Arkadaşlar değerli fikirlerinizi benden esirgemeyin lütfen. Ben nişanlımdan tam 2 haftadır ayrıyım. 2 hafta önce, herşey iyi güzelken, saçma sapan bişeye kızdı ve çekti gitti.telefonlarımı da açmadı.Ertesi gün, ben hala onun yüzüğünü taşırken, bana sadece mesajla herşeyin bittiğini, yüzüğü de çıkardığını söyledi.Ben orada yıkıldım tabi.Bir daha ne ardım, ne mesaj attım... İşin ilginç yanı, 2 haftadır ne ailesi aradı, ne o aradı. Tamam bitmiş olabilir ama bu sessizliğe bir anlam veremedik ailece. Sonuçta ayrılmak isteyen ben değildim, kendi kendine ayrılmış benden ve bunu mesajla bildiriyo. O mesajı da ben atmasam, onu da lütfetmeyecekti. Bu durumda bizim aramamız doğru değidi. Ben 2 haftadır, birinden ses çıkar diye bekledim ama boşşş. Çok garip bi durum. Namusunla şerefinle gelip kız istiyosunuz, bir tören yapılıyo, aileler birbirine karışıyo, ayrılma şekline bakın.. Sorumsuzluğa bakın. Nişan atmanın da bir adabı olmaz mı yani, ben mi yanlış biliyorum arkadaşlar yaa? Zaten bu durumda ben de geri dönüş veya birşeyin kurtarılmasını istemiyorum ama takıları bile vericek olsak, karşımızda muhatap yok. Ayrılan ben değilim, niye biz arayalım di mi bu durumda, gelin takılarınızı alın diye. Hadi benimle konuşulmuyo, anlarım bunu. Ama bu işi bitirirken bile benim aileme karşı sorumlu değil mi bu insan ve de ailesi? Benim babam yok, belki bunun rahatlığıyla beni sahipsiz olarak görüyolar, aileme karşı da bundan çok rahatlar, bilemiyorum. Ama abim var ve kesinlikle bizim ; gelin şu işi gereğince bitirin demek için aramamamız gerektiğini söylüyo. Onlar bizi yok sayıyosa, biz de yok sayacağız diyo. Ama annem, gördüğü bu muameleye çok üzülüyo.Benim de kafam kızıyo ve şeytan diyo ki, zorla da olsa saygıyı al, haddini bildir.Ara, geliceksin ve sorumluluğunu yerine getireceksin de diyo şeytan. Ama gurur yapıyorum işte.Duyduğum kadarıyla bu insan, hayatına gayet normal bi şekilde devam ediyo.Ne yapacağımı şaşırdım arkadaşlar. Hiç böyle bişey duydunuz mu, allah aşkına biri söylesin. Bu durumda ne yapılır, yutup hayatıma devam mı edeyim, ne yapayım....