Ben evlenmeden önceki ve evliliğimizin ilk zamanlarındaki gibi düşünceli, kibar, beni görmek için türlü bahaneler uyduran, güzel sözler söyleyen... kocamı istiyorum. Yıllar bizi neden bu kadar değiştirdi. Kocamı tanıyamıyorum onunla konuşamıyorum. Kendimi anlatamıyorum. Beni dinlemek bile istemiyor. Bazen düşünüyorum evlendiğim adam bu muydu ben mi çok aptaldım diye. Hayat bu kadar mı bozdu bizi? Evlilik terapistine mi gitsek acaba? Sizler ne yaptınız bu konuda?