- 9 Ocak 2025
- 171
- 44
- 13
- Konu Sahibi Yesilimsim
- #1
Merhaba
Çocukluğumdan beri yani yaklaşık 7-8 yıllık bir arkadaşım var. Bir yandan da en yakın arkadaşım olur kendisi. Her şeyimizi anlatırız dertleşiriz fikir alırız. Kendisi baştan beri kendini öne çıkarmayı, en iyisi olmayı sever. Ama benim öyle bir derdim olmadığı için bu hareketi beni hiç rahatsız etmemişti. Taki evlendik çocuğumuz oldu. Hareketleri beni alttan alttan rahatsız etmeye başladı. Mesela bazen şu cümleyi kullandı “sen beyazsın eşin esmer nasıl kabul ettin” ben de hep güzel bir dille eşimi sevdiğimi dile getirdim. En son iş laf atmaya doğru gidecekti ki ciddi tepkimi koydum bir daha bişey söylemedi. Kendi eşini de hep över sarışın diye. Fotolarını falan atıyordu bir ara. Tepkimi koyunca onu da bıraktı. Mesela ufak bir lafı kafaya takar, kendini üste çıkarana kadar o konuyu kapatmaz. Bunu yeni yeni anlıyorum. Farkına varıyorum. Evinde karınca sinek var. Bende de çıkıyor bazen deyince hemen “ay benimki azaldı seninkiler yerleşmiş” falan lafları atmaya başladı. Çocuğu da sarışın kilolu dikkat çeken bir çocuk. Tam onun istediği gibi. Gözleri renkli doğdu sonra kahveye döndü. Benimki de gözü siyah doğdu yeşile döndü. Ondan önce hep bana derdi “ayyy bişey olmaz siyah göz esmer de tatlı kızzz” diye. Şimdi aynısını ben diyorum “kahve de güzel bişey olmaz” diye. Bebeğim kendini çok kasan öyle huysuz bir bebektir. “Hamileyken stres yapmışsın ben hiç yapmadım çocuğum yumuşak” derdi. Dün onunki de kendini kasıp yerden yere attı. Yani her çocuğun iyiliğini isterim ama bu durumu onun hak ettiğini düşünüyorum açıkçası. Kendi eşi tarafına da öyle bu arada. Velhasıl artık çocuğuma nazar etmeye başladığını düşünüyorum çünkü her onun yanından geldiğimizde bir tuhaflaşıyor. Sizce doğru mu düşünüyorum. Bugün de dengede duramıyor sürekli düşüyor.
Çocukluğumdan beri yani yaklaşık 7-8 yıllık bir arkadaşım var. Bir yandan da en yakın arkadaşım olur kendisi. Her şeyimizi anlatırız dertleşiriz fikir alırız. Kendisi baştan beri kendini öne çıkarmayı, en iyisi olmayı sever. Ama benim öyle bir derdim olmadığı için bu hareketi beni hiç rahatsız etmemişti. Taki evlendik çocuğumuz oldu. Hareketleri beni alttan alttan rahatsız etmeye başladı. Mesela bazen şu cümleyi kullandı “sen beyazsın eşin esmer nasıl kabul ettin” ben de hep güzel bir dille eşimi sevdiğimi dile getirdim. En son iş laf atmaya doğru gidecekti ki ciddi tepkimi koydum bir daha bişey söylemedi. Kendi eşini de hep över sarışın diye. Fotolarını falan atıyordu bir ara. Tepkimi koyunca onu da bıraktı. Mesela ufak bir lafı kafaya takar, kendini üste çıkarana kadar o konuyu kapatmaz. Bunu yeni yeni anlıyorum. Farkına varıyorum. Evinde karınca sinek var. Bende de çıkıyor bazen deyince hemen “ay benimki azaldı seninkiler yerleşmiş” falan lafları atmaya başladı. Çocuğu da sarışın kilolu dikkat çeken bir çocuk. Tam onun istediği gibi. Gözleri renkli doğdu sonra kahveye döndü. Benimki de gözü siyah doğdu yeşile döndü. Ondan önce hep bana derdi “ayyy bişey olmaz siyah göz esmer de tatlı kızzz” diye. Şimdi aynısını ben diyorum “kahve de güzel bişey olmaz” diye. Bebeğim kendini çok kasan öyle huysuz bir bebektir. “Hamileyken stres yapmışsın ben hiç yapmadım çocuğum yumuşak” derdi. Dün onunki de kendini kasıp yerden yere attı. Yani her çocuğun iyiliğini isterim ama bu durumu onun hak ettiğini düşünüyorum açıkçası. Kendi eşi tarafına da öyle bu arada. Velhasıl artık çocuğuma nazar etmeye başladığını düşünüyorum çünkü her onun yanından geldiğimizde bir tuhaflaşıyor. Sizce doğru mu düşünüyorum. Bugün de dengede duramıyor sürekli düşüyor.
Bunları ben kendi aileme ve eşimin ailesine sürekli uygulamak zorunda kaldığım için iyi tecrübe ettim. Şişman bir kadınım, vücut ağırlığım bazen artar bazen azalır, beni her gördüklerinde herkes bedenim hakkında bir yorum yapma ihtiyacı hissederdi. “Ay modern insanlar bunları konuşmuyor hiç haberiniz olsun, bana yapın, ben bedenimle barışığım ama başkasına yaparsanız sizi bozabilir, uyarayım dedim” dedim bir iki kere, şu an sessizler.
