kuzi,sünger53,bonade ve az-ra hepinize tesekkürler ve klübdeki bütün arkadaslara selam,inanın hayat bazen okadar acımasız oluyorki birseye üzülürken,baska biryerden hic beklenmedik kötü süprizler yasaniyor.artık karar verdim.hic birseye asırı tepki vermemeye....a.sesimede saygı duymak zorundayım.onda probllem yok,ama benim karsımda mutsuz oluyordu.sürekli aglamaklı bir tip gibi duruyordum.bide gecen sene kendimi tedaviden sonra hamile psikolojisine girip tahlil yaptırmadan gebeyim diye dolastım ortalıktalülülülülülülele,leke kan geliyordu,ben olsun üstüne görüyorum diye düsünüyordum.yanianlayacagınız kafayı gümlettim

klava:amaaaa şimdi umurumda deyil,biliyorum günün birinde anne olacagım.bebegimin saglıklı bir anneye ihtiyacı var.su an esime daha cok vakit ayırıyorum ve doktoruma giderken gezmeye gider gibi gidiyorum.lütfen arkadaslar sıkıntı yapıp prolaktininizi yükseltmeyin.en azından kendimize saygımızı yitirmeyelim.a.s.