Merhaba; burası başıma iş açtı. Hala buraya yazıyorum, neyse.. bundan 4 yıl önce falan buraya o zamanki iliski durumlarımla alakalı konu açmıştım ve birseyler sallamıştım.Hala duruyormuş meğer. Neyse 1,5 yillik bir iliskim vardı 28 Mayıs akşamı bu iliskimle alakalı bir takım şeyler yazmıştım. Daha sonra erkek arkadaşım; nasıl buldu bilmiyorum yazdığım şeylere ulaşmış bir de üstüne geçmişteki iliski durumlarımla alakalı sallamasyon yazdığım konulara da ulaşmış. Sonra tabi screen almış geldi gösterdi, bitti dedi gitti. O sıralar uğraşıyorum tabi bitmesin etmesin diye. Sonuçta 4 yil önce yazmışım ve o bir geçmiş.. herneyse telefonda bitti dedi ben ve bütün arkadaş çevremi engelledi. Sonra ben defalarca aradım çünkü hala bi anda bittiğine inanamıyordum. 1,5 yıl çok güzeldi emek vermiştim. Kahroldum. Sonra yuzyuze görüşelim dedi. Ümitlendim. Bitirmicek sinirle bitirdi, dedim kendi kendime. Biz sürekli belgrad a giderdik dogayi severdik. Bi ağacımız vardi ismimizi kazidigimiz. O gün o agacin orada buluşacaktık. Önce ben gittim biraz sarap içmiştim. Sonra o geldi sarıldık.Şirketin ingilizce sınavı vardı onu geçtiğini söyledi sevindim. Sonra beni karşısına aldi bittigini tekrar söyledi. Ben yıkıldım ümitlenmiştim. Defol diye bağırıp hatıralarımızın oldugu kutuyu alip su birikintisi olan dere gibi yere attım. Engel olmaya çalışınca ittim onu. Suya düştü. Sonra delisin sen diye söylenmeye başlayınca ağırıma gitti beni delirten oydu çünkü. Sonra hay ananı… diye küfretti. Delirdim iyice. Kendi aracımın anahtari ile arabasini cizdim. Hava kararmıştı. Ve anahtarimi elimden alarak ormanin içine firlatti. Ve beni ormanda birakip gitti. Alkolun etkisiyle anahtarı bulmakta zorlandım. Halbuki cok uzakta değildi. Tel cekmiyordu ve karanlıktı. O korku haliyle aracima bindim bende oradan uzaklasmaya çalıştım. Aracımı da çarptım. Yine devam ettim yola. Tel cekmeye baslayinca annem aradi meraktan ölmüş. Anneme haber vermiş. Herneyse bende onun annesini aradim tabi. Aileler de işin içine girdi. 1 hafta gecti dün aradım. Aracının masrafi neyse karşılayacağımı üzgün olduğumu söyledim. O da sana dekont atacağım dedi. Beraber aldığımız kamp malzemelerini de istedi hepsini al senin olsun dedim. Annene kufretmedim ortaya kufrettim anani… derken dedi. O durumu annene anlat beni arasin dedi onada ikna oldum tamam dedim. Bugün anneme yalvar yakar konuş onunla bak çok üzülmüş hakkinda kotu düşünmene dedim. Herneyse annemle konuşmuşlar. Anneme kızınla evlenmicem istemiyorum onu tarzı seyler söylemiş. Annem beni aradı sen birde çocuk üzülüyor ara diyorsun yuzsuzmusun sen seni istemiyormuş diye çıkıştı. Ben deliye döndüm aradım saydim sövdüm. Ve çok büyük nefret besliyorum. Ama canım yanıyor. Neden ya neden. Burada yazdığım 4 yıl önceki yazı bir anda hayatımı psikolojimi mahvetti. Neden ben nasil toparlanacağım bilmiyorum. İstenmeyen kadın olmama mi yanayim bu yasadiklarima mi? Ormanda basima birsey gelebilirdi korkusundan söz etmiyorum bile. Napicam ben. Bu nedir biri aciklayabilir mi?
