- 18 Aralık 2025
- 44
- 29
- 3
- 25
- Konu Sahibi herneyseee
-
- #1
e sen yarim pastaya razi olunca ozel hastane istemen batmiş tabii adamaO güne kadar ne doğum günümde adam akıllı bir hediye aldı pasta bile aldığında yarım pasta almıştı :) ne evlilik yıldönümümüzde bir şey yaptı. Bana zaten bütçe ayırmıyordu. Üstüme başıma aldıklarımı ya ailem alıyordu ya da ailemin verdiği paralarla ben alıyordum. Aynı şekilde bebeğimin kıyafeti olsun, göğüs pompama varana kadar ben aldım
bilmeyecek birsey yok aslinda uc yolunuz varNe yapacağımı, nasıl yapacağımı bilmeden sessizce oturuyorum artık. Neyi beklediğimi bile bilmiyorum..
Şu an bebeğin için ayakta durmaya çalıştığını biliyorum valla bu sessizlik bazen fırtınadan önceki sessizliktir bazen de kabullenişin getirdiği bir yorgunluk off ofKızlar o kadar samimi cevaplar veriyorsunuz ki de bütün içimi dökmek istiyorum. Ama yazarak anlatmam mümkün değil. Beni bir diğer paramparça eden olaydan bahsetmek istiyorum. Hamileliğimin son ayındaydım. Çok korkuyordum doğumdan. Gebeliğim de birçok kez kanama yaşadığım için bebeğime bir şey olacak diye kendimi yiyip bitiriyordum. Eşimle ufak ufak doğumu nasıl yapsak diye konuşuyorduk. Ben özel hastanede doğum yapmak istiyordum. Çünkü yaşadığım şehirde devlet hastanesi korkunç bi yerdi. Yine bir gün eşimle bu konuyu konuşurken bana bir anda sen ne ara bu kadar savurgan oldun dedi. Savurgan? O hamile halimle sabaha kadar gözyaşı döktüm. O güne kadar ne doğum günümde adam akıllı bir hediye aldı pasta bile aldığında yarım pasta almıştı :) ne evlilik yıldönümümüzde bir şey yaptı. Bana zaten bütçe ayırmıyordu. Üstüme başıma aldıklarımı ya ailem alıyordu ya da ailemin verdiği paralarla ben alıyordum. Aynı şekilde bebeğimin kıyafeti olsun, göğüs pompama varana kadar ben aldım. Gelirim olmadığı halde kredimden harcadım. Sırf bebeğimin eksiği olmasın diye. Neden böyle yaptım diyenler olacaktır. Ya bir ateş ölçer için bile kayınvalidem acelesi yok onun demişti. Böyle bir şey olabilir mi? İnanın eşimle bir kere bebek için toplu alışverişe gitmemişizdir. Heveslendiğim çoğu şeye hallederiz, bakarız, acelesi var mı diyordu. Böyle olduğu için bende artık ona danışmadan kendi kartımla alabildiğimi alıyordum. Bi noktadan sonra ödeyemedim kartımı. Gelinlik küpemi sattım ona söylemeden. Ama inanın tek kuruşunu kendime harcamadım. Oğlum için.. altınların gözümde pul kadar değeri yok. Zaten hevesle takamamışım. Burnumdan getirmişler. Hatta kayınvalidemin bana hediye olarak verdiği bi küpe vardı. Onu da sırf inadımdan sattım. Çünkü herkesin içinde küpeyi takmıyorsan geri ver demişti. Bende bunu söylemeye utanmıyor musun demiştim. Şaka yaptım dedi sonradan. Eminim şakadır :) sonuç olarak doğumumu yine özel hastanede yaptım ama burnumdan gele gele. Eşim doğumdan sonra hayalet gibi bir var bir yoktu. Sadece ona ihtiyacım olduğunu bildiği halde.. şimdi diyorum ki bu zamanlarımda yanımda yoksa iyi zamanımda neden yanımda olsun. Bana doğumum için laf eden adam kendine bilmem kaç binlik tabanca alan, doğum günümde bana pasta bile almayıp iki güzel söz söylemeyip ‘dünya malına bu kadar önem verme’ diyip kendine kaç bin liralık matkap takımı alan da kendisi. Ama suçlu kim? Huzur bozan kim? Tabi ki benim. Rahatlık mı batıyor sana demeye başladı artık. Eskisi gibi gözlerinde sevgi görmüyorum. En ufak tartışmamızda bana iğrenerek bakıyor sanki. Diyorum ki madem bu kadar kötüyüm beni bırak. Bu evde mutlu değilsen, gönlün başkasına kaydıysa boşanabiliriz. Kaç kere oturdum onunla böyle konuştum. Ben seni bırakamam, seni seviyorum, sen olmazsan ben ne yaparım diyip ağlıyor bazen. Benim için bir anlamı var mı? Maalesef yok. En son konuşmamızda ona sana karşı olan sevgim saygım azalmaya başladı, bu lafımı ciddiye alsan iyi olur dedim. Düzelicem, çözücem diyor ama kim değişti ki o da değişsin. Şimdi sorsanız ona her şey yolunda der. Benim içimin kırgınlığından, yorgunluğundan haberi bile yoktur. Ne yapacağımı, nasıl yapacağımı bilmeden sessizce oturuyorum artık. Neyi beklediğimi bile bilmiyorum..
Size çok üzüldüm o ayrı ama adam zaten sürpriz olmamış ki mal bu kumaş bu ne olcaktı ki şu herifleri adam yerine koyup evlenirken baba yaparken düşünceksiniz bunu diyince de linçleniyoruz ama hayatın gerçeği bu sana bi jesti olmamış doğum gününde bile yarım pastaya layık gören adamdan ne bekledin de olmayınca üzüldünO güne kadar ne doğum günümde adam akıllı bir hediye aldı pasta bile aldığında yarım pasta almıştı :) ne evlilik yıldönümümüzde bir şey yaptı. Bana zaten bütçe ayırmıyordu. Üstüme başıma aldıklarımı ya ailem alıyordu ya da ailemin verdiği paralarla ben alıyordum. Aynı şekilde bebeğimin kıyafeti olsun, göğüs pompama varana kadar ben aldım. Gelirim olmadığı halde kredimden harcadım
Başından beri böyle değildi ki, bu kadar değildi yani. İnsan kocasının değiştiğini anlamaz mı?Size çok üzüldüm o ayrı ama adam zaten sürpriz olmamış ki mal bu kumaş bu ne olcaktı ki şu herifleri adam yerine koyup evlenirken baba yaparken düşünceksiniz bunu diyince de linçleniyoruz ama hayatın gerçeği bu sana bi jesti olmamış doğum gününde bile yarım pastaya layık gören adamdan ne bekledin de olmayınca üzüldün
Diyorum ki madem bu kadar kötüyüm beni bırak. Bu evde mutlu değilsen, gönlün başkasına kaydıysa boşanabiliriz. Kaç kere oturdum onunla böyle konuştum.
Elim ayağım tuttuğu sürece çalışırım. Bundan hiçbir zaman gocunmam. Ailem de dağ gibi arkamda. Ben bir türlü o son adımı atamıyorum. Ona olan sevgimden kaynaklı. Ama sevgi her şeye yetmiyor bunu da biliyorum.Aldatma kısmı hariç onksdar benzer şeyler yaşamışız ki... Doğum paramı ödedim, kızımın odasını aldım, bir de paşam doğum günü hediyesi kendine kombine istedi onu da aldım. Benim doğumdan sonra ya da özel günlerde aldığım hediyeler ise o kadar komik ki... Bacım bunlar düzelmiyor, ben yol verdim. Sen de iyi düşün taşın. Bazı şeyler sadece erteleniyor, sonuç değişmiyor. Ama maddi imkan çok önemli, bilmiyorum o kısmı çözmeden çok zor.
Yetmiyor ve bir süre sonra kalmıyor.Elim ayağım tuttuğu sürece çalışırım. Bundan hiçbir zaman gocunmam. Ailem de dağ gibi arkamda. Ben bir türlü o son adımı atamıyorum. Ona olan sevgimden kaynaklı. Ama sevgi her şeye yetmiyor bunu da biliyorum.
Tabancayı okuyunca acaba yanlış mı okudum diye tekrar okudum. Tabanca ile ne yapıyor ki? Avlanıyor mu?Kızlar o kadar samimi cevaplar veriyorsunuz ki de bütün içimi dökmek istiyorum. Ama yazarak anlatmam mümkün değil. Beni bir diğer paramparça eden olaydan bahsetmek istiyorum. Hamileliğimin son ayındaydım. Çok korkuyordum doğumdan. Gebeliğim de birçok kez kanama yaşadığım için bebeğime bir şey olacak diye kendimi yiyip bitiriyordum. Eşimle ufak ufak doğumu nasıl yapsak diye konuşuyorduk. Ben özel hastanede doğum yapmak istiyordum. Çünkü yaşadığım şehirde devlet hastanesi korkunç bi yerdi. Yine bir gün eşimle bu konuyu konuşurken bana bir anda sen ne ara bu kadar savurgan oldun dedi. Savurgan? O hamile halimle sabaha kadar gözyaşı döktüm. O güne kadar ne doğum günümde adam akıllı bir hediye aldı pasta bile aldığında yarım pasta almıştı :) ne evlilik yıldönümümüzde bir şey yaptı. Bana zaten bütçe ayırmıyordu. Üstüme başıma aldıklarımı ya ailem alıyordu ya da ailemin verdiği paralarla ben alıyordum. Aynı şekilde bebeğimin kıyafeti olsun, göğüs pompama varana kadar ben aldım. Gelirim olmadığı halde kredimden harcadım. Sırf bebeğimin eksiği olmasın diye. Neden böyle yaptım diyenler olacaktır. Ya bir ateş ölçer için bile kayınvalidem acelesi yok onun demişti. Böyle bir şey olabilir mi? İnanın eşimle bir kere bebek için toplu alışverişe gitmemişizdir. Heveslendiğim çoğu şeye hallederiz, bakarız, acelesi var mı diyordu. Böyle olduğu için bende artık ona danışmadan kendi kartımla alabildiğimi alıyordum. Bi noktadan sonra ödeyemedim kartımı. Gelinlik küpemi sattım ona söylemeden. Ama inanın tek kuruşunu kendime harcamadım. Oğlum için.. altınların gözümde pul kadar değeri yok. Zaten hevesle takamamışım. Burnumdan getirmişler. Hatta kayınvalidemin bana hediye olarak verdiği bi küpe vardı. Onu da sırf inadımdan sattım. Çünkü herkesin içinde küpeyi takmıyorsan geri ver demişti. Bende bunu söylemeye utanmıyor musun demiştim. Şaka yaptım dedi sonradan. Eminim şakadır :) sonuç olarak doğumumu yine özel hastanede yaptım ama burnumdan gele gele. Eşim doğumdan sonra hayalet gibi bir var bir yoktu. Sadece ona ihtiyacım olduğunu bildiği halde.. şimdi diyorum ki bu zamanlarımda yanımda yoksa iyi zamanımda neden yanımda olsun. Bana doğumum için laf eden adam kendine bilmem kaç binlik tabanca alan, doğum günümde bana pasta bile almayıp iki güzel söz söylemeyip ‘dünya malına bu kadar önem verme’ diyip kendine kaç bin liralık matkap takımı alan da kendisi. Ama suçlu kim? Huzur bozan kim? Tabi ki benim. Rahatlık mı batıyor sana demeye başladı artık. Eskisi gibi gözlerinde sevgi görmüyorum. En ufak tartışmamızda bana iğrenerek bakıyor sanki. Diyorum ki madem bu kadar kötüyüm beni bırak. Bu evde mutlu değilsen, gönlün başkasına kaydıysa boşanabiliriz. Kaç kere oturdum onunla böyle konuştum. Ben seni bırakamam, seni seviyorum, sen olmazsan ben ne yaparım diyip ağlıyor bazen. Benim için bir anlamı var mı? Maalesef yok. En son konuşmamızda ona sana karşı olan sevgim saygım azalmaya başladı, bu lafımı ciddiye alsan iyi olur dedim. Düzelicem, çözücem diyor ama kim değişti ki o da değişsin. Şimdi sorsanız ona her şey yolunda der. Benim içimin kırgınlığından, yorgunluğundan haberi bile yoktur. Ne yapacağımı, nasıl yapacağımı bilmeden sessizce oturuyorum artık. Neyi beklediğimi bile bilmiyorum..
Önce hevesi olduğu için almış sonrasında satmış. Bana sonradan söylüyor genelde bu tarz harcamalarını.Tabancayı okuyunca acaba yanlış mı okudum diye tekrar okudum. Tabanca ile ne yapıyor ki? Avlanıyor mu?
Bana çok farklı geldi. Bir insan tabancaya neden heves eder ki? Belki ben çevremde hiç karşılaşmadığım içindir bilemiyorum ama ilginç geldi bana.Önce hevesi olduğu için almış sonrasında satmış. Bana sonradan söylüyor genelde bu tarz harcamalarını.
Bebeğim olduktan sonra işten çıktım mecburen. Çalışıyordum. Özel sektör olduğu için doğum iznidir ıvırı zıvırıdır yoktu tabi. Yine çalışırım o mühim değil. Dediğinde haklısın fakat çevremizde görüyoruz ne çalışmayan kadınlar nasıl değer görüyorlar. Sadece maddi şeylerden bahsetmiyorum yanlış anlamayın. Tamamen karakter meselesi şahsi fikrimce.Valla sadece ilk kısımlara yorum yapmak için yarıda kestim başka detay bilmiyorum o yüzden affedin. Öncelikle çalışmanın önemi burdan belli oluyor maalesef. Bebeğinize bile harcama yapamıyorsunuz. Her şeyin hesabını kocaya veriyorsunuz sonra da hesabı sorulunca da ağlıyosunuz tüm gün bu çok yanlış. Çalışın geliriniz olsun sonra çoluk çocuk düşünün be bacım. Sonra kv ye bile bi ateş ölçerin hesabını verirsiniz(hesap dediğim hepi topu 200-300 tl lik bir şeyin hesabı).
Karadeniz bölgesinde yaşıyoruz. Genelde çoğu evde tabanca vardır buralarda.Bana çok farklı geldi. Bir insan tabancaya neden heves eder ki? Belki ben çevremde hiç karşılaşmadığım içindir bilemiyorum ama ilginç geldi bana.
E insan kocasının ne mal olduğunu da bilir aynı mantıktaBaşından beri böyle değildi ki, bu kadar değildi yani. İnsan kocasının değiştiğini anlamaz mı?
Şimdi anladım. Bir arkadaştan duymuştum oralarda öyleymiş.Karadeniz bölgesinde yaşıyoruz. Genelde çoğu evde tabanca vardır buralarda.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?