Yine ben geldim, şimdik sorulan soruları aklımda kaldığınca yanıtlamak istiyorum;
Öncelikle kilomun sebebi doğum yani doğum öncesi böyle bir sıkıntım yoktu ama kızımın alerjileri dolayısıyla sadece hamur işi ile beslendiğimden 5 ay geçti ve benim tam 12 kilo fazlam var, kendimden nefret ediyorum tek kelimeyle...
Sonrasında evet haklısınız bende annelerimize, anneannelerimize hatta içimizdede çok çocugu olanlara inanılmaz hayranım. Çocukları çok severim, keske benimde yasım küçük olsaydıda 3 tane yapacak gücüm olsaydı diyorum ama ben bebişimi doğurur doğurmaz türkiyeden ayrıldığım için hep tek başımaydım, bebişimin çok saglık sorunu oldu Allah beterlerinden korusun tabiiki hepsi gecti gitti ama işte o sırada ben hiçbir düzen oturtamadım... Bebegim yaklasık 2 saatte bir 45 dakika uyuyor ama o 45 dakika boyunca benm onu sallamam gerekiyor. Sallamayı bırakırsam en fazla 3 dakika sonra uyanıp ağlamaya başlıyor ve 2 saat geçmeden tekrar uyumuyor. Benimde dolayısıyla bu sırada yapabildiğim teksey onu ayağımla sallarken bilgisayara girebilmek oluyor. İnanın bebek başka nasıl uyur bilmiyorum ve yapamıyorum...
Yardımcı bakıyoruz, inşallah bulacagız ümidim var en azından o durumda ev biraz düzene girer diye düşünüyorum ama işin aslı burada o iş bile çoook zor. Çünkü muhtemelen bulacagımız kadın arapça dısında bir dil bilmiyor olacak ve biz anlasamayacagız. Ve inanın daha öncede başıma geldiği için söylüyorum farklı ülkelerin temizlik anlayışları çok farklı en küçük örnek olarak, burada yer silinen pis suyu mutfak lavabosuna dökebiliyorlar ve benim birde tekrardan bu ve bunun gibi şeyleri baştan öğretmem gerekecek
((
Aslında sanırım benim bütün sorunlarımın temelinde burada yanlız olmak ve burayı benimsememek yatıyor. Arkadaslarımı özlüyorum... Caddeye çıkıp yürümeyi istiyorum. "Çocuğum oldugu zaman" hayallerim böyle değildi. Sözümona alıp bebeğimi arkadaslarıma gidecektim magaza gezecektim, misafirlerim gelecekti................
Bu arada büyük bir yanlış anlaşma olmus, benim eşim çok iyidir. O olmasa çok daha beter bunalımda olurdum, işte ve tuvalette!!! olmadığı zamanlarda konusuruz, sohbet ederiz... Sorun suradaki işteki ve tuvaletteki zamanını çıkarınca bana ve bebişimize fazla vakti kalmıyor. Evet kabul ediyorum eskidende böyleydi evlendiğimizden beri yani, ama o zamanlar o tuvaletteyken ben sokaga cıktığım, arkadaslarımla konustuğum yada kendim için birseyler yaptığım için bana bu kadarda çok batmıyordu. Simdi bütün gün kucağımla ağayan bir bebekle evin içinde tek basıma ayakta durduktan sonra onun gelipte saatlerce tuvalette kalması beni çileden çıkartıyor. Sonra çıkıp bebişimizi alıyor kucagına ve aldığının 3. dakikasında bana seslenmeye başlıyor: "annesi bak güldü, annesi bak elini kaldırdı....." iyide ben zaten bunları bütün gün görüyorum ve kendi kendime ağlama sesi duymadan bir koltuga totomu sadece bir 15 dakika koyabilmek istiyorum......
Ve bütün bunların yanında birde kendimi suçlu hissediyorum çünkü artık işe başlamak istiyorum (doğum iznindeyim), sanırım ancak işe başladığım zaman normal hayata dönebilecegim...