niye yasiyorum ki bu sehirde niye hasretlik ceke ceke niye yasiyorum

U

umutla_bekleyis

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
30 Ekim 2014
426
178
53
Evet agliyorum evet belki sacma gelecek bazilariniza ama evet ben mutsuzum bu sehirde burdaki insanlar yuzunden bu sehirde olamayan ailelerimiz yuzunden kimsemizin olmadigi bu sehirde yasamaktan ve evet ben agliyorummm hickirarak beni bu saatte bunlari yazmaya zorlayacak kendimi bu kadar kotu hissetmemi saglayacak ne oldu bilmiyorum ama kimsesiz hissediyorum kendimi tanimadigim bilmedigim bi sehirde anamin babamin olmadigi bi yerde karanlikta icim daralinca gidecegim korktugumda, kendimi yanliz hissettigimde hadi bana gel diyecegim kimsem yok niye yasiyorumki ben burda niye... iki yuzlu insanlarin, menfati icin yasayanlarin, birbirinin kuyusunu kazanlarin, sirtimi dondugumde sirtimdan vurabilecek insanlarin yuzume gulup arkamdan sovecek insanlarin arasinda ne isim var benim... gercek dost diyebilecegim kimsemin olmadigi sevdiklerimin,beni sevenlerin yanimda olmadigi bi yerde niye yasiyorum ki ben niye sebep niye kendime soruyorum ama cvp yok.
 


bende şuanda üzgünüm ve ağlamaklıyım..
sorunumda senin bu yazdıkların..Gurbetteyim ve yapayalnızım..eşim evde ama diğer odada aynı evde iki yabancıyız...sırtım bıçak izleri dolu,dost bildiklerimin izleri..
Aynı yaşadığım duyguları yazmışsın ne garip..Bu kadar benzer olamazdı sanırım yazdıkların...saat gecenin 4 u ve ben hala uyumadım...
 
Ağlama üzülme bu da bir imtihan demek ki...
ben sabahtan beri böyle düşünüp kendimi rahatlatıyorum mecburum çünkü......

Nickin gibi umutla bekleyişimizi sürdürelim Allah büyüktür bakarsın birgun sahici dostlar ediniriz...Bizi sırtımızdan vurmayan. Yüzümüze gülüp kuyumuzu kazmayan....Dilerim.
 

Canim esinle niye ayrisiniz onlarin desteginede cok ihtiyacimiz var ben esimlede kusunce daha bi zor oluyor o yuzden kusmemeye ozen gosteriyorum.
Gercek dostta gelince canim artik kalmamis kim kimle arkadas kim dost bilemedim ben bu sehirde hic bir mecburiyetimiz yok bu ulkede yasamaya kimsemiz yok benim azda olsa derdimi dinleyecek uzuntumu paylasacak bi sirdasim olsa belki bu kadar olmaz ama kime gulduysek kimi evimize soktuysak yilan cikti isi biten cekip gitti. Burda amca teyze akrblarim kuzenlerim var ama gercek dost arkadas en onemlisi anam babam yok mutlu degilim degilim olamiyorum
 


Haklısın kime dost diyorsak,hainlik görüyorum bende..Ben herkese yardım ederim,yoldaş olurum,yarar sağlarım,arkadaşlık kurmalarına vesile olurum ama bana kimse bir hayır yapmaz..ne kollanırım,ne arkamda durulur anca nispet yaparlar,yaralamaya çalışırlar,bundan zevk alırlar..Allahtan başka dost yok..Buna inanıyorum ben..
Eşime gelince, o sebep oldu gurbete gelmeme..Ailesinin karşısında dikilip beni sahiplenebilirdi ama o kaçmayı seçti..Gurbette yapayalnız yaşamama sebep olduğu için ona çok kırgınım..Kırgınlığım çok büyük...Kinci değilim asla ama hayalkırıklarım çok..Karşıma çıkan kişiler hep menfaat peşindeler yada benim hayatımda gözleri oluyor..Adam gibi bir arkadaş dost bulamadım...

seninle yazışmak hemde aynı sebepten ne ilginç..Tamda aynı ruh hali içindeyken...
 

Yazmak istediklerimin geri kalan kismini sen yazmissin bende esim yuzunden burdayim bende bazen soyleniyorum neden geldik durmamiz icin yasamamiz icin bi sebep soyle diye yok diyor gidelim geri donelim diyorum biraz daha duralim kendimizi toplayalim donelim diyor bazen aldirmiyorum akisina birakiyorum bazende boyle icim aciyor
 


Ahhh canım inanılır gibi değil işte bizde bu dediklerinle alakalı tartıştık yine..Neden ben bu yalnızlığı çekiyorum sen sebep oldun diyorum o da susuyor...Artık geriye dönmek içinde çok geç..yaşadıklarımız,hissettiklerimiz birebir aynı..Gurbet elde olup da yalnızlık çeken çok az..Ama benim bir komşum bile yok burda..unutmuşum artık komşuluk neydi? Eş sabah gider gece gelir ben ise çocuklarımla 4 duvar arasında hiç mi hiç alışamadığım yabancı bir ülkede..

imtihanımız belki de canım?
 
Eşimin işi gereği bende gurbetteyim...il il geziyoruz...birkaç ay sonra baska bi ile tayin olucaz..iki evladım var 8.5 yıllık evliyim,eşim çok şükür melek gibidir,gülden ağır lafini isitmedim..evine,bana çocuklarına adamistir hayatını ama gel gelelim burası gurbet..tam bir ana delisiyim,alisamiyorum,daha bi gün oldu gitti annem sureklide gelir,eşim anasindan ayırmaz ama yetmiyor..gelen yok giden yok akraba yok kardes yok..bazen diyorum koca sülalede gurbet bi banami düştü..Napayim benimde kaderimde gurbet varmış..allahım sevdiklerimin canını sağ etsin varsın ben çekerim hasreti...milleti hiç anlatmıyorum bile herkes kalleş,çıkarcı..yan komşum dışında hickimseyi almıyorum hayatıma...sabır arkadaşım..allahım yardımcımız olsun...
 
Şu saatte aynı duyguları yaşadığım bir insanla yazışmak sahiden ne diyeceğimi bilemedim..Demek ki yalnız değilmişim bu konuda,bak sende benim hissettiklerimi yaşıyorsun arkadaşım...Rabbim yardımcımız olsun...
 


Allah seninde yardımcın olsun..Gurbet hiç sevmediğim,asla istemediğim bir yerdi..Eşim istedi gelmeyi buralara bende peşinden sürüklendim..Ben affedemiyorum eşimi beni gurbete sürüklediği için..Gurbeti çeken bilir..Ne yaman ne zordur..Benim konuşacağım bir komşum bile yok...
 
Yemin ederim benimde bir arkadasim bile yok..buda yaklaşık 6 yıldır yaşıyorum bundan evvel 3 yıl doğuda lojmandaydik iyi günlerimde oldu,ama daha çok entrika,çıkar,dedikodu,yiyici insanlarla karşılaştım..o yüzden buraya gelince kimseyi almadım hayatima,yan komşum dediğimde yaşıt degil yanlış anlama 50 yaşında torun torba sahibi bi abla,sürekli gezer evde durmaz...bakalım gittiğim yerde kimlerle karsilasicam...
 


Tahmin etmiştim yaşça senden büyüktür diye..insan bir kere ağzı sütten yandı mı yoğurdu üfleyerek yiyiyor..çok haklısın. İnşallah gittiğin yerde çok iyi insanlarla karşılaşırsın.
bak ben nasıl üzgünüm nasıl çaresizim eşimle ağzımı açıp tek kelime konuşmadım o beni böyle üzgün gördüğü halde bana laf saydırıp geçti yattı..Horlama sesi eve yayılmış..Beni iyice soğutuyor kendinden git gide kapanmayacak bir uçurum yapıyor elleriyle....
 
Kızlar yapmayın böyle yaaa...Benim hayatım da hep gurbetlerde dolanarak geçti... Lise bitene kadar babamın görevi nedeniyle diyar diyar gezdik, tam alışmaya başlayınca hooop tayin çıktı sil baştan...Yeniye alışana kadar eskinin hasreti ile idare ettik ama bir baktık yeni dediğimiz de eski olmuş..Lise bittti babam emekli oldu tam sabitledik artık mekanı derken bu sefer de ben ilk kez ailemden uzaklara düştüm üniversite nedeniyle...6 tane huyunu suyunu hiç bilmediğim hatunla aynı odayı paylaşmaya başladım yurtta...Allahım burası neresi? Bu insanlar kim? Bu şehirde bir başıma nasıl alışcam bu yeni düzene vs derken bi baktım 4 yıl geçmiş bile ... Sonrasında iş dolayısıyla ayrı şehirlerde, ilçede ve hatta 1 yıl da bakkalı olmayan köyde kaldım ve hatta hatta yurtdışında bile çalıştım 2 sene ...Her seferinde huzursuzlukla gittiğim yerden salya sümük ağlayarak ayrıldım...Velhasıl şuanda da 1,5 yıldır hayatta yaşamam dediğim İstanbul'dayım evlilik dolayısıyla ve de çalışmıyorum üstelik...E çoluk çocuk da yok ki vakit geçsin evde akşama kadar...İstanbul'u hiç bilmiyorum, hadi sora sora Bağdat bulunur da bir başıma nereye kadar gezeyim, ondan da sıkılacağım belli...Komşu, arkadaş vs de yok kafama göre...Tek tanıdığım komşu MS hastası tekerlekli sandalyede bir teyze ile onun yaşlı annesi...Onlarla da onların hastalıkları dışında konuşacak bir konu olmuyor genelde ... Eşim haftanın 6 günü full çalışıyor, işten gelince yemek faslından sonra gözleri kapanıyor adamcağızın saat 12 olmadan, Pazarları da uyumak ve bilgisayarda oyun vs oynayarak kendine zaman ayırmak istiyor haklı olarak, çıkalım gezelim diye tuttursam e adama da yazık herzaman kıyamıyorum ki ....vs vs vs

Lafın kısası benim gibi her girdiği ortama hareket ve neşe getiren ben, evde bir başıma yaşar oldum...Başlarda çok bunaldım, üzüldüm, ağladım sızladım vs ama bir baktım ki depresyonun eşiğindeyim hemen kendime " Bir kendine gel, silkelen! dedim...Şikayet etmek yerine kabullenmeye adapte ettim kendimi önce...Sonra çalıştığım dönemlerde "evde öööle sere serpe yayılıp keyif yapmak için neler vermezdim" dediğim günler aklıma geldi. Ben de keyfini çıkarmaya karar verdim. Bazen deli gibi kitap okumaya veriyorum kendimi, bazen saatlerce nette aklıma takılan herşeyi araştırıyorum, ev hanımlığı konusunda oldum olası acemiydim bu konuda kendimi geliştirmeye çalışıyorum :) Hatta alıyorum haritayı elime İstanbulu haritadan öğrenmeye çalışıyorum Yıllardır adamakıllı hiç dua etmediğimi hatırladım şimdi onu da yapmaya başladım. Aslında spor da yapmak lazım ama tembellikten henüz o konuda bir ilerleme kaydedemedim Alışverişi pek sevmediğim için kendimi AVM lere atmama da gerek kalmıyor...Bi de bakmışım günler haftalar nasıl geçtiğini anlamadan geçiyor...E bi de Allah bir çocuk nasip ederse bu ehl-i keyf günlerimi mumla arayacağımı bildiğimden tadını çıkarmaya bakıyorum.

Velhasıl herkesin zevk alacağı farklı şeyler vardır. Örgü örmek, gezmek, alışveriş, ev içinde kişisel hobilerle uğraşmak, TV seyretmek,müzik dinlemek, kitap okumak, spor yapmak, her gün bilmediğin yeni birşeyler öğrenmek, saçıyla başıyla kaşıyla uğraşmak vb. Önemli olan fazla boş kalıp vesveseye kendimizi vermemek...

Önce kendimiz, kendimizin en yakın dostu olmayı öğrenicez ...Ha sonra bi bakarsın markette tesadüfen tanıştığın bir hatun tam kafana göre çıkar kanka oluverirsiniz belli mi olur Azcık sabır, azcık "Anın tadını çıkarma" felsefesi bir de özgüven oldu mu bize her yer bayram yeri Nerelerde yaşıyorsunuz bilmiyorum ama insan tanıdığı, yolunu yönünü bildiği yerde kendini güvende hisseder ve yıllardır göçebe hayatı yaşamaktan kaynaklı bir tecrübeme göre çok ufacık bir köyün bile keşfedilecek bir güzelliği vardır... Hadi bakalım siz de silin gözyaşlarınızı da hem kendinizi hem de yaşadığınız çevreyi bi keşfe çıkın bakalım

Öpüldünüz
 
e gezen birini bulmuşsun işte ne güzel..arada takıl peşine bi hava al gel illa çok samimi olmak zorunda değilsin ki
 
Empati yapalım biraz canım...eşinin yerine bir geç, onun tarafından da bi bak bakalım hayata...Adam akşama kadar çalışıyor yorgun argın eve geliyor bir de üstüne suratı asık bir hatun ...Sonuçta o da gurbette değil mi kendi çapında?

Ayrıca erkek psikolojisi ile ilgili bir dipnot geçeyim...Biz kadınlar problemlerimizin çözümü olmasa da birisine sadece anlatarak bile rahatlarız ama erkekler sadece çözüm sunabilecek biri olursa derdini anlatmayı seçer...Dolayısıyla bizi kendileri gibi düşünüyor sanırlar.Yani ona derdini anlatarak ondan çözüm sunmasını beklediğinizi sanarlar ve bu onlara baskı gibi gelir...

Şimdi senin üzüntünün nedenini biliyor olsa da gurbette yalnızlık çekmene şuan bir çözümü olmadığı için de seninle bu konuyu konuşmak istemez. Çünkü çözüm üretememek biyerde onun egosunu zedeler ve kendini aciz hissettirir...
 
Kızlar bir de size 18 yaşındayken bir psikolojik danışmanın bana verdiği öğüdü aktarayım ki sağolsun benim yaşam felsefem olmuştur...Bana demişti ki:

" Hayatındaki her insanı aynı değer seviyesine oturtmayacaksın.Hepsini hakettiği kadar basamaklayacaksın. Mesela 1 den 10 kadar ...İlk basamağa sadece "Merhaba" dediğin insanları oturtacaksın. 2. basamağa " Merhaba + Günaydın" dediklerini...3. ye " Merhaba+Günaydın+Nasılsın?" dediklerini ve bu şekilde 9-10 a kadar yerleştireceksin etrafındaki insanları... bu şekilde herkesi aynı değer seviyesinde tutmayıp yerine yerleştirirsen ve ona göre davranırsan o insanlar değeri kadar seni üzebilirler...Ha zaman içinde ilerleyen ilişkilere göre de basamak atlatabilirsin ya da indirebilirsin"

Oysa biz napıyoruz? Birazcık samimi olsak biriyle hemen onu hayatımızın merkezine yerleştiriveriyoruz iyice tartmadan biçmeden (başka bir deyişle yukarıda bahsettiğim basamak sisteminde en üstlere taşıyoruz)...Sonra bi bakıveriyoruz ki o insan sandığımız insan değilmiş ! Ve bizim değerlerimizi yıkmış devirmiş, enkazını toplamak da bize kalmış...
 
Biz de gurbetteyiz. Sebepsiz değil, sebepleri var evet.
Ama bazen annemi, kardeşimi o kadar özlüyorum ki.
Psikopatça rüyalar görmeye başladım artık, kardeşimi balkondan düşerken falan görüyorum ne bileyim. Öyle şeyler. Geceleri uyuyamamaya başladım.
 

Canım benim, özlem duygusu hissetmemiz kadar doğalı yok. bir de yanımızda yöremizde bize yarenlik edecek birileri olmayınca yalnızlık duygusuyla bilinçaltımız daha da çok özlem duygusunu perçinliyor, hissettiriyor bize. Senin durumunda buna benziyor. E bilinçaltımızdaki çoğu şey de rüyalarda kendine vucut buluyor doğal olarak. İçini ferah tutmaya çalış, gün içinde bedenini yorar, beynini oyalarsan özlem duygusuna yoğunlaşmamış olursun inşallah ...
 

Ah o bilinçaltı ne menem bişey, vücut bulduğu an bi yakalasam ne parçalıcam ben onu var ya.
Bu ara çok investigation discovery izliyom, ondan herhalde.
 
Kızlar nerelerdensiniz bu arada..Ben aslen izmirlyim..ve tam bir izmir aşığıyım..ama suan tekirdağdayım,dedim ya iş gereği eşim astsubay o yüzden ışte bizim bu gurbetlik...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

E
Hamilelik ve eşimin ailesinin yaptıkları?
5 6 7
Yorumlar
131
Görüntüleme
9K
Elif3211
E
K
Anneme guvenmiyorum!!!
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
11K
Super Moms
M
Çok bunaldım uzun ama derdimi paylaşmak istedim
2 3 4
Yorumlar
64
Görüntüleme
22K
Hellohappiness
Bikkinlik, sikismislik, Turkiye'ye uyum ve evlilik korkusu
6 7 8
Yorumlar
152
Görüntüleme
13K
philly
Acı hissetmemek
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
2K
witch hunt
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…