Bu konunun her iki yüzünü bizzat yaşamış biriyim.
Hayata dair tek keşkem varsa, bu da çalışma hayatına atılmamaktır.
Kısa vadeli oyalanmak adına çalıştığım zaman, zaten soğuduğum mesleğime tamamen kapattı beni ve bambaşka hayaller kurarak çalışma hayatından birkaç ayda ayrıldım.
İşte o beğenmediğim, eğlencesine gidip zaman harcadığım, aldığım maaşa burun kıvırdığım hayata muhtaç etti zaman beni
Ben ne plan yaparsam yapayım, öngördüğüm gibi olmadı hiçbir şey.
Ve şu yaşımda neredeyse sıfır tecrübe ile de mesleğime istesem de dönemem, bununla birlikte ya koca ya baba bağlantılı maddi bağım olması, hayatımda boynuma geçirdiğim tek tasmanın diğer adı.
Elbet çalışacağım, hayalim hep kendi işimi kurmaktı, o sebeple ayrıldım ama 2 sene öngörüm belki 10 sene oldu.
Giden benden gitti, çektiklerim ve bu yüzden dayanmak zorunda olduklarım adeta zirveye taşındı falan filan.
Kısaca çalışın, öylesi böylesi çalışın.
çalışmak ve kölelik arasında nasıl bağlantı kuruldu o yorumları henüz okumadım. Eğer sinir sistemim cokmezse okuyacagim
