Sakın ama sakın kaçmayı düşünme, ailene bunu yaşatmaya hakkın yok. Bir anne baba için en güzel şey, kızlarının gelinlikle baba evinden çıkması. Sana bunca emek vermiş , sıkıntını derdini çekmiş ailenin başını önüne eğmeye hakkın yok. Şu an bunları idrak edebiliyor musun bilmiyorum. Sana sadece şunu anlatacağım, hamileyim ben. Uzun zamandır bebeğimin hareketlerini sık sık hissediyordum. Ancak geçen hafta bir kaç gün üst üste hissedemeyince, hıçkırıklarla, gözümde yaşlarla doktoruma gittim. Ultrasonda hareket eder halini görüp, kalp sesini duyunca, aklıma ilk annem geldi. "anne olduğunda anlarsın" derdi , bana hep hikaye gelirdi; "senin için dünyayı yakarım" derdi, şarkı gelirdi. Allah'ım dedim bu nasıl bir duygu, bu nasıl bir sevgi. Onun yaşaması için, ömrümü vermeye razıyım ben şu an. Ve o masada, bebeğimin kalp atışlarını dinlerken "ahh annem dedim, seni acaba üzdün mü?" , "üzdüysem de, unuttun mu yoksa kalbin kırıldı mı?" ..."affet beni annem" diye sarıldım boynuna, sonra.
Sevginden ölsen de, emin ol seni aileden daha fazla kimse sevemez. Eğer nişanlın, seni sevseydi, böyle şeyler için arkasını bu kadar kolay dönmezdi. Hayat zorlu ve uzun. Daha şimdiden, en ufak sorunda arkasını hiç tereddüt etmeden dönen adamdan sana fayda gelmez. Daha ne zorluklar, ne güçlükler çıkarak hayat karşınıza. O yüzden, üzüntünü yaşa içine atma ama aileni de düşün, sen bir ağlıyorsan emin ol annenin yüreği 1000 ağlıyor. Hayatta herşey geçer, unutulur. Bir gün öyle biri çıkar, seni öyle bir sever ki, "daha önce hiç böyle sevilmemiştim" dersin. Tıpkı benim gibi, ilk aşkım unutur muyum acaba diye işe yaramaz bir adamın arkasından ağlarken, eşimle tanıştıktan sonra "ben daha önce hiç böyle sevmedim, hiç böyle sevilmedim" dedim. Mutluluğu geçmişte arama, mutluluk geleceğinde.