Nerden tutunucam...

Iklimersu .!.:

Bu kadar acitasyon yaparak degilde.boyle bi adamdan cocuk dogurmayip ailenize ve esinize eyvallahiniz olmadan yasasaniz bu kadar uzgun ve mutsuz olmazdiniz gibime geliyor.kendimide ayni konularda elestiriyorum.

Genişletmek için tıkla...

Safkedi .!.:

Haklısınız vefaliyim dedim ya o kısmı abarttım işte biraz o üzülmesin bu üzülmesin diye diye en çok kendimi üzdüm kendimi sevmeyi jile 30 yaşımdan sonra öğrendim çünkü anca sıra geldi☺

Genişletmek için tıkla...

Iklimersu .!.:

Yaranabildiniz mi peki tabiki hayir 30 yil bosa kurek cekilmis bi hayat benim icinde 26 yil bosa giden bi hayat yeniden baslayip daha guclu olmak gerek.giden uzak duran kendi bilir.onunuze bakin bence.

Genişletmek için tıkla...

Safkedi .!.:

Merhaba arkadaşlar nerden baslicami bilmiyorum bazen kendimi tükenmiş hissediyorum 1.5 yaşında bir kızım var çok şükür enerjimi ondan alıyorum hayata bağlanmaya kendime bkmaya çalışıyorum heveslendiriyorum kendimi hayata karşı ama ailem eşim acisindan şanssızım galiba enerjimi çekiyorlar sürekli.4 kardeşiz 3 erkek ben tek kızım cocuklugm yalnız geçti annem cahil birazda erkek çocuğuna hizmete adamış bir kadındı.bu yüzden yalnizlik hissettim hep içimde sevildigimi biliyordum ama hep eksikti birşeyler babam yurt dışında calistigu için eksikliği oda kapatamafi klasik Anadolu ailesi anne saf ve erkeğe düşkün babada çalışıp para getiren.birbirimizj seviyorduk en azından sonra hepimiz evlendik malesef değişik insanlarla bı en küçük erkek kardeşim normal biriyle evlendi iki büyük abimin eşleri abilerimi bizden kopardı şimdi binde bir karşılaşırsak merhaba sadece onlara değil abilerime kızıyorum çünkü benim eşimde geçimsiz ana asla ailemi satmıyorum ve benim ailemle iliskime karışamaz. Her neyse kardeşlik bağımız koptu annem yaslandikca bı değişik kıskanan geçimsiz sürekli mızmız bir kadın oldu. Onun yeri ayrıydı ama doğumuma kadar doğum yapınca değişti kadın beni 15. Gün kavgayla bıraktı gitti abimler tatile gidelim dediği için ama tabi tatile gidilmedi sonra kendide pişman oldu ama ben unutamadım o yalnızlık hissini. Eşime gelecek olursak uzun beraberliğin üzerine evlendik ama beklediğim gibi olmadı ilk 2 yıl çalışmadığım için ailesi ve kendi tarafından psikolojik şiddet gördüm ataninca değişti tabi herşey ama bende değişmedi. Anladım ki çevremdeki herkes çıkar için yanimda istedikleri gibi olunca herşey güzel ama ben kimseyi oyle sevmedimki bütün sevdiklerime sonuna kadar vefa gösterdim azını görmek hakkimdi. Neyse sırf bu hissiigi yenmek için normal doğum yaptım saçma gelebilir ama Allah'ın mucizesine eşlik edip yenilenmek istedim yavrum iyiki var az da olsa enerjim varsa onun sayesinde. Ama hayat boylemisymis diyorum kendi kendime hep benmi sassisizm yoksa insanlar genel olarak boylemi. Uzun oldu okuduğunuz için teşekkür ederim. Siz nasıl basediyorsunuz hayatla merak ediyorum...

Genişletmek için tıkla...

Safkedi .!.:

Merhaba arkadaşlar nerden baslicami bilmiyorum bazen kendimi tükenmiş hissediyorum 1.5 yaşında bir kızım var çok şükür enerjimi ondan alıyorum hayata bağlanmaya kendime bkmaya çalışıyorum heveslendiriyorum kendimi hayata karşı ama ailem eşim acisindan şanssızım galiba enerjimi çekiyorlar sürekli.4 kardeşiz 3 erkek ben tek kızım cocuklugm yalnız geçti annem cahil birazda erkek çocuğuna hizmete adamış bir kadındı.bu yüzden yalnizlik hissettim hep içimde sevildigimi biliyordum ama hep eksikti birşeyler babam yurt dışında calistigu için eksikliği oda kapatamafi klasik Anadolu ailesi anne saf ve erkeğe düşkün babada çalışıp para getiren.birbirimizj seviyorduk en azından sonra hepimiz evlendik malesef değişik insanlarla bı en küçük erkek kardeşim normal biriyle evlendi iki büyük abimin eşleri abilerimi bizden kopardı şimdi binde bir karşılaşırsak merhaba sadece onlara değil abilerime kızıyorum çünkü benim eşimde geçimsiz ana asla ailemi satmıyorum ve benim ailemle iliskime karışamaz. Her neyse kardeşlik bağımız koptu annem yaslandikca bı değişik kıskanan geçimsiz sürekli mızmız bir kadın oldu. Onun yeri ayrıydı ama doğumuma kadar doğum yapınca değişti kadın beni 15. Gün kavgayla bıraktı gitti abimler tatile gidelim dediği için ama tabi tatile gidilmedi sonra kendide pişman oldu ama ben unutamadım o yalnızlık hissini. Eşime gelecek olursak uzun beraberliğin üzerine evlendik ama beklediğim gibi olmadı ilk 2 yıl çalışmadığım için ailesi ve kendi tarafından psikolojik şiddet gördüm ataninca değişti tabi herşey ama bende değişmedi. Anladım ki çevremdeki herkes çıkar için yanimda istedikleri gibi olunca herşey güzel ama ben kimseyi oyle sevmedimki bütün sevdiklerime sonuna kadar vefa gösterdim azını görmek hakkimdi. Neyse sırf bu hissiigi yenmek için normal doğum yaptım saçma gelebilir ama Allah'ın mucizesine eşlik edip yenilenmek istedim yavrum iyiki var az da olsa enerjim varsa onun sayesinde. Ama hayat boylemisymis diyorum kendi kendime hep benmi sassisizm yoksa insanlar genel olarak boylemi. Uzun oldu okuduğunuz için teşekkür ederim. Siz nasıl basediyorsunuz hayatla merak ediyorum...

Genişletmek için tıkla...

Customone .!.:

hayat bir mücadele, öyle ya da böyle herkesin farklı dertleri var, kimi hiç yansıtmadan mutluluk pozları verir kimi daha yıkık durur hayata karşı ama hiçbir şey kolay değil, insanlar mükemmel değil burası cennet değil...

Genişletmek için tıkla...

musmusu .!.:

Sen kendini ve çocugunu düşün .Kötü anıları sil at.Bak rabbim sana iş de nasip etmiş.Eşin sen calısmayınca ne yaptıkı?Nasıl bi baskı uyguladı?

Genişletmek için tıkla...

Minel_ask .!.:

Güzel kardeşim sana günaydın diyorum :)) biliyormusun bende doğumdan sonra aynı duyguları yaşadım ve kendi icimde çok alıp verdim..sana şunu demek istiyorum yalnız değilsin.yasadiklarını çoğu insan yasiyor ve olaylara güzel tarafından bak.en azından ben şöyle rahatladim.insanlardan kapasitesinin üzerinde beklentiye girme.mesela annen için söylüyorum çok fazlasını beklersen daha çok üzülürsün.o da ailesinden öyle görmüş ve yanlışa düşmüş.bide Instagram'da Tuba kılıç diye bir psikolog var çok beğeniyorum biraz dinle istersen.bebegini olumsuz duygularla büyütme mutlu olmaya calis.

Genişletmek için tıkla...

Ruhum Buruk .!.:

Insanlarin nasil kisilige sahip olduklarini cok umursama artik gormussun bir seyleri iste bosver.Atanmissin ne guzel bebeginde var onunla guzel sana yetecek bir hayata tutun.Kendine sorun arama aksine yapabilirsen gul gec.Inan oyle hayatlar var ki bin sukurle kendi hayatimiza sarilmaliyiz

Genişletmek için tıkla...

kebabsever .!.:

Benim de 2 erkek kardesim var . Eşleri yuzunden biz de koptuk maalesef. Gercekten insani çok yaralayan bir durum ama yapacak bir şey yok. Kizlarim ve eşime tutundum düşünmemeye calişiyorum. Siz de bebeginize verin butun sevginizi ve onun icin iyi olun

Genişletmek için tıkla...

Safkedi .!.:

Merhaba arkadaşlar nerden baslicami bilmiyorum bazen kendimi tükenmiş hissediyorum 1.5 yaşında bir kızım var çok şükür enerjimi ondan alıyorum hayata bağlanmaya kendime bkmaya çalışıyorum heveslendiriyorum kendimi hayata karşı ama ailem eşim acisindan şanssızım galiba enerjimi çekiyorlar sürekli.4 kardeşiz 3 erkek ben tek kızım cocuklugm yalnız geçti annem cahil birazda erkek çocuğuna hizmete adamış bir kadındı.bu yüzden yalnizlik hissettim hep içimde sevildigimi biliyordum ama hep eksikti birşeyler babam yurt dışında calistigu için eksikliği oda kapatamafi klasik Anadolu ailesi anne saf ve erkeğe düşkün babada çalışıp para getiren.birbirimizj seviyorduk en azından sonra hepimiz evlendik malesef değişik insanlarla bı en küçük erkek kardeşim normal biriyle evlendi iki büyük abimin eşleri abilerimi bizden kopardı şimdi binde bir karşılaşırsak merhaba sadece onlara değil abilerime kızıyorum çünkü benim eşimde geçimsiz ana asla ailemi satmıyorum ve benim ailemle iliskime karışamaz. Her neyse kardeşlik bağımız koptu annem yaslandikca bı değişik kıskanan geçimsiz sürekli mızmız bir kadın oldu. Onun yeri ayrıydı ama doğumuma kadar doğum yapınca değişti kadın beni 15. Gün kavgayla bıraktı gitti abimler tatile gidelim dediği için ama tabi tatile gidilmedi sonra kendide pişman oldu ama ben unutamadım o yalnızlık hissini. Eşime gelecek olursak uzun beraberliğin üzerine evlendik ama beklediğim gibi olmadı ilk 2 yıl çalışmadığım için ailesi ve kendi tarafından psikolojik şiddet gördüm ataninca değişti tabi herşey ama bende değişmedi. Anladım ki çevremdeki herkes çıkar için yanimda istedikleri gibi olunca herşey güzel ama ben kimseyi oyle sevmedimki bütün sevdiklerime sonuna kadar vefa gösterdim azını görmek hakkimdi. Neyse sırf bu hissiigi yenmek için normal doğum yaptım saçma gelebilir ama Allah'ın mucizesine eşlik edip yenilenmek istedim yavrum iyiki var az da olsa enerjim varsa onun sayesinde. Ama hayat boylemisymis diyorum kendi kendime hep benmi sassisizm yoksa insanlar genel olarak boylemi. Uzun oldu okuduğunuz için teşekkür ederim. Siz nasıl basediyorsunuz hayatla merak ediyorum...

Genişletmek için tıkla...