Böyle bir sistemin içinde anne olmak için çabalıyoruz ya, bugün bir kez daha nasıl zor bir sürecin içerisinde olduğumuzu anladım. Binbir özveri ile maddi ve manevi kayıplarımızla bu kadar uğraşırken birde ilaç bulma, yazdırma derdine düşüyoruz. Sabahın köründe aile hekimliğine gittim estrofem yazdırmaya yazamam yetkim yok dedi. Yazdırıp alanlar var ben o işe girmem dedi. Hastaneye gidip k. Doğum doktoruna dert anlatma imkanımda yok şuan için. Neyse dedim git parayla al. Günlük 4 tane alıyorum içerisinde 28 tane var. Yani bi kutuyu bi hafta da bitiriyorum. Bi ay için 4 kutu lazım. 25 eczane aradım en az yok dediler. En son birinde buldum iki kutu veremem ikisini, bir tane verebilirim herkes ulaşsın dedi. Dedim zaten bizim tüm kalbimizle isteğimiz o, herkes ulaşsın. Ama şuanda almam gereken bir ilaç ve siz iki tane veremeyeceğinizi söylüyorsunuz. Hassaslaşan hormonlarımla sanırım başladım ağlamaya. Ağlattım sizi özür dilerim dedi verdi ilacı. O kadar eziyet cekıyoruz. Rabbim gör emeklerimizi hayırlısıyla boş bırakma kucaklarımızı
