NİŞAN AREFESİ PİŞMANLIK HİSSİ

Dedikten sonra;


Demişsiniz de ben pek öyle anlamadım.
Adam dolmuş yavaş yavaş taşma noktasına yaklaşıyor haberiniz olsun.
Ayy sanırım öyle. Ama nişanlılık kararı bende de pişmanlık hissi yarattı. Adapte olamıyorum ben de. Kendime çeki düzen vermem lazım. Aşırı kontrolcü davraniyorum.
 
Merhabalar, 25 yaşındayım. 7 yıllık ilişkimizi nişanlılık ile bir adım ileri taşımak niyetiyle bir karar aldık ancak ben sanırım bu kararın pişmanlığını yaşıyorum. Kişilik olarak fevri, agresif ve sinirli bir mizacım var ancak hayatımda önem verdiğim herkese karşı büyük bir özveriye de sahibim. Ben istiyorum ki herkes beni benim onları düşündüğüm kadar düşünsün, bana onlara verdiğim değerin aynısını versinler ama olmuyor işte. Bu kısımda sorun bende biliyorum.

Asıl sorun şu ki bu nişan kararı alındığından bana karşı büyük bir özensizlik görüyorum. Takmıyor sanki artık. Bazı şeyleri çok dile getirmişim zamanında sanırım o yüzden artık umursamıyor dediklerimi. Düzgünce aramıyor arasa dahi kısa tutuyor. Konuşamıyoruz kendimi anlatamıyorum. Artık anlatmak da istemiyorum sanırım. İlgisini kaybetti bana karşı. Saygı sınırını da kavgalarda çok aştım kendimde de hatalar görüyorum ancak öyle ki insanı delirtip çileden çıkarıp sonra hiçbir şey olmamış gibi konuşması insanda ne saygı bırakıyor ne başka bir şey.

Ne yapmalıyım sizce? Yeniden nasıl ilgisini ve alakasını üstüme çekip dengeyi bulabilirim? Zaten korkuyorum evlilik sürecinden de. Bu süreci de nasıl rahat atlatabilirim? Yeni bir aileye gelin olarak katılıyorum. İçine girdiğim aileye ve anlattığım tutumlara sahip müstakbel nişanlıma karşı nasıl davranmalıyım?
Uzun ılişkiler genelde böyle oluyor, herşey tüketilmiş ve heyecan bitmiş oluyor, kafanızda en ufak şüphe varsa evlenmeyin yoksa çok mutsuz olursunz...
 
17-18 yaşından beri süregelen ilişki. Muhtemelen başka ilişki de olmadı. E haliyle bunca senenin rahatlığı vardır.
Kısmen normal.
Fakat; nişanlanmak veya evlenmek karşı tarafı 'cepte görmek' demek değildir. Öyle olsa tüm evli çiftler özensiz, umarsız falan olurdu.
Elbette rahatlık vardır da, nişan olayının heyecan katması gerekir.
Belki maddi sebepler, belki atılacak adımın ciddiyeti kafasını kurcalıyordur.
Şeffaf olmakta fayda var. Sinirle triple değil de sakince konuşmak.
 
Anonim olmanın verdigi rahatlıkla tüm bunları kabul ediyorum. Sanırım tam anlamıyla bu şekilde davranıyorum ama aslinda içimde en ufak bi kötü his yok ona karşı. Nasıl törpüleyebilirim bu durumu. Nişandan sonra işim sebebiyle şehir dışında olucam ve dört ay kadar görüşemeyeceğiz. Bu sürede hem sürece uyum sağlama hem de tüm bunları törpülemem için ne önerirsiniz?
Mesafeli bir ilişki sürecine gireceksiniz eğer bunaldıysa 7 yıldan sonra 4 ay ona tatil modu gelebilir. Şahsen nişan olayını 4 ay sonrasına erteleyin.
Uzaktayken gözlem yapın, o sizi özlüyor mu, düşünüyor mu daha rahat görürsünüz. Belki uzak kalınca ilgisi artar.
Bazı erkekler dile getirmez fakat evlilik konusunda hevesli olmadıkları için saçma sapan şeyleri bahane edip soğuk yaparlar.
 
Uzun ılişkiler genelde böyle oluyor, herşey tüketilmiş ve heyecan bitmiş oluyor, kafanızda en ufak şüphe varsa evlenmeyin yoksa çok mutsuz olursunz...
Bunu düşünüyorum artık. Tamam kendimdeki hataları da görüyorum ama karşı taraftan böyle izlenimler aldığım sürece kendimi ne kadar frenlersem frenleyeyim olan bana olacak gibi geliyor. Bu süreçte mutlu olmam gerekmez miydi? Ben sadece gerginim. Ancak artık aileler de işin içine girdi. Ayrılmak demek gerçekten bitti demek artık. Oyunu olmaz bu saatten sonra. Kendime nasıl bir yol çizeceğimi şaşırdım
 
Mesafeli bir ilişki sürecine gireceksiniz eğer bunaldıysa 7 yıldan sonra 4 ay ona tatil modu gelebilir. Şahsen nişan olayını 4 ay sonrasına erteleyin.
Uzaktayken gözlem yapın, o sizi özlüyor mu, düşünüyor mu daha rahat görürsünüz. Belki uzak kalınca ilgisi artar.
Bazı erkekler dile getirmez fakat evlilik konusunda hevesli olmadıkları için saçma sapan şeyleri bahane edip soğuk yaparlar.
Şahsen konu sahibinin bu 4 ayda nişanlı kişisini daha çok bunaltacağını düşünüyorum, o ışığı gördüm konu sahibinde. Bende pişmanlık duyuyorum nişan kararı yüzünden diyor. Eğer böyle devam ederse 7 yıllık ilişkinin gidişatı hiç iyi değil. Kavgalarda saygı sınırını çok aştım diyor, demekki hakaret ediyor, hatta belki de küfür ( çok aştım dediği için öyle düşündüm ). Kendisine çeki düzen vermezse sonu yok bu ilişkinin bence.
 
Merhabalar, 25 yaşındayım. 7 yıllık ilişkimizi nişanlılık ile bir adım ileri taşımak niyetiyle bir karar aldık ancak ben sanırım bu kararın pişmanlığını yaşıyorum. Kişilik olarak fevri, agresif ve sinirli bir mizacım var ancak hayatımda önem verdiğim herkese karşı büyük bir özveriye de sahibim. Ben istiyorum ki herkes beni benim onları düşündüğüm kadar düşünsün, bana onlara verdiğim değerin aynısını versinler ama olmuyor işte. Bu kısımda sorun bende biliyorum.

Asıl sorun şu ki bu nişan kararı alındığından bana karşı büyük bir özensizlik görüyorum. Takmıyor sanki artık. Bazı şeyleri çok dile getirmişim zamanında sanırım o yüzden artık umursamıyor dediklerimi. Düzgünce aramıyor arasa dahi kısa tutuyor. Konuşamıyoruz kendimi anlatamıyorum. Artık anlatmak da istemiyorum sanırım. İlgisini kaybetti bana karşı. Saygı sınırını da kavgalarda çok aştım kendimde de hatalar görüyorum ancak öyle ki insanı delirtip çileden çıkarıp sonra hiçbir şey olmamış gibi konuşması insanda ne saygı bırakıyor ne başka bir şey.

Ne yapmalıyım sizce? Yeniden nasıl ilgisini ve alakasını üstüme çekip dengeyi bulabilirim? Zaten korkuyorum evlilik sürecinden de. Bu süreci de nasıl rahat atlatabilirim? Yeni bir aileye gelin olarak katılıyorum. İçine girdiğim aileye ve anlattığım tutumlara sahip müstakbel nişanlıma karşı nasıl davranmalıyım?
sevmiyorsa sevmiyordur. kendinize bu iskenceyi yapmayin. nisanliyken aramayan insan evlenince ilgi kusuna mi donecek? biz on yildan fazladir evliyiz, hala telefonda saatlerce konusabiliriz. kendinizi seven birisini bulun.
 
Şahsen konu sahibinin bu 4 ayda nişanlı kişisini daha çok bunaltacağını düşünüyorum, o ışığı gördüm konu sahibinde. Bende pişmanlık duyuyorum nişan kararı yüzünden diyor. Eğer böyle devam ederse 7 yıllık ilişkinin gidişatı hiç iyi değil. Kavgalarda saygı sınırını çok aştım diyor, demekki hakaret ediyor, hatta belki de küfür ( çok aştım dediği için öyle düşündüm ). Kendisine çeki düzen vermezse sonu yok bu ilişkinin bence.
Kesinlikle o 4 ay çok önemli o yüzden iş ciddiye binmeden ayrı kalmaları iki taraf içinde çok iyi olacak.
Şimdi nişanlı olunca işin içinde aile de oluyor o süreçte ayrılsan suç kavga etsen suç.
O yüzden nişanı 4 sonra yapsınlar bence
 
Bence nişanı kesinlikle o 4 aydan sonra düşünün. O sırda gözlemleyin. İyice eminseniz nişan olayı gündeme getirilebilir
 
Nişanı erteleyin. Uzaktayken de hem ona hem kendinize tatil verin, çok üzerine düşmeyin. İletişim sınırlı olsun, o size gelsin bırakın. Gözlemleyin, duygularınızı tartın. Sonra evlenme kararı alın.
 
Saygi sınırı aşılınca iliskiler bozuluyor. Saygısızlık yapan kisi belli bir sure kendini durduruyor sonra sovup saymaya devam ediyor, saygısızlığa ugrayan kisi ise artik sagir oluyor normal bir diyalogtaki cümleleri bile duymuyor ve ilgisini kaybediyor.
Simdi yakindiginiz hersey(ilgisizlik, ozensizlik gibi) evlenince 3 kat artacak. Yerinizde olsam bu iliskiyi bitirirdim
 
Bunu düşünüyorum artık. Tamam kendimdeki hataları da görüyorum ama karşı taraftan böyle izlenimler aldığım sürece kendimi ne kadar frenlersem frenleyeyim olan bana olacak gibi geliyor. Bu süreçte mutlu olmam gerekmez miydi? Ben sadece gerginim. Ancak artık aileler de işin içine girdi. Ayrılmak demek gerçekten bitti demek artık. Oyunu olmaz bu saatten sonra. Kendime nasıl bir yol çizeceğimi şaşırdım
Nişan ve düğünde gerginlik ve stres normal , eşimle ben bunu dibine kadar yaşadık, eşimin babası aşırı anlayissiz ve katıydı eşime çok fazla zorluk çıkarıyordu, biz de ara ara gerginleşiyorduk ama eşimin sevgisi ve korumacı tavırları devam etti bana karşı , bunu hissetmesem asla bu yola girmezdim, mesela babası kendine evlerine yakın oturmamız konusunda eşimi zorladı ama eşim benim tercihlerime saygı duydu ailesi de bişey diyemedi , sizde de eğer tek sorun stres ise bunlar geçecek, ama saygısızlık, hakaret , değersizlik varsa sakın uzun ilişki diye devam ettirme, olan sana olacak çünkü...
 
Merhabalar, 25 yaşındayım. 7 yıllık ilişkimizi nişanlılık ile bir adım ileri taşımak niyetiyle bir karar aldık ancak ben sanırım bu kararın pişmanlığını yaşıyorum. Kişilik olarak fevri, agresif ve sinirli bir mizacım var ancak hayatımda önem verdiğim herkese karşı büyük bir özveriye de sahibim. Ben istiyorum ki herkes beni benim onları düşündüğüm kadar düşünsün, bana onlara verdiğim değerin aynısını versinler ama olmuyor işte. Bu kısımda sorun bende biliyorum.

Asıl sorun şu ki bu nişan kararı alındığından bana karşı büyük bir özensizlik görüyorum. Takmıyor sanki artık. Bazı şeyleri çok dile getirmişim zamanında sanırım o yüzden artık umursamıyor dediklerimi. Düzgünce aramıyor arasa dahi kısa tutuyor. Konuşamıyoruz kendimi anlatamıyorum. Artık anlatmak da istemiyorum sanırım. İlgisini kaybetti bana karşı. Saygı sınırını da kavgalarda çok aştım kendimde de hatalar görüyorum ancak öyle ki insanı delirtip çileden çıkarıp sonra hiçbir şey olmamış gibi konuşması insanda ne saygı bırakıyor ne başka bir şey.

Ne yapmalıyım sizce? Yeniden nasıl ilgisini ve alakasını üstüme çekip dengeyi bulabilirim? Zaten korkuyorum evlilik sürecinden de. Bu süreci de nasıl rahat atlatabilirim? Yeni bir aileye gelin olarak katılıyorum. İçine girdiğim aileye ve anlattığım tutumlara sahip müstakbel nişanlıma karşı nasıl davranmalıyım?
18 yaşındaki düşünceleriniz gitti daha olgun düşünüyorsunuz.mantık ve sevgi ile hayata sevdiğiniz insana bakıp size uygun olmadığı gerçeği ile karşı karşıya gelmiş olabilirsiniz.
Kimseyi ikna etmeyin bırakın oldugu gibi davransın zorlama ile düşünceler,huylar göstermelik değişiyor hop al baştan herşey aynı oluyor.
 
Merhabalar, 25 yaşındayım. 7 yıllık ilişkimizi nişanlılık ile bir adım ileri taşımak niyetiyle bir karar aldık ancak ben sanırım bu kararın pişmanlığını yaşıyorum. Kişilik olarak fevri, agresif ve sinirli bir mizacım var ancak hayatımda önem verdiğim herkese karşı büyük bir özveriye de sahibim. Ben istiyorum ki herkes beni benim onları düşündüğüm kadar düşünsün, bana onlara verdiğim değerin aynısını versinler ama olmuyor işte. Bu kısımda sorun bende biliyorum.

Asıl sorun şu ki bu nişan kararı alındığından bana karşı büyük bir özensizlik görüyorum. Takmıyor sanki artık. Bazı şeyleri çok dile getirmişim zamanında sanırım o yüzden artık umursamıyor dediklerimi. Düzgünce aramıyor arasa dahi kısa tutuyor. Konuşamıyoruz kendimi anlatamıyorum. Artık anlatmak da istemiyorum sanırım. İlgisini kaybetti bana karşı. Saygı sınırını da kavgalarda çok aştım kendimde de hatalar görüyorum ancak öyle ki insanı delirtip çileden çıkarıp sonra hiçbir şey olmamış gibi konuşması insanda ne saygı bırakıyor ne başka bir şey.

Ne yapmalıyım sizce? Yeniden nasıl ilgisini ve alakasını üstüme çekip dengeyi bulabilirim? Zaten korkuyorum evlilik sürecinden de. Bu süreci de nasıl rahat atlatabilirim? Yeni bir aileye gelin olarak katılıyorum. İçine girdiğim aileye ve anlattığım tutumlara sahip müstakbel nişanlıma karşı nasıl davranmalıyım?
Daha evlenmeden bu dediklerin oluyorsa hiç evlenmeyi de düşünme...
 
Back
X