Aynen boyle bir iliskim vardi cocuklugumdan 25 yasima kadar.Merhamet,aliskanlik o giderse bensiz ne yapar?Ya da ben onsuz ne yaparımla senelerim gitti...Sonunda bitirdim cok zor kabullendi ama ben kararımı vermistim ve asik olmadan evlenmemeliydim diyordum.Esimle tanistim evet onun kadar ilgili degil onun kadar sevmiodur dusunmuyordur ama ben onu sevebiliom esime karsi annesi gibi degil esi gibi hissedebiliom bu bile yeterli...Merhaba öncelikle hasta olan vefat eden kişiler için çok üzgünüm umarım bu kötü durumu bir an önce atlatırız
Benim sizlere danışmak istediğim bir şey var buraya ilk kez yazıyorum hatam olursa affola.Benim 4 yıldır süren bir ilişkim var ikimizin ailesi de durumdan haberdar.Sevgilimin ailesi ve benim annem sürekli ne zaman evlenceksiniz artık düşünmeye başlayın tarzında üzerime geliyorlar.Şuan biz okuyoruz okulumuzun bitmesine de 2 sene var bence evlenmemiz için uygun bir ortam yok aslında.Ben her seferinde ne acelemiz var okul bitince evleniriz diyorum fakat artık bu ilişkiyi evliliğe götürmek istediğimden de emin değilim.
Sebebini de tam bilmiyorum.Baktığımızda o çok kıskanç biri.Mesela okulda bir erkek bana selam versin çıldırır.Bir erkek bana bir şey sormak için bile mesaj atsa olay olur.Ve sürekli bana mesaj atan oldu mu, en son takip ettiğin erkek kim gibi sorular soruyor haliyle ben de bunalıyorum çünkü ilişki benim için bu demek değil.Ben hiç açıp bakmam onun takipçileri kimmiş diye.Neden böyle yaptığını sorduğumda sen bana göre çok güzelsin kimse beni takmıyor ben varken bile sana mesaj atıyorlar diyor.Yani kendini bana yakıştıramadıkça da her şeyi irdeliyor e haliyle bu da bizi baya yıprattı.
Birbirimize göre olmadığımız ortada ama alışkanlıktan mı ne bitmiyor bu ilişki.Onu seviyorum ama artık çok monoton hale geldi her şey.Bazen platonik olarak birini sevmeyi o heyecanı özlüyorum.Ama bir yandan kimse beni onun kadar düşünemez diyorum.Ne zaman yardıma ihtiyacım olsa hep yanımda arabamı bile sanayiye o götürüp getirir bu kadar alışmışken ayrılsam sanırım sudan çıkmış balığa döneceğim.Anlayacağız ya ona uyum sağlamaya çalışarak bir ömür geçireceğim ya da ayrılacağım.(Bu arada ayrılmayı geçen yaz denedim ama çok uğraştı ve barıştık).Ama onun hayatından da birkaç sene daha çalmak istemiyorum anlayacağınız tam bir çıkmazdayım.Ayrılsam da beklediğimi bulamayabilirim hatta bir daha onun gibi birisini bulamam sanırım bu devirde.Sizce ne yapmalıyım burda benden büyük tecrübeliler var sizlerden yorum bekliyorum.
Haklısınız evlenmeyi düşünmüyorum şuan zaten ama hani insanların onu beklemesi bile beni geriyor üzerimde bir baskı hissediyorumHiç kimsenin bu dönemde okul bitmemiş ve birikim yapmamışken evlenmesini doğru bulmuyorum. Henüz çok gençsiniz ve platonik aşkları özlediğinizi söylüyorsunuz ve sevgilinizin aşırı kıskançlığının sizi boğduğunu da. Birbirinize uygun olmadığınızın da farkındasınız. Alışkanlıktan öte bence bu ailenizin sizde yarattığı etki, bu yaşta evlenmenizi söyleyerek kafanızda oluşturdukları "evlenmeliyim ve halihazırda sevgilim var, belki düzelir" imgesi. Evlilik önceliğiniz değil, unutmayın, mesleğinizi ve işinizi edinin, inanın doğru ortama girdiğinizde doğru insanı tanıyacaksınız. Hayatınızı zindan etmeyin. Uyum yoktan yaratılan bir şey değil. Üsteler, ayrılmaz ve evlenirseniz hem ondan hem kendinizden soğursunuz. Ona değer veriyorsanız onun da kendisine uygun insanla olmasını istersiniz değil mi?
Evet tam olarak böyle düşünüyorumAynen boyle bir iliskim vardi cocuklugumdan 25 yasima kadar.Merhamet,aliskanlik o giderse bensiz ne yapar?Ya da ben onsuz ne yaparımla senelerim gitti...Sonunda bitirdim cok zor kabullendi ama ben kararımı vermistim ve asik olmadan evlenmemeliydim diyordum.Esimle tanistim evet onun kadar ilgili degil onun kadar sevmiodur dusunmuyordur ama ben onu sevebiliom esime karsi annesi gibi degil esi gibi hissedebiliom bu bile yeterli...
Nasıl bir baskı altında olduğunuzu anlayabiliyorum, yaşadığınızı çoğu kadın yaşıyor toplumumuzda. Yıkılmasını elbette istemezsiniz ama bunu bir zorunluluk olarak görün. Bazen daha iyisi için kötü şeyler yaşıyoruz. Mutlu olacağınız hayatı ve eşi seçin.Haklısınız evlenmeyi düşünmüyorum şuan zaten ama hani insanların onu beklemesi bile beni geriyor üzerimde bir baskı hissediyorumevet belki de kendimden çok onun mutlu olmasını isterim ama ayrılınca büyük bir yıkıma uğrayacağını da biliyorum kişilik olarak çok duygusal bu yüzden cesaret edemiyorum sanırım
Yani onu da anlamak istiyorum kıskanç bir kişiliği var ama abartıyor gerçekten.Ayrılsam da sürekli karşılaşacağız inanın nasıl kararlı olacağım bilmiyorum çünkü kabul etmek istemiyor ayrılabileceğimiziDaha iyisini bulumam korkusuyla ilişki yürütülür mü? Neye göre iyi kompleksli, baskıcı bir insan karşınızda ayrıca.
Selam verdiğiniz kişiye kadar karışan sevgiliden soğumanız kadar da normal birşey yok.
Ayrılın. Ama gerçekten ayrılın.
Hayata gecirmek icin cok gec kalma derim...En guzel zamanlarim vicdanimla kalbimin arasinda kalmamla gecti.Simdi o yillara dönsem cok farkli hayatim cok farkli bir ben olurduEvet tam olarak böyle düşünüyorum
Seviyorum ama ileriki yıllarda da bunlara göğüs germeye yeter mi bilmiyorumHayata gecirmek icin cok gec kalma derim...En guzel zamanlarim vicdanimla kalbimin arasinda kalmamla gecti.Simdi o yillara dönsem cok farkli hayatim cok farkli bir ben olurduBoylesi ona da sana da eziyet ama sen seviyorum da demissin o kafami karıştırdi
Him sizin olay bitmemis sen sadece farklilik istiyorsun.Kafanda ya daha iyisi varsa ya daha mutlu olma sansim varsa gibi seyler var bence.Siz bilirsiniz ama toparlanmak vs bunlar olmaz bittiyse huzurla dolar içiniz noktanizaSeviyorum ama ileriki yıllarda da bunlara göğüs germeye yeter mi bilmiyorumve tam dediğiniz gibi en güzel yıllarım bu ilişkiyi düşünüp durmakla geçiyor ki ayrılsam toplanmak için de birkaç senemi harcarım sanırım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?