Yazan destek olan tüm arkadaşlara teşekkür ederim. Yalnız değilmişim, bunları hisseden tek kişi değilmişim.
Aslında uçağa bindiğim an, yükümün yarısını attım sanki üzerimden ama havaalanındayken çok zordu.
Olaya basit derkenden kastım şuydu, çözmek isteselerdi, eşim çözüm bulmak isteseydi sorunumuz çok basitti. Diğer türlü evlilik benim için eziyetti ve çok kötüydü.
Eşimde hata olduğunu biliyorum, hatanın en büyüğünün onda olduğunu da biliyorum.
Aile terapistini öneren arkadaşlar, onu da yaptık, eşimle zaten kapıyı kapattığımızda bir sorunumuz yoktu fakat o kapıyı bize bir türlü kapattırmadılar, eşimin de annesine karşı çok direndiği oldu, bunu gördüm hissettim ama onların ilişkilerinde denge ve ölçü yoktu, ya çok iyi ya da kötü olacaktı. Denge olmayınca tamamen kötü olmayı da asla göze alamadı.
Yani benim için bir dahası, denemesi, şansı yok. Bu zaten denemeydi, şanstı olmadı.
Bitti.
Bu ve benzer sıkıntıları yaşayanlar için en iyisini diliyorum. Kendim için de -şimdilik- iyi şeyler ummaktan başka bir şey düşünemiyorum.
