• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

O Kedileri Evden Gönder !??

insanlari kafaya bu kadar takmayin bence doktor nederse dogrudur. siz allah kadinda cok sevaba girmissiniz zaten. bence bebeginiz bu yaptiginiz iyiliklerin sonucu.
 
canım sen seviyorsan hiç aldırma bence, kim ne demiş ne yapmış. seni üzmelerine de izin verme sevdiklerinin... Onlara kırıldığını söyle, bebişin için de tebrik ediyorum seni :) Allah mutlu mesut kucağına almayı sağlığıyla nasip etsinn
 
Amonra .!.:
Merhaba herkese.

Konu aslında dert değil ama üzüntü verici benim için. Şöyle ki; ben eşimle 4 yıldır evliyim. Uzun yıllar istememize rağmen çocuk sahibi olamadık biz. Benim diyabet hastası olmam sebebiyle de son 1 yıldır sadece benim sağlığıma odaklandık. Bebek fikrini ertelemiştik ki kendiliğinden geldi bebeğimiz. Her şey rüya gibi gelişti. Yıpratıcı bir süreçte çocuk sahibi olacağımızı düşünüyorduk artık iyiden iyiye.

Ama rabbim ol deyince oluyormuş meğer. Tabi bu durumdan ben ve eşim inanılmaz mutluluyuz, heyecanlıyız. Aileler, arkadaşlar, eş, dost da sağ olsunlar öyle. Ancak bir sorun var can sıkıcı olan. Kedilerimiz. Bizim açımızdan değil ama etrafımız açısından.

Bizim evimizde 4 tane kedimiz var, sokakta ise baktığımız yaklaşık 20 tane. Evlendikten bir süre sonra edinmeye başladık ve her yıl sayı birer birer arttı. Bazı dönemler sayı onları buldu. Eşimle sokaktan alıp, bakımlarını, tedavilerini yaptırıp yuvalandırdığımız sayısı yüze yakın hayvanımız oldu.

Maddi manevi çok sarsıldığımız zamanlarda oldu ama allah bir şekilde yardım etti bize. Biz bu durumdan hiç rahatsızlık duymuyoruz. ama hamile olduğumu duyan, öğrenen herkes buna en yakınlarım da dahil tebrikten sonra ilk söyledikleri cümle o kedileri evden gönder artık!! oluyor. Feci canımı sıkıyor bu durum. Yıllardır zaten yeni yıkabilmiştik insanların ön yargılarını.

Bunu zaman zaman kırıcı olarak, tavır alarak yaptığımız da oldu. Buna mecbur bırakıldık daha doğrusu. Evinize gelmeyiz diyene gelmeyin siz bilirsiniz demekten hiç çekinmedik karı koca. ama şimdi işi iyice abartıp bebeğe zarar vereceklerine, düşük yapacağıma kadar getirdiler. bu konuda oldukça bilinçli ve donanımlıyım. kulaktan dolma fikirlerle değil bilimsel verilerle cevap versem bile cehaleti yenmek, sabit fikri kırmak çok zor.

Biliyorum kötülüğümü istemiyorlar. Çünkü bunu söyleyen insanlar gerçekten beni seven, düşünen ve benimde sevdiğim insanlar. Ama beni ne kadar üzdüklerini bir bilseler. Ben yıllarca onları evladım gibi sevdim. Hepsi el kadarken geldi evime. Elimde büyüdüler. Bana dost oldular. Şimdi ben onları nasıl atarım sokağa ya da nasıl veririm başkasına. Kaldı ki yetişkin kedi sahiplendirmek inanılmaz zordur. Yavrular bile yuva bulamazken hiç şansları yok. Kaldı ki zaten böyle bir niyetim de yok.

Üzerimde ciddi psikolojik baskı kuruluyor. Çocukla aynı evde olmaz diyerek abuk subuk hurafelerden bahsediyorlar ve ciddi şekilde sinirlenirim yıpranmaya başladı. Önceden olsa hiç takmazdım ama bebeği öne sürmüyorlar mı deliriyorum. Herkesle tek tek kavga edecek gücüm, halim inanın yok. Çünkü kendimi son yıllarda hiç olmadığım kadar mutlu hissediyorum bebeğimden dolayı ve bu mutluluğumu saçmasapan inanışları yüzünden insanların kaçırmasına tahammül edemiyorum artık.
Genişletmek için tıkla...
aksine bebeğiniz için çok pozitif bir durum kedi . ben de kedili evde büyüdüm . hiç korkmam hayvanlardan . siz zaten etrafta dolaşan cahilce yorumların yanlışlığını biliyorsunuz . boşverin takılmayın :) çocuk çok mutlu büyür kedilerle :) ben de anlatıyorum her seferinde en sonunda cevap kalmayınca yüz ekşitme pis imaları alıyorum . halbuki kediler çok temiz hayvanlar . elini yıkamayan arkadaşım kediyi pis bulabiliyor . üzmeyin tatlı canınızı :)
 
Benim de cimcime bir kedim var ve onu kızımla tanıştırmak için sabırsızlanıyorum. :KK68:İnsanların olumsuz sözlerine takılma. Biraz fazla korumacılar, zarar görmenden korkuyorlar hepsi o.Hoppa
 
bir kedi de bizde var, etrafımızdaki herkes nefret ediyor. oysa eşim ve ben ona nasıl bağlıyız bunu yalnızca yaşayanlar bilir. 'kedi duruyor mu' en klasik soru. ne kadar can yakıcı bir soru olduğunun farkında bile değiller. 'rabbim uzun ömür versin' diye cevaplıyorum bu soruyu. mal mal bakıyorlar. amin bile demiyorlar. 'hımmm' diyorlar.
ikinci klasik soru 'çocuk olunca ne olacak'. cahiliyet savaşması en zor şey maalesef.
bahsettiğiniz şeylerin hepsini yaşadım. tüm dünya karşı da olsa biz kedimizi bırakmadık. kulaklarımızı tıkadık. evime gelip benle tam tokalaşacakken 'elini yıkadın di mi' diyen bile oldu.
 
Benim en yakin arkadasimin da kedisi var , hatta benim vesilemle bebekken sahiplendi o kediyi. Ben de cok istiyorum kedi ancak sik sik uzun sure sehir disina ciktigimdan cesaret edemiyorum. Ancak konuya gelecek olursak yigenim henuz bir kac aylikken arkadasimin evine ziyarete gittik. Annesi once tedirgin oldu birakmadi kucagindan.biz bisey olmaz daha once kimseye zarar vermedi dedik kanepeye cocugu birakip arkamizi dondugumuz anda kedi birden bire bebegin yüzüne zipladi çocugun korkudan beti benzi atti mosmor oldu, yüzünu cirmaladi. Cok ama cok berbat bir tecrubeydi. kopeklerin falan bir nebze ayari var da kediler zararsiz ama cok fazla kontrol altina alamayacagin hayvanlar sanki. Cok iyi anlıyorum kedilerinden vazgec asla diyemem ama anlatmak istedim
 
Bebeklerin doğumdan itibaren kedilerle büyümesi astım alerji gibi hastalıklara olan bağışıklığını güçlendirir. Ben de sahiplenmek istiyorum en kısa zamanda inşallah.. Özellikle de ileride Allah nasip ederse bebişlerim bir kediyle büyüsün çok isterim. En baştan alıştırıldı mı sorun olmaz diye düşünüyorum. Nette binlerce video var, çok da iyi anlaşıyor kediler ve bebekler :)
 
Amonra .!.:
Merhaba herkese.

Konu aslında dert değil ama üzüntü verici benim için. Şöyle ki; ben eşimle 4 yıldır evliyim. Uzun yıllar istememize rağmen çocuk sahibi olamadık biz. Benim diyabet hastası olmam sebebiyle de son 1 yıldır sadece benim sağlığıma odaklandık. Bebek fikrini ertelemiştik ki kendiliğinden geldi bebeğimiz. Her şey rüya gibi gelişti. Yıpratıcı bir süreçte çocuk sahibi olacağımızı düşünüyorduk artık iyiden iyiye.

Ama rabbim ol deyince oluyormuş meğer. Tabi bu durumdan ben ve eşim inanılmaz mutluluyuz, heyecanlıyız. Aileler, arkadaşlar, eş, dost da sağ olsunlar öyle. Ancak bir sorun var can sıkıcı olan. Kedilerimiz. Bizim açımızdan değil ama etrafımız açısından.

Bizim evimizde 4 tane kedimiz var, sokakta ise baktığımız yaklaşık 20 tane. Evlendikten bir süre sonra edinmeye başladık ve her yıl sayı birer birer arttı. Bazı dönemler sayı onları buldu. Eşimle sokaktan alıp, bakımlarını, tedavilerini yaptırıp yuvalandırdığımız sayısı yüze yakın hayvanımız oldu.

Maddi manevi çok sarsıldığımız zamanlarda oldu ama allah bir şekilde yardım etti bize. Biz bu durumdan hiç rahatsızlık duymuyoruz. ama hamile olduğumu duyan, öğrenen herkes buna en yakınlarım da dahil tebrikten sonra ilk söyledikleri cümle o kedileri evden gönder artık!! oluyor. Feci canımı sıkıyor bu durum. Yıllardır zaten yeni yıkabilmiştik insanların ön yargılarını.

Bunu zaman zaman kırıcı olarak, tavır alarak yaptığımız da oldu. Buna mecbur bırakıldık daha doğrusu. Evinize gelmeyiz diyene gelmeyin siz bilirsiniz demekten hiç çekinmedik karı koca. ama şimdi işi iyice abartıp bebeğe zarar vereceklerine, düşük yapacağıma kadar getirdiler. bu konuda oldukça bilinçli ve donanımlıyım. kulaktan dolma fikirlerle değil bilimsel verilerle cevap versem bile cehaleti yenmek, sabit fikri kırmak çok zor.

Biliyorum kötülüğümü istemiyorlar. Çünkü bunu söyleyen insanlar gerçekten beni seven, düşünen ve benimde sevdiğim insanlar. Ama beni ne kadar üzdüklerini bir bilseler. Ben yıllarca onları evladım gibi sevdim. Hepsi el kadarken geldi evime. Elimde büyüdüler. Bana dost oldular. Şimdi ben onları nasıl atarım sokağa ya da nasıl veririm başkasına. Kaldı ki yetişkin kedi sahiplendirmek inanılmaz zordur. Yavrular bile yuva bulamazken hiç şansları yok. Kaldı ki zaten böyle bir niyetim de yok.

Üzerimde ciddi psikolojik baskı kuruluyor. Çocukla aynı evde olmaz diyerek abuk subuk hurafelerden bahsediyorlar ve ciddi şekilde sinirlenirim yıpranmaya başladı. Önceden olsa hiç takmazdım ama bebeği öne sürmüyorlar mı deliriyorum. Herkesle tek tek kavga edecek gücüm, halim inanın yok. Çünkü kendimi son yıllarda hiç olmadığım kadar mutlu hissediyorum bebeğimden dolayı ve bu mutluluğumu saçmasapan inanışları yüzünden insanların kaçırmasına tahammül edemiyorum artık.
Genişletmek için tıkla...

Öncelikle tebrikler.. Evde hayvan besleyip düşük yapmayıp çocuk sahibi olduğunuz için sanşlısınız.. Nadir de olsa düşüğe neden olabiliyormuş evde kedi ve köpek beslemek.. İnternette de karşılaşmıştım. Ama herkeste olacak diye bir durum yok.
 
ATTRAENTE .!.:
Eskimesin bu konu
Herkes arada bir göz gezdirsin kedilerle yaşamın güzelliğine=))
Genişletmek için tıkla...
O konudan umudum yok.. Piknikte masaya yaklaşan kediyi sebze leğeniyle kovalayan kadını görünce kaybettim umudumu geçen hafta.
Korkuyu,fobiyi anlarım da caniliği anlayamam.
Ben kedilerin özel hayvanlar olduğunu düşünüyorum. Belki yanlış ama onlara karşı antipatisi olanların genel olarak kaprisli,memnuniyetsiz vs. olduklarını gözlemledim.
 
benimde kedim var anneminde, annem küçüklüğünden beri hayvanlarla birlikte yaşamış bizde öyle 3 kardeşiz hiç birimizde sorun yok tam tersi pek hastalanmam ben.
ayrıca bizde garip karşılanıyor öyle böylede yok hastalık bilmem ne oluyorda yabancılarda 3 5 kedi köpek oluyor her evde ve bebekleri onlarla iç içe büyüyor onlara hiç birşey olmuyor ama biz hep hastalık kapıyoruz göya :27:
 
bibibella .!.:
benimde kedim var anneminde, annem küçüklüğünden beri hayvanlarla birlikte yaşamış bizde öyle 3 kardeşiz hiç birimizde sorun yok tam tersi pek hastalanmam ben.
ayrıca bizde garip karşılanıyor öyle böylede yok hastalık bilmem ne oluyorda yabancılarda 3 5 kedi köpek oluyor her evde ve bebekleri onlarla iç içe büyüyor onlara hiç birşey olmuyor ama biz hep hastalık kapıyoruz göya :KK53:
Genişletmek için tıkla...
Aynen ya hep Türk insanına oluyor niyeyse.. Ben de 2 kedi besledim önceden, şimdi de bir köpeğimiz var. Köpeğimizi bahçede besliyoruz, çok şükür karışan vs olmadı. Her zaman salınıktır, kimse köpek var diye gelmemezlik de yapmadı. Şanslıyız sanırım. Çok şükür yıllardır da sağlam kaldık, bir hastalık bulaşmadı.
 
bibibella .!.:
benimde kedim var anneminde, annem küçüklüğünden beri hayvanlarla birlikte yaşamış bizde öyle 3 kardeşiz hiç birimizde sorun yok tam tersi pek hastalanmam ben.
ayrıca bizde garip karşılanıyor öyle böylede yok hastalık bilmem ne oluyorda yabancılarda 3 5 kedi köpek oluyor her evde ve bebekleri onlarla iç içe büyüyor onlara hiç birşey olmuyor ama biz hep hastalık kapıyoruz göya :KK53:
Genişletmek için tıkla...

Valla kediden hastalık kapılsa ben ölmüştüm
Evdekileri bırak, sokaktan gelen yaralının, hastanın haddi hesabı yok
Tedavileri süresince bizde misafir olurlar, alır koynuma yatarım, bir de hastalara özel ihtimam :))
Isırılma, tırmalanma, yalanma gırla gidiyor =)))
Hiç bir şeyde kapmadım onbeş yıldır
 
30 yaşındayım kediyle köpekle büyüdüm hiç sorun yaşamadım.Sokakta baktığmızda kedilerimiz var çocukluktan beride hep hayvanları sevdim,kedide tırmaladı köpekde ısırdı.Sanırım biraz insanın karakteri ile ilgili ben çok takmam böyle şeyleri.Heralde bu yaşımdan sonra kedilerim olmassa hastalanırım artık böyle düşünüyorum çünkü nezaman sinirli mutsuz huysuzsam onları gördüğümde herşey tersine dönüyor.en mutsuz anımda bile onlara bakıp gülümseyebiliyorum.Kediler insanda alışkanlık yapıyor 1 kedi alıp tek onunla kalan çok azdır.genelde bu sayı hep artar :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

marin1
Eltim hamile ama bizden saklıyor
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
2K
Pembekoala35
Pembekoala35
portakalsuyuu
Kimsesizim
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
1K
Siyah Palto
S
Huzur kalplerde
Hangisi mantıklı ?
3 4 5
Yorumlar
96
Görüntüleme
4K
TozsuzPembe
TozsuzPembe
C
Ben neden kabullenemiyorum ??
Yorumlar
5
Görüntüleme
245
jujulide
J
C
Bir derdim var
Yorumlar
12
Görüntüleme
648
Sigrid
Sigrid
Back
X