kardeş.

Ta taaa benim de param yok. Oğlumu buyutuyorum hasta bakıyorum ve çalışamıyorum. Uzun bir süre daha böyle olacak. Ve şu an paramin olmaması umurumda bile değil. Geçer bu günler merak etme. Allah sağlıkla sinamasin.
 
Son düzenleme:
Çok okuyamadım yorumları falan ama okul başarını hayata taşıyıp kurtaramadın mı kendini mesleğin ne neden işsiz kaldın iyi bi işin olsa hem aileni hem kendini kurtarsan keşke
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X