Hanımlar giremedim bir türlü, merhabalar tekrar. Birkaç küçük gelişme var gibi.
Öncelikle tatil mi evde tek kalmak mı onu epeyce düşündüm. Galiba bu yıl eğlenebilmeyi unuttum normalde öyle monoton bir evlilik değildi bizimki ama son zamanlar kendimi çekmem, eşim için sıkıcı bir ortama dönüştü sanırım. İş yeri de sıkıcı fazlasıyla zaten.
Ama tatil seçeneği sizlerin dedigi gibi şuan daha ağır basıyor bana daa. Birkaç planım dahi var Antalya'da gideceğimiz bölge hakkında araştırmalar yapıyorum. Otel vs hepsini benim kararima birakti esim. Mekanlara bakiyorum, aktiviteler var mi diye. Bugun interneti bu yuzden kullandim sadece. Sanirim kucuk de olsa eski civilcivil hevesim geri dondu gibi. Ya da evliligi kurtarma hevesi de olabilir.
Ama ufak bir detay da var onu da anlatayim dedim girmisken. Eşim Pazar gününe kadar arkadasinda kalacak. 3 günlüğüne biraz kafamizi dinleyelim ve iyice düşünelim dedi, tamam dedim. Pazar sabahi erkenden gelecek eve oyu kullanmaya birlikte gideriz zaten. Sonra da tatil gununu kararlastirip cikacagiz yola. Özel arabayla gidelim diyorum yolda biraz da olsa kendimizle kalalim diye. Böyle bir plan kurdum kafamda, onunla henüz konusamadim işte şuan malum.
Normalde yogunluktan telefona bakmaz ama bugun whatsapptan surekli mesaj atti arada ses kaydi yolladi falan dedigim gibi sevgi bagi gercekten kaybolmamis, olsaydi cabalamazdi. Bir de dunden beri ihanete ugramisim yada vicdansizim hissi iyice hafifledi yok oldu neredeyse. Ona inanmayi secmek insallah hata olmaz.
kiz kardesime de arkami dönmedim onu söyleyeyim. o benim canim öyle koyamam bir kenara, taa en icimde yeri özeldir. Ona ben baktim daha minicikken, nasil simdi birden yuvami yikiyor kafasina gireyim ki? Kıyamam da zaten ama yine de mesafeyi ayarlamak istiyorum. Bize gelip gitmesin, biz annemlere gittikçe görüşelim istiyorum bunu dün eşime söylediğimde seve seve kabul etti. Dışardan nasil gorunduklerini bilmiyordu sanirim yuzune vurana kadar ama artik biliyor ve icim gerçekten rahat.
Niye bugune kadar konusmadim? Gercekten hep kendimi sucladim. Sonra esimi, bazen kardesimi. Bazen hayati bile sucladim. İçimde savas vardi, birilerinin önceki konumda iddia ettigi gibi "yakinlasmalari hosuma falan gitmiyor" bu kadar terbiyeyi elden birakmadim. Herkese cevap vermiş olabilmek adina yaziyorum bu satırları.
Neyse... Bugunluk gelisme bu kadar :)
İlk defa yüzümde hafif bir gülümseme var. Allah hepimizin yüzünden gülücükleri eksik etmesin.