- 17 Haziran 2011
- 5.446
- 3.152
- 373
günaydın hanımlar,çok fazla konu açtım biliyorum ama yorum duymak konuşmak dinleniyo olmak benı cok rahatlatıyor.
şuan içim çok dolu böyle bi aglasam susamam heralde bikaç saat boyunca..
kafamı toparlamaya çalışıyorum kendımı ıfade etmek istiyorum ama okadar yorgunum bitkinimki cümle kuramıyorum sanki
2 aylık evli olupta benım kadar cıkmazda olan varmıdır acaba.
ben cok mutsuzum bu evlılıkten,
sürekli içimde bişeyler birikiyor,tahammül sınırım çok altlarda,seviyorum ama dayanamıyorum,ciddiye alınmadıgımı deger görmedıgımı düşünüyorum.hep bir harp hali hep negatif ve olumsuz bir ilişki,nekadar dayanırım bilmiyorum.
belkı bazı şeylerı ben büyütüp abartıyorum yada kendıme dert edıyorum ama bu anlık olaydan değil birikimden.
bi olay sonucu kızıp küssem,aynı sekılde karsı tarafında küstüğünü görüyorum.konuşmak istesem derdımı anlatmaya çalışsam,ben mutsuzum desem bende mutsuzum,ben çok bunaldım desem bende cok bunaldım seklınde karsılık alıyorum.sorun var ama çözüm yok.
ben böyle degildim negatıflık hayatımın bi parçası değildi şimdi ise kurtulamıyorum bu illetten.
2 gün önce işten dolayı yorgun ve gergın bir günümdü,aksam eşim benı almaya geldıgınde yogunum gergınım dedım,suratım asık,ama onla hiçbir ilgisi yok,anlat ne oldu dedı genel dedım yorgunum sadece..
işte yüzün asık senin,işini neden evine taşıyosun neden bana yansıtıyosun falan filan kavga çıktı,sonra ben küstüm oda küstü konusmadık 2 gün,bugün dedim benı dinlemenı anlamanı istiyorum,işi evine taşıma ben sıkılıyorum dedi falan..
ya inanın anlatamıyorum bile okadar cok sey varki.bana karsı sevgısı var sanki ama saygı sıfır.
bikaç kişiyle konustum evlılıgın ilk yılı zorlu geçer sabredersen kazanırsın dıyolar,kimide nasıl başlarsa öyle gider diyo.
kafam çok karışık,kahkaha atıp gülmeyi unuttum.
iş stresi bi yandan,ev stresi ayrı,bide eşle böyle sorunlar olunca dayanamıyorum artık,çevremede yansıtmak ıstemıyorum problemlerımı.
ama kendımı cok yorgun hıssedyorum,umarım depresyona girmem.
inanın biri soru sormadıkça konuşasım yok..
şuan içim çok dolu böyle bi aglasam susamam heralde bikaç saat boyunca..
kafamı toparlamaya çalışıyorum kendımı ıfade etmek istiyorum ama okadar yorgunum bitkinimki cümle kuramıyorum sanki
2 aylık evli olupta benım kadar cıkmazda olan varmıdır acaba.
ben cok mutsuzum bu evlılıkten,
sürekli içimde bişeyler birikiyor,tahammül sınırım çok altlarda,seviyorum ama dayanamıyorum,ciddiye alınmadıgımı deger görmedıgımı düşünüyorum.hep bir harp hali hep negatif ve olumsuz bir ilişki,nekadar dayanırım bilmiyorum.
belkı bazı şeylerı ben büyütüp abartıyorum yada kendıme dert edıyorum ama bu anlık olaydan değil birikimden.
bi olay sonucu kızıp küssem,aynı sekılde karsı tarafında küstüğünü görüyorum.konuşmak istesem derdımı anlatmaya çalışsam,ben mutsuzum desem bende mutsuzum,ben çok bunaldım desem bende cok bunaldım seklınde karsılık alıyorum.sorun var ama çözüm yok.
ben böyle degildim negatıflık hayatımın bi parçası değildi şimdi ise kurtulamıyorum bu illetten.
2 gün önce işten dolayı yorgun ve gergın bir günümdü,aksam eşim benı almaya geldıgınde yogunum gergınım dedım,suratım asık,ama onla hiçbir ilgisi yok,anlat ne oldu dedı genel dedım yorgunum sadece..
işte yüzün asık senin,işini neden evine taşıyosun neden bana yansıtıyosun falan filan kavga çıktı,sonra ben küstüm oda küstü konusmadık 2 gün,bugün dedim benı dinlemenı anlamanı istiyorum,işi evine taşıma ben sıkılıyorum dedi falan..
ya inanın anlatamıyorum bile okadar cok sey varki.bana karsı sevgısı var sanki ama saygı sıfır.
bikaç kişiyle konustum evlılıgın ilk yılı zorlu geçer sabredersen kazanırsın dıyolar,kimide nasıl başlarsa öyle gider diyo.
kafam çok karışık,kahkaha atıp gülmeyi unuttum.
iş stresi bi yandan,ev stresi ayrı,bide eşle böyle sorunlar olunca dayanamıyorum artık,çevremede yansıtmak ıstemıyorum problemlerımı.
ama kendımı cok yorgun hıssedyorum,umarım depresyona girmem.
inanın biri soru sormadıkça konuşasım yok..